Different Similarities 2[4]

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.

The story contains male to male love and some male to male sex scenes. You've found this blog like the rest of the readers so the assumption is that material of this nature does not offend you. If it does, or it is illegal for you to view this content for whatever the reason, please leave the page or continue your blog walking or blog passing or whatever it is called.

Inilibot ni Nina ang kaniyang tingin sa buong kusina, putikan na ngayon ang dati'y malinis at maputing sahig ng kusina, ang mga furnitures ay puro talsik din ng tubig at ang kaniyang pamangkin at bayaw, kasama ang isa pang lalaking hindi niya kilala ay basang basa kasama pa ng ibang gamit sa loob ng kusina.

“Hey, Nina---”

“Don't hey Nina me! What the hell happened here?!” singhal ng babae na sa palagay ni Pat ay kung hindi lang may sa dragon ang ugali ay maaring para sa kaniya ay maganda sana.

“Uh-oh aunt Nina swore. Are you going to wash her mouth with soap too?” tanong ni Liam, pinigilan ni Pat ang sarili na mapangiti, si Kyle ay nginitian ang bata samantalang si Nina naman ay tinignan ng masama ang bata.

“Wow. This bitch has some serious attitude!” sabi ni Pat sa sarili.

“Well, aren't you going to answer me? Or do you want to continue playing marco polo here in the kitchen?” sarkastikong tanong ni Nina, napairap naman si Pat gusto na niyang ipakita ang kaya niyang gawin sa babaeng nasa harapan nila ngayon.

“Dad, what is marco polo? Can we play that next time with Patwick?” tanong ni Liam, hindi mapigilan ni Pat ang mapangiti, imbis kasi si Nina ang ayain nito ay siya pang ilang araw lang niyang kakilala ang isinama ng bata.

“Liam! Shut up! How many times do I have to tell you not to butt in when grown ups are talking?!” singhal ni Nina na talaga namang ikinapintig ng tenga ni Pat at ikinatakot naman ni Liam dahil nagtago ito sa likod ni Pat.

“Don't talk to him like that, Nina, he's just a kid!” balik ni Kyle.

“I'll talk to him like an adult would talk to any kid---”

“The way you're talking? Really? You call that being an adult? If you would ask me and make me define how you are acting I would call it being an insecure little brat, waaaayyy too far from being an adult, if you ask me.” singit ni Pat, ngayon sa kaniya na nakatuon ang pamatay na tingin ni Nina.

“Who are you and who gave you the right to speak to me that way inside of my house?” tanong ni Nina, napataas ang kilay ni Pat at sasagot na sana si Kyle ng pigilan ito ni Pat.

“Your house?! Funny, because I thought this is Kyle's house. Tell me Nina, how can a hardworking nurse like you who haven't been out of the country can afford to buy a house like this?” agad na namutla si Nina sa sinabing ito ni Pat. Nakasimangot itong tumalikod pero sobrang nainis si Pat sa inasal nito kay Liam at sa pananakit nito sa bata nung umagang iyon kaya't hindi niya ito pinayagan na umalis na lang ng ganun ganun.

“Oh and I'm Pat by the way, I will be your worst enemy if you don't start changing that bratty tone of yours specially when you're around Liam!” hindi parin naalis ang sama ng mukha ni Nina tumingin ito kay Kyle at nang makitang hindi siya ipagtatanggol nito ay binigyan niya ng isa pang nakamamatay na tingin si Pat.

“Kyle, can I talk to you---” simula ni Nina pero natigilan niya nang makita niya ang malamig na tingin ni Pat at ang nakataas na kilay nito, agad niyang nilambutan ang kaniyang boses at ipinagpatuloy ang sasabihin. “---alone, please?” tumango na lang bilang sagot si Kyle.

“Pat, can you please take Liam to your parent's house? Nina and I will just talk.” nagtama ang tingin ni Pat at Kyle may pinaghalong hiya at pagmamakaawa. Tumango si Pat at lumuhod kapantay ng taas ng batang takot na takot sa kaniyang likod. Narinig niyang pumunta sa kabilang kwarto si Kyle at Nina at doon ipinagpatuloy ang pagtatalo.

“Hey buddy, want to eat some more hot dogs? Mom got tons and tons of 'em.” nakangiting tanong ni Pat. Nakita ni Pat ang malaking ngiti sa mukha ni Liam, tanda na OK na ito. Hinawakan ni Pat ang kamay ng bata at sabay na silang tumulak pauwi, pero nang mapatapat sila sa isang kwarto ay narinig ni Pat at Liam ang sigawan ni Kyle at Nina.

“Who the hell is that asshole?! Who gave him the fucking right to speak to me like that?!”

Bawat mura ni Nina ay napapasinghap si Liam at lalo itong ikinainis ni Pat.

“Calm down, Nina!”

“I will not fucking calm down!”

Muling napasinghap si Liam kaya't hindi na nakatiis si Pat at sinipa na niya pabukas ang pinto na ikinagulat at ikinatakot ni Nina.

“Kyle, we will wait for you at the dining table. Better hurry up our little monkey here is hungry for hotdogs already.” sabi ni Pat kay Kyle pero binibigyan niya ng masamang tingin si Nina.

“OK. Pat, I'll be there in a minute.” sagot ni Kyle sabay bigay ng nagaalangan at nahihiyang ngiti. Tumalikod na si Pat pero hindi niya parin matiis na pasaringan pa ng isang beses si Nina.

“Oh and the brat can come to dinner too after she's done with her tantrum.” sabi ni Pat sabay ngisi. Pabalang na isinara ni Pat ang pinto at habang naglalakad palabas ng front door si Pat at Liam ay muli nilang narinig na sumigaw si Nina.

“You are not going to have dinner with them!”

“You heard him, I'm invited. You can come too if you want.”

Nakangiting binuksan ni Pat ang front door at naglakad papunta sa katabing bahay kasama ang batang tila ba malalim ang iniisip.

“Whatcha thinking, buddy?” tanong ni Pat sa bata. Saglit na lumungkot ang mukha ng bata.

“Aunt Nina hates me.” pabulong na sabi ng bata. Agad na hinatak ng kahapon si Pat, naalala niya ang paninisi niya sa sarili sa tuwing naririnig niya ang pagaaway ng kaniyang mga magulang o kaya naman ay patagong pagtatalo na hindi nakakaligtas sa kaniya, ayaw niyang madaanan din ni Liam ang nangyari noon sa kaniya kaya naman kahit gustong gusto na niyang patayin si Nina ay minabuti niyang pagtakpan ito alang alang sa bata.

“Awww! Liam, nobody can hate a cute kid like you. Listen to me---” simula ni Pat, tumigil sa paglalakad at muling lumuhod para magkatapat ulit ang mukha nila ni Liam. “---your aunt Nina doesn't hate you, nobody hates you, your Dad and your aunt are arguing not because of you, it's not your fault, OK?”

“OK.” matipid na sagot ni Liam sabay hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ni Pat. Napangiti si Pat, iniisip niya kung gaano kadaling kausap ng mga bata. Alam niyang sapat na ang sinabi niyang iyon, muli niyang ibinalik ang sarili sa kahapon at inisip na kung may nagsabi lang sa kaniya noon na hindi siya ang may kasalanan kung bakit nagbabangayan ang kaniyang mga magulang ay baka mas naging masaya pa ang kaniyang pag-kabata.

Sumagi din sa isip ni Pat na iyon ang maaaring naging problema niya, habang lumalaki ay parehong lumayo ang loob ng kaniyang mga magulang sa kaniya. Ang ama niya ay abala sa trabaho at ang ina naman niya ay hindi niya binigyan ng pagkakataon para maging ina sa kaniya dahil sa lumalaking hindi pagkakaintindihan nila. Lumaki siyang kulang sa atensyon at pagmamahal kaya't naisip niya na kaya siguro ganun na lang siya ka-selfish noon sa pagitan nila ni Jake at Eric. Gusto niyang asa kaniya lang ang atensyon ni Eric at ni Jake kahit pa alam niyang pare-pareho silang nasasaktan.

Nang dumating sila sa bahay nila Pat ay agad nanamang nagliwanag ang mukha ng kaniyang mga magulang, lalong lalo na si Lita na agad na nagpaluto ng hotdogs sa mga kasambahay.

“Our hotdogs must be really special for you to be eating here all the time.” sabi ni Lita sabay pisil sa pisngi ni Liam.

“Yay, hotdogs!” sigaw ni Liam sabay takbo papunta sa gawi ng kusina kasunod si Lita. Masaya mang pumasok ang bata sa bahay ay hindi naman nakaligtas kay Louie ang kakaibang emosyon sa mukha ni Pat. Agad na hinila ni Louie si Pat sa isang tabi.

“What's with the face?” tanong ni Louie sa anak.

“I just called Nina a brat. I could've called her a bitch or something but I don't want Liam to tell his dad to clean my mouth with soap again because I said a bad word.” sagot ni Pat at umiling. Nakita ni Pat na pinigilan muna ng kaniyang ama na ngumiti bago magtanong.

“So, why did you call her that?” tanong ni Louie at hindi na napigilan ni Pat ang ikuwento ang mga nangyari, hindi nagtagal ay sumulpot narin si Lita at nakinig sa kuwento ng anak habang si Liam ay bumalik sa paggu-guhit ng kung ano-ano sa pisara.

“You shouldn't have told her that.” umiiling na sabi ni Jelly habang natapos na si Pat sa pagkukuwento ng kaniyang mga sinabi at nangyari.

“Mom, it's really making the boy upset.” balik ni Pat.

“I'm just saying that you didn't have to waste all those saliva with that ingrate. You should've had bitch slapped her instead. Saves all your energy.” kibit balikat na sabi ni Lita sabay sinalubong ang kapapasok lang na si Kyle na mukhang galing sa mainit-init pang diskuyunan kay Nina dahil namumula pa ito sa galit.

“Hi.” nahihiyang bati ni Kyle.

“Why, you just made it on time. Dinner is ready.” nakangiting bati dito ni Lita. Naiwan si Kyle at Pat na nakatayo sa gitna ng dining room. Si Kyle ay nahihiya paring nakatingin kay Pat na tila ba may gustong sabihin, nahalata ni Pat ang pagkabalisa ni Kyle kaya't nginitian niya na lang ito at tinapik sa balikat. Gusto sana ni Pat na yakapin ito ng mahigpit sat sabihing magiging OK ang lahat pero pinigilan niya ang sarili. Pilit itinatak sa isip na mas mabuting hanggang pagkakaibigan na lang ang tingin niya dito at umiwas na sa kumplikadong buhay.

0000ooo0000

“You stay put and relax with the boys, Kyle!” balik ni Lita nang magpumilit ito na tumulong sa pagliligpit. Naisip kasi ni Kyle na iyon lang ang kaniyang magagawa matapos silang pakainin ng mga ito buong araw kasama pa ang miryenda.

Nakangiting tinignan ni Pat si Kyle at kinawayan papunta sa den kung saan masuyo ulit na gumuguhit sa pisara ang bata. Inabutan ng beer ni Louie si Kyle, pagkatapos niyon ay nagpaalam ito na may gagawin lang sa may opisina, iniwan si Pat, Kyle at Liam sa den. Binalot ng katahimikan ang buong den ang tanging ingay ay ang pagkaskas ng chalk sa blackboard kung saan nagdra-drawing ng aso si Liam.

“Thank you.” basag ni Kyle sa katahimikan, napatingin dito si Pat at nagtama ang kanilang tingin, tumagal iyon ng ilang segundo pero para kay Pat ay tila ba isang buong araw silang nagtitigan.

“Nah, it's nothing. My mom told me that I should've just bitch slapped her instead of calling her a brat.” pabulong na sagot ni Pat, natatakot na baka marinig ni Liam ang kaniyang pagba-bad mouth sa tiyahin. Saglit na nanlaki ang mata ni Kyle at sumulyap din sa bata saka humagikgik.

0000ooo0000

“So did you guys snogged each other yet?” tanong ni Louie habang humihingal nang matapos na ang pag-jo-jogging nila ng anak kinaumagahan.

“Dad!” sigaw ni Pat na kung hindi lang pagod sa pagtakbo ay maaaring napalakas pa.

“What?!” humahagikgik na tanong ni Louie.

“I told you he's not like that! And besides, the last thing that I want is some straight guy to make my life more complicated, I mean that's why I'm in this mess in the first place.” sagot ni Pat. Tumigil sa paglalakad si Louie at tumingin ng seryoso sa anak, nung una ay ayaw pa nitong tumingin sa ama pero pilit itong pinaharap ni Louie.

“You can't keep beating yourself over nothing, Pat. You should try to move on and stop blaming yourself---”

“Don't tell me that it's not my fault, dad, I messed up. And if it's not my fault then why is it that Eric and Jake are happy now and I'm still miserable?” singit ni Pat.

“Because they've let themselves to be happy. They decided not to be miserable anymore and starts living their life which you should also start doing, it doesn't have anything to do with who is at fault, they just simply moved on and decided to be happy. Everything happened for a reason, Pat.” balik ni Louie sabay ipinagpatuloy ang paglalakad pauwi, nang mapansin nitong wala sa tabi ang anak ay lumingon ito.

“Are we going home or are we going to bloody stand here all day?” nakangiting tanong ni Louie sa anak na mukhang malalim ang iniisip.

“I'll just stay in the park for a while and think, dad.” nakangiti naring sagot ni Pat, tumango na lang si Louie at kinawayan ang anak.

Umupo si Pat sa isang bench at pinagisipan maigi ang sinabi ng ama. Hindi nagtagal ay naisip niyang tama ito, siguro nga ay panahon na para mabuhay naman siya na malaya mula kila Jake at Eric, na panahon na para muli niyang mahalin at hanapin ang sarili.

Ang hindi niya lang alam ay kung paano at saan magsisimula.

“Patwick!” sigaw ni Liam sa may likod ni Pat na ikinagulat ng huli. Nakasakay ito sa isang maliit na bike na may training wheels kasunod ang ama na hapong-hapo na sa kakahabol dito.

“Oh hey!” balik dito ni Pat hindi maiwasang mapangiti at kumaway din sa mag-ama.

0000ooo0000

“Patwick, are you listening to me?” tanong ni Liam habang nakapamaewang, magkadikit ang kilay at nakausli ang ibabang labi. Hindi alam ni Pat kung pano siya nauwi sa loob ng tree house kasama si Liam, ang natatandaan niya lang ay nagiisip siya ng magandang paraan upang makapagsimula ulit pagkatapos ng kaniyang jogging at ang sunod nun ay binibihisan na siya ng bata ng costume ng isang pirata. Napangiti na lang si Pat sa bata pero nabasa nito ang tunay na nararamdaman niya.

“Why are you sad, Patwick?” tanong ng bata sabay upo sa tabi ni Pat. Nagulat si Pat kung panong natumbok ng apat na taong gulang na bata ang kaniyang nararamdaman. Nalulungkot siya dahil kahit ano pang pilit niyang pagiisip ng paraan para mabawi ang pagmamahal sa sarili ay pilit parin sumisiksik ang kaniyang pagmamahal kay Eric at Jake at ang kaniyang pagkasawi sa mga ito.

“What made you think that I'm sad, buddy?” nakangiting tanong ni Pat.

“Your eyes doesn't smile with your lips like it used to be.” kaswal na balik ni Liam sabay kibit balikat.

“It's just...” simula ni Pat sabay buntong hininga, hindi makapaniwala na seryoso siyang ibahagi ang kaniyang problema sa isang apat na taong gulang na bata pero nang tignan niya ito at makita ang malalaki nitong mata na tila ba naghahamon na sabihin sa kaniya ang pinuproblema niya ay agad nalusaw ang kaniyang pagaalangan.

“You see I have these two friends, I love them both but loving them both just hurts us all and that pain made me decide to choose one, but I couldn't, eventually the pain drove the three of us apart and left me all alone and miserable.” wala sa sariling bulalas ni Pat, nawala sa kaniya na apat na taong gulang lang ang kaniyang kausap at malamang ay hindi nito naintindihan ang kaniyang mga sinabi kaya't hindi na siya nagulat nang makita niyang nakayuko ang bata, magkadikit ang kilay at malalim ang iniisip. Napangiti siya at napailing, hindi makapaniwala sa sariling katangahan.

“Hey buddy, don't stress about it. You shouldn't be thinking about this anyway, it's uhmmm it's too complicated for you.” alo ni Pat at napahagikgik sa sarili.

“It's like with Joey, Aunt Nina and I.” pabulong na sabi ni Liam na ikinataka naman ni Pat.

“Who's Joey?” tanong ni Pat hindi alam kung naintindihan nga ba siya ng bata o may iba itong iniisip.

“He's my dog. I love him so much, he's as old as me, we grew up together---” sabi ni Liam na ikinangiti naman ni Pat, iniisip na marahil nga ay hindi siya naintindihan ng bata pero sa kabila nun ay mataman niya paring pinapanood at pinakikinggan ang bata dahil sa kakaibang pagka-inosente nito sa mga bagay bagay na gustong gusto ni Pat. “---but aunt Nina got sick, she got alerdies and Joey have to go.” pagtatapos ni Liam sabay nangilid ang luha na ikinatigil naman ni Pat. Naisip niyang maaari ngang naintindihan ng bata ang kaniyang problema dahil sa sinabi nitong pagkakahalintulad ng kanilang mga naging sitwasyon.

“I think you meant, allergies, buddy.” nangingiting pagtatama ni Pat sa bata sa kawalan ng masabi.

“Yeah. That's what I said.” nagtatakang tingin nito kay Pat, tila ba nagsasabi na bakit siya itinatama gayung pareho naman sila ng sinabi. Napahagikgik na lang si Pat.

“I love Joey but I love Aunt Nina too.” kaswal ulit na sabi ni Liam na ikinatahimik ulit ni Pat.

“Daddy and Aunt Nina found someone who will love Joey like I love him, I hate it when he's not here but I don't want aunt Nina to leave also and I see that Dad wouldn't like it if aunt Nina leave---”

Di makapaniwala si Pat sa kaniyang mga naririnig. Sa murang edad ay naramdaman na ni Liam ang mga naramdaman din ni Pat may ilang buwan na ang nakalipas, maaaring mas mababaw ang naranasan ng bata pero pareho lang ang elemento ng kanilang mga kuwento.

“---I have to let Joey go. But I still see him every now and then and I can say that we are still friends up to now, and the best part is dad and I still have Aunt Nina--- I don't want to let Joey go but doing that makes everyone happy and if everyone is happy then there's no reason for me not to be happy.” pagtatapos ni Liam. Napatango na lang si Pat.

Tila ba sinampal kay Pat ang sagot sa tanong niya kanina.

“...there's no reason for me not to be happy.” paulit ulit ang huling sinabing iyon ng bata sa isip ni Pat. Muli niyang tinignan si Liam at nakitang ipinagpatuloy nito ang paglalaro na tila ba hindi sila nagusap ni Pat.

“C'mon Patwick, we have to set up the cannon if we are going to fight the Babarians!” sigaw ni Liam, muling bumalik ang tuwa sa mga mata nito at ang di mapapantayang ngiti sa mukha nito.

“I'm going to start living again. I'm going to start and be happy again. I'm going to let everything in the past go. Jake is happy. Pat is happy. There's no reason for me not to be happy.” sabi ni Pat sa sarili, ipinaskil sa mukha ang tuwa na sa ilang buwan ay hindi niya naramdaman saka sumunod kay Liam na noon ay abala sa paglalagay ng plastic na bala ng kanyon sa isang ginupit na tubo at pinatalsik iyon gamit ang isang automatic na de-fold na payong.

“I think you meant Barbarians, buddy.” pagtatama ni Pat sa bata na hindi naman pinansin ng bata dahil abala ito sa paghabol tingin sa tumalsik na bola na ipinangbala sa laruang kanyon.

“Har! Har! Har!” sigaw ni Liam gagayahin na sana ito ni Pat pero nakarinig sila ng isang malakas na sigaw sa hindi kalayuan.

“ARRRAAAYYYY!”

Nagkatinginan si Liam at Pat.

“Liam! Bumaba ka dito! Ilang beses ko bang sinabi sayo na huwag kang magbabato ng kung ano ano dahil baka makasakit ka ng ibang tao! Liam! Bumaba ka dito!” sigaw ni Nina.

“Uh oh.” sabi ni Liam kay Pat habang nanlalaki ang mata sa kaba.

Magkasunod na bumaba si Liam at Pat. Lalong nanlaki ang mata ni Nina dahil sa galit habang sapo sapo ang ulo kung saan tumama ang plastic na bala ng kanyon.

“YOU!” sigaw ni Nina.

“Hi.” bati dito ni Pat sabay ngiti na parang nakakaloko.

Itutuloy...

__________________________________
Different Similarities 2[4]

by: Migs