Different Similarities 1[22]

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.

The story contains male to male love and some male to male sex scenes. You've found this blog like the rest of the readers so the assumption is that material of this nature does not offend you. If it does, or it is illegal for you to view this content for whatever the reason, please leave the page or continue your blog walking or blog passing or whatever it is called.

Ano nga ba ang gagawin mo kung alam mong mahal mo ang isang tao pero natatakot ka na hindi nito maibabalik ang pagmamahal mo? Natatakot ka na masaktan muli sa tuwing makikita mo itong nakikipagmabutihan sa isa mo pang kaibigan at natatakot ka na sabihin dito ang totoo mong nararamdaman dahil sa takot din na ma-reject.

Katulad ni Eric na natatakot marinig ang mga katagang... “I'm sorry Eric but I love Mike---” sa bibig ni Alvin. Sa naisip na ito ay lalong lumakas ang mga pagtulo ng mga luha mula sa kaniyang mga mata. At ang tanging naisip gawin ni Eric pra hindi masaktan ay tumakbo palayo, palayo sa taong mahal niya, palayo kay Alvin.

At ang takot na iyon na rumerehistro sa mukha ni Eric ay lalong nakakapagpa-confuse kay Alvin. Alam na niya ngayong mahal niya si Eric at base sa kaniyang mga na-realize ay maaaring mahal din siya nito.

“He loves me. I love him. Pero bakit gustong-gusto parin niyang lumayo sakin?” tila may kumurot sa puso ni Alvin, hindi niya maintindihan kung bakit natatakot sa kaniya si Eric. Hindi siya makapagsalita, masyadong maraming tumatakbo sa kaniyang isip, muli niyang naramdaman ang marahang pagtulak sa kaniya ni Eric at lalo iyong nakadagdag sa sakit na nararamdaman ni Alvin. Hindi niya alam kung bakit ganun na lang siya nito ipagtulakan.

Ang hindi alam ni Alvin ay hindi alam ni Eric na pareho nilang mahal ang isa't isa, na ang kailangan lang ay ang magkalinawan sila.

Gustong-gusto na ni Eric na lumayo kay Alvin dahil alam niyang konti na lang at bibigay na siya at sasama na siya dito pabalik ng opisina at iyon ang huling gustong mangyri ni Eric. Hindi na niya kaya pang makita na nahuhulog ang loob ni Alvin at Mike sa isa't-isa. Ayaw na niyang masaktan.

“Please let go of me. I said I'm sorry, OK?!” singhal ni Eric habang itinutulak si Alvin palayo sa kaniya, hindi parin alintana ang magtatakang tingin ng iba pang pasahero sa loob ng istasyon ng tren.

“No. Not until you tell me why you freaking want to get away from me this bad.” mariin pero pasinghal nang balik ni Alvin. Nung puntong iyon ay napansin na sila na iilang gwardya sa istasyon na iyon.

“Sir may problema ba? Ginugulo po ba kayo ng lalaking ito?” tanong ng gwardya na noon lang napansin ng dalawa na nakalapit na pala sa kanila, tila walang narinig si Eric dahil nagpatuloy lang ito sa pagsasalita.

“I-I can't do this anymore. I-I c-can't h-hurt you guys, I've hurt so many people the last time.” sagot ni Eric sabay tingin sa sahig.

“What the hell are you talking about? Who the hell are you going to hurt and why?” naguguluhang tanong ni Alvin. Natigilan si Eric, hindi siya makapaniwala na kahit alam na ni Alvin ang kaniyang nararamdaman ay pinipilit parin siya nitong aminin ng harapan ang bagay na nagbibigay sa kaniya ngayon ng ibayong sakit.

“Sir, siguro po mas mabuti kung pakawalan niyo muna si Sir sa pagkakahawak niyo at pag-usapan niyo ito ng malumanay, kung hindi po ay mapipilitan akong tumawag ng makakatulong sa pag-hila sa inyo palayo mula kay Sir.” marring sabi ng gwardya.

“Boss, saglit lang 'to. Kailangan lang naming magkalinawan ng kasa---” balik ni Alvin pero agad ding naputol ang kaniyang sasabihin nang magsalita si Eric.

“I'm in lo-- I love you Alvin.” pabulong na pag-amin ni Eric na ikinatigil ni Alvin sa pakiki-usap sa gwardya. Lalo niyang hinigpitan ang hawak kay Eric dahil sa sinabing ito ni Eric ay lalong nagpatibay sa iniisip niya patungkol sa nararamdaman ni Alvin. Hindi nakaligtas ang paghigpit ng hawak ni Alvin kay Eric sa guwardya at tumawag na ito ng makakatulong na hindi napansin ni Eric at Alvin.

Bago pa man matanong ni Alvin kung ano ang problema gayong mahal nila ang isa't isa ay may dumating pang dalawang gwardya at inanyayahan siya palayo kay Eric. Wala nang nagawa si Eric dahil para sa kaniya ay tama lang iyon para hindi na sila magkasakitan pa. Eh ano ngayon kung alam na ni Alvin ang nararamdaman niya. Pagkatapos naman ng araw na iyon ay sisiguruduhin ni Eric na hindi na muli pa silang magkikita dahil pipirma na siya ng exclusive contract sa Jacobsons at permanente nang duon magtrabaho. Malayo kay Alvin.

“I'm sorry.” pabulong na sabi ni Eric. Ang mga katagang iyon ang mga huling narinig ni Alvin bago pa siya ilayo ng dalawang gwardya at makita si Eric na sumakay ng tren. Saglit pang ipinanatili ni Eric at Alvin ang pagititigan, si Eric asa loob ng tren at si Alvin naman ay habang nasa tabi ng dalawang gwardya.

Kahit pa lumalayo na ang tren ni Eric palayo ay sinundan parin ito ng tingin ni Alvin.

“Maaari na po ba namin kayong iwan dito, Sir? Hindi na ho ba ulit kayo manggugulo?” tanong ng gwardya, tumango na lang si Alvin kahit pa hindi nito narinig masyado ang tanong ng gwardya dahil abala parin siya sa pagtingin sa nakalayo nang tren na sinasakyan ni Eric.

Sa puntong iyon ay si Alvin naman ang napasandal sa pader na kanina ay sinasandalan ni Eric at napadausdos pababa at napaupo sa sahig, sapo sapo ang kaniyang ulo. Naguguluhan at hindi maintindihan kung bakit natatakot at gustong-gusto ni Eric na lumayo na agad sa kaniya.

“What the hell am I doing?!” di makapaniwalang tanong ni Alvin sa sarili sabay tayo at pumunta sa pinakamalapit na bilihan ng ticket.

0000ooo0000

Sa bintana parin ng tren nakatanaw si Eric habang nakatayo sa gitna ng tren at nakahawak sa isa sa maraming railings na nakalaan para sa mga pasahero doon, basa parin ng luha ang kaniyang mga pisngi at wala paring tigil ang kaniyang pag-iyak at hindi ito maipaliwanag ni Eric kung bakit sa sarili, akala niya kasi sa oras na makalayo na siya kay Alvin ay magiging magaang na ang pakiramdan niya pero habang palayo siya ng palayo sa istasyon kung saan andun si Alvin ay pabigat din ng pabigat ang loob niya. Kasabay ng sakit ay ang pag-tulo ng kaniyang mga luha. Nasa ganito siyang pag-iisip nang may mag-abot sa kaniya ng panyo.

Saglit na tinignan ni Eric ang panyo saka itinuloy ang tingin nito sa mukha ng nag-abot. Di alam ni Eric kung ano ang kaniyang sasabihin o mararamdaman sa puntong iyon. Hindi siya makapagsalita, tila nawalan ng lakas ang kaniyang mga paa at alam niyang namumutla na siya dahil sa naramdaman niyang panlalamig ng kaniyang mukha.

“Eric, are you OK? I saw you standing here and crying---” simula ni Jake nang mag-tama ang kanilang mga mata ni Eric. Hindi na nadinig pa ni Eric ang susunod pang sinabi ni Jake dahil tila ba nabingi na siya at sumiksik sa kaniyang isip ang pananakit niya noon sa taong kaharap niya ngayon.

“Eric?” nagaalala nang tawag ni Jake.

“Why?” pabulong na balik ni Eric na ikinatka ni Jake dahil hindi niya ito naintindihan.

“Huh?” tanong ni Jake.

“Why don't you hate me? Sinaktan kita, sinira ko kayo ni Pat---”

“Eric tapos na 'yon---” simulang pag-aalo ni Jake pero nakita niyang hindi nakuwa nito ang atensyon ni Eric. “---Look Eric, hindi ito tamang lugar para pag-usapan ito. Busy ka ba, why don;t we talk about this at lunch?” masuyong tanong ni Jake, tinignan ni Eric ang kaniyang orasan at nakita niyang may kalahating oras pa siyang gugugulin bago ang pirmahan ng kontrata sa pupuntahang kumpanya. Tumango na lang si Eric bilang sagot.

0000ooo0000

Halos hindi nagalaw ni Eric ang kaniyang kinakain at napansin ito ni Jake. Alam niyang imposibleng ang nangyari parin sa kanila nila Pat may pitong buwan na ang nakakaraan ang ikinagaganito ng kaharap pero may ideya siyang nakakaapekto parin iyon kay Eric. Masuyong inabot ni Jake ang kamay ng nagiisip na si Eric.

“Eric, what's wrong? I haven't seen you like this before, it's obvious that you're hurting now. You know I can help you if you let me.” nagaalalang pahayag ni Jake, nung una ay hindi makapaniwala si Eric pero nang wala siyang makita kundi sinseridad sa mga mata ni Jake ay agad na itong naniwala.

“I'm sorry.” bulong ni Eric na ikinagulat ulit ni Jake dahil hindi iyon ang hinahanap na sagot ni Jake.

“I'm sorry too. It's all our fault, Eric. It's not just you.”

“But Pat---”

“Pat loved us both and that was his mistake. You loved Pat and could never let him go. I loved Pat, I loved him more than I love myself and that was my mistake. I thought you would've stopped beating yourself over this sooner---”

“I did---” putol ni Eric.

“Then why are you crying your eyes out?” taas kilay na tanong ni Jake. Saglit na tinignan ni Eric si Jake atsaka naisipang sabihin dito ang mga nangyari sa pagitan nila ni Alvin.

0000ooo0000

“I thought you said that you're over with what happened between you, Pat and me?” tanong ni Jake matapos magkuwento ni Eric.

“I am over it.” balik ni Eric sabay nangunot ang noo.

“No you're not. If you're over it edi sana hindi ka nag-assume. Sana nilinaw mo muna ang lahat before you made drastic decisions. Sabi mo hindi sinabi ng Alvin na ito sayo na may namamagitan sa kanila ni Mike---”

“He doesn't have to tell me that there's something between them, Im not blind, Jake.”

“Yes, you're not blind but that doesn't mean you see everything that goes under your nose, Eric. You also said that he didn't react violently after you told him you love him---”

“Because he didn't have the chance to react---”

“And still you're telling me you're over with that happened between me, you and Pat. If you're over with what happened, you wouldn't over analyze every thing, Eric, you wouldn't make wild guesses and assumptions, wala ka dapat sagot sa bawat tanong ko. Alam mo kung bakit ka nag-aasume masyado? Kasi natatakot kang masaktan, natatakot ka na mangyari ulit yung nangyari satin dati. So tell me, is that what you call being over with what happened?”

Natahamik si Eric nang sa wakas ay nakuwa na niya ang punto ni Jake. Naisip niyang tama ito. Masyado siyang natakot kaya't hindi niya hinayaan na magkalinawan sila ni Alvin. Nang ibalik ni Eric ang kaniyang tingin kay Jake ay masuyo na itong nakangiti.

“I'll pay for lunch. Just promise me you'll fix everything with Alvin. If it doesn't work with him, call me and we will find you someone who you deserves.” nakangiting sabi ni Jake saka tumayo, tumayo nadin si Eric at wala sa sariling niyakap si Jake.

“Thank you.” bulong ni Eric at saka nagbigay ng isang matipid na ngiti.

“e-Ehem!” istorbo ng isang lalaki sa likuran nila. May dala itong isang malaking teddy bear, pamilyar ito kay Eric at agad niyang inisip kung saan niya ito nakita.

“I thought you already dumped BF number two?” taas kilay na tanong ng lalaki kay Jake sakay humalik ng marahan sa labi nito. Sa puntong iyon ay naalala na ni Eric kung sino ito. Ito ang kahalikan ni Jake nung huli niya itong nakita saka si Pat sa loob ng isang mall.

“Oh this is my new BF number two.” nakangising sagot ni Jake sabay akbay kay Eric. Nagtaas ng kilay si Edison.

“Eric, this is Edison my boyfriend a.k.a. Boyfriend number one. Hehe. Edison this is Eric.”

“Ohhh! The famous Eric.” naniningkit matang bati ni Edison sabay ngisi.

“Ooookkkaaaayyyy! Eric is leaving now. He's going to sign a contract at Jacobsons, though I hope he think about first.” makahulugang pagtataboy ni Jake na ikinatingin naman ni Eric sa kaniyang relos meron pa siyang limang minuto, itinaas niya ang kaniyang tingin at nagtama ang mga mata nila ni Jake. Muli niyang niyakap si Jake para magpasalamat.

“Seriously. Think about all of these, OK? You could be making a big mistake.” bulong ni Jake, tumango na lang bilang sagot si Eric, nag maghiwalay sila ay masuyong nakatingin sa kaniya si Edison, walang halong pagseselos o pagkairita, ang totoo ay magiliw pa itong nakangiti sa kaniya habang yakap-yakap ang gahiganteng stuffed toy.

“Nice meeting you, Edison.”

“Likewise.”

Pinanood ni Jake at Edison si Eric na tila ba abala parin sa pagiisip ng malalim.

“You'll do everything just to get a cheap feel, do you?” nangiinis na tanong ni Edison sabay pabirong sinuntok ang braso ng kaniyang boyfriend na nagbigay lang sa kaniya ng isang nakakalokong ngiti.

“Eric's hot. Sorry.” nagbibirong balik ni Jake sabay kibit balikat. Muli siyang sinuntok ni Edison sa braso at humagikgik.

“You flirt!”

“Well, you don't satisfy me enough! You're always with your stuffed animals!” humahagikgik naring sabi ni Jake.

0000ooo0000

Nakatitig si Eric sa kontrata na ilang linggo na niyang iniisip. Akala niya nung una ay ito na ang kaniyang paraan para hindi na masktan at makalayo na kay Alvin pero matapos ang paguusap nila ni Jake nung tanghalian ay nagsimula na siyang mag dalawang isip.

“Eric, is there a problem?” tanong ng kausap ni Eric sa kumpanyang Jacobsons na balak niyang lipatan. Umiling na lang si Eric at muling ibinalik ang kaniyang tingin sa linya kung saan siya nakatalagang pumirma pero hindi niya magawang idampi ang dulo ng ballpen sa papel. Saglit siyang pumikit para sana lakasan ang kaniyang loob pero isang mukha ang kaniyang nakita at lalong nanghina ang kaniyang loob.

“Alvin.” bulong ni Eric nang pumikit ulit siya at nakita ang mukha ni Alvin.

“I'm sorry, you were saying something?” tanong ulit ng lalaki na magiliw paring naghihintay na pumirma siya.

“I can't do this.” bulong ni Eric.

“I'm sorry?”

“I'm sorry but I can't do this.” sabi ulit ni Eric saka tumayo, humingi ng tawad at naglakad palabas ng opisina na iyon.

0000ooo0000

Nauubusan na ng pasensya si Alvin. Nasiraan ang tren na kaniyang sinasakyan pasunod kay Eric at nang umandar ulit ito ay may trenta minutos na ang nasayang. Nagmamadali siyang nagpunta sa opisina ng Jacobsons pero pagdating niya doon ay sarado pa ito para sa tanghalian, mulis siyang bumaba at saglit na kumain. Halos hindi niya rin naubos ang kaniyang biniling pagkain dahil pilit na umiikot sa kaniyang isip ang pinagusapan nilang dalawa ni Eric. Hindi niya parin ito maintindihan.

Hindi namalayan ni Alvin ang oras at nagtagal pa siya sa kainan na iyon ng higit pa sa kaniyang inilaan na oras para tumigil doon. Napatalon siya nang makita ang oras at nagmamadaling bumalik sa opisina nang Jacobsons. Sa sobrang pagmamadali ay hindi niya napansin si Eric na nagmamadali ring naglalakad sa kabilang bangketa.

0000ooo0000

“Please be here. Please be here.” tahimik na dasal ni Alvin habang iniintay ang sagot ng receptionist. Imbis kasi na hanapin ni Alvin si Eric sa matayog na building na iyon ay naisipan niyang mas tipid sa oras na tanungin na lang ang receptionist.

“Nag log-out na po siya.” sagot ng receptionist na ikinabagsak ng balikat ni Alvin.

“Mga anong oras?” tanong ulit ni Alvin.

“Five minutes ago, sir.”

0000ooo0000

Bagsak balikat na bumalik si Alvin sa kaniyang opisina. Madilim na at alam niyang wala nang sekretarya na mangungulit sa kaniya at magtatanong kung saan siya naggaling buong mag-hapon. Pinagisipan niya ang nangyari nung tanghalian na iyon buong maghapon sa isang park nang mapansin niyng may isang oras na pagkatapos ng takip-silim at mapagpayahan na niyang bumalik na ng opisina at umuwi na.

Nadaanan niya ang lamesa ni Eric habang papasok siya ng kaniyang opisina. Wala ng tao sa buong floor kaya't saglit siyang tumitig sa lamesa na iyon.

“He's gone and I don't have a fucking clue why. This is so fucking frustrating!” naiinis na sabi ni Alvin sa sarili. Ngunit hindi lang iyon ang sumagi sa isip ni Alvin habang nakatitig sa lamesa ni Eric, sumentro na ngayon ang kaniyang pansin sa isang pakiramdam na namamayani sa kaniyang puso.

“It hurts like hell and I can't do a fucking thing about it!” sabi ulit ni Alvin sa kaniyang sarili at nangyari ang isang bagay na matagal na niyang hindi nagagawa. Ang umiyak.

Itutuloy...

_____________________________________

Different Similarities 1[22]

by: Migs