Against All Odds 2[10]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Noon lang nakaramdam ng sobrang awa si Martin. Hindi niya mapigilang maawa kay Dan lalo pa't miya't miya niya ito tinitignan habang inaalalayan pauwi. Tila walang tigil ang produksyon ng mga mata nito ng luha at tila ba permanente ng nakatatak ang hinagpis sa mukha nito. Hindi alam ni Martin na posible pa lang masaktan ng ganoon ang isang tao at hindi din alam ni Martin na maaari rin pa lang masaktan ng ganoon ang isang labing anim na taong gulang na bata katulad niya.

Pero hindi lang awa at utang na loob ang nagtulak kay Martin upang tulungan si Dan na makauwi kundi dahil narin sa paki-usap sa kaniya ni Mike may ilang oras lang ang nakakaraan matapos siya nitong suntukin at pumasok sa banyo upang kausapin si Dan.

“Martin.” tawag ni Mike kay Martin na abala sa pagsapo sa kaniyang namumulang kanang mata.

“What?! Going to hit me again?!” pasinghal na bati ni Martin sa kalalabas lamang sa CR na si Mike. Natigilan saglit si Mike, muling binalot ng pagsisisi dahil sa kaniyang nagawa kay Martin na ang tangi lang din namang iniisip ay kapakanan ni Dan.

“I-I'm sorry.” bulalas ni Mike habang hindi mapigilan ang sariling mga luha na tumulo. Hindi ito nakaligtas kay Martin na natunaw agad agad ang galit sa huli.

“W-what happened?” nagaalalang tanong ni Martin at saka tinulak ang pinto ng CR pabukas.

“I-I think he fell asleep. W-would you b-bring him home?” pagmamakaawa ni Mike na awtomatikong nagtulak kay Martin na pumayag sa gusto nito.

“M-Martin, d-dito na lang ako. S-salamat sa paghatid sakin pauwi.” pabulong na saad ni Dan na gumising kay Martin.

“I-hatid na kita hanggang loob, Dan. Mukhang nanlalambot ka pa eh.” saad ni Martin, hindi na tumanggi pa si Dan sapagkat alam niya na may punto ito.

“Danny!” sigaw ni Lily nang makita niya ang iika-ika habang akay-akay ni Martin na anak.

“What happened?!” tanong ulit ni Lily ngunit ngayon ay nakatuon na ang pansin nito kay Martin.

“You're not going to do anything about it anyways, so stop asking!” singhal ni Dan na lalong ikinahina nito na siya namang gumulat kay Martin at Lily. Kumawala si Dan mula sa pagkakaakbay ni Martin at hinang hina ngunit nagmamadaling pumasok sa kaniyang kwarto.

Nang sumara na ang pinto ni Dan ay nahihiyang humarap si Lily sa kanilang bisita na si Martin.

“I'm sorry, he's very sensitive---” natigilan si Martin sa sinabing ito ng ina ni Dan, alam niyang imposibleng wala itong alam sa nangyari kay Dan kaya naman talagang nagtataka siya sa inaasta ni Lily. Tila wala kasi itong pakielam, tila iniisang tabi lamang nito ang katotohanan na binugbog si Dan, ginahasa at kamuntikan ng pinatay.

“Well, I don't blame him after everything that has happened to him.” pasinghal na sagot ni Martin na gumulat muli kay Lily. Saglit na tinitigan ni Lily si Martin, kuwang kuwa ni Lily ang nais iparating ni Martin sa tonong iyon kaya naman agad niyang sinimulang depensahan ang sarili.

“You don't understand---”

“You know what I don't understand, Mrs. Arellano? Is you being a coward. You should be fighting for your son! He's your flesh and blood--- H-he needs you right now.” singhal ni Martin na siyang sumaid sa lakas ni Lily, napaupo ito sa pinakamalapit na upuan. Dahil sa bigat ng loob mula sa nalamang set up nila Danny sa kanilang bahay ay hindi na nagpaalam pa si Martin at tuloy-tuloy na lang itong lumabas.

Kalalabas-labas pa lang ni Martin sa gate nila Dan nang matalo ng bigat ng kaniyang loob ang kaniyang pagtitimping umiyak. Hindi akalain ni Martin na pati pala sa bahay ay walang kakampi si Dan. Maski ang sarili nitong ina ay pilit ibinabaon ang katatohanan na may hindi magandang nangyari sa kaniyang anak para lamang maipagpatuloy ang nakasanayang tahimik na buhay.

Sa hindi kalayuan, sa loob ng sariling silid na nakaharap sa bahay nila Dan ay pinapanood ni Mike si Martin na tumatangis, hindi makapaniwala na nangyayari ang lahat ng iyon at madaming tao ang naaapektuhan ng isang maling desisyon na siyang kaniyang ginawa noong kaarawan ni Dan.

0000oo0000

Tila hinigop ng sinabing iyon ni Martin ang lahat ng lakas ni Lily. Hindi na niya alam pa kung ano ang kaniyang dapat gawin. Wala sa sariling tumayo si Lily mula sa kinauupuan at lumapit sa bar kalakip ng kusina na siyang pinagawa ng ama niya noong nabubuhay pa ito. Ni minsan sa tanang buhay niya ay hindi pa siya uminom, ni minsan ay hindi pa niya isina-alang-alang sa alak ang kaniyang mga problema.

Nabago ito sapagkat si Dan na kaniyang pinakamamahal na anak na ang pinaguusapan dito at hindi lamang siya o kanilang pang material na kalagayan sa buhay.

“Mommy, I wanna bwush my teeth too.” manghang manghang saad ng batang si Dan habang pinapanood ang ina sa pagsisipilyo. Ang mga bilugan at inusenteng mga mata na iyon ay tuluyan na ngayong napalitan ng mga mata na puno ng pagtangis at dahil din sa ala-ala na ito ay hindi na nagdalawang isip pa si Lily na inumin ang isa sa mga alak na asa tokador ng kaniyang ama.

“Mommy I brought you flowers!” masayang bati ni Dan sa kaniya. Maski ang pagiging masiyahin na ito ni Dan ay tuluyan ng nabura at napalitan ng tila ba nawawalan ng pag-asa na pag-uugali na siyang nakapagpapalungkot rin kay Lily. Muli, matapos ang ala-ala na ito ay isa muling baso na puno ng alak ang ininom ni Lily.

Sinusubukang burahin ang mga alaala at sakit na kaniya ngayong nararamdaman.

“Mommy! Mommy!” humahagikgik na saad ni Dan sa kaniyang ina habang naglalakad sila sa may parke nang makita nito ang dalawang magsing-irog na naghahalikan. Ngunit ang pagiging inusente na ito ni Dan ay nabahiran na ng dumi. Dito sa ala-alang ito ay hindi lang isang basong puno ng alak ang sinimot ni Lily, kundi tatlo, sapagkat ang alaala na ito ay hindi lamang nagdulot ng sakit at lungkot, kundi pati narin pandidiri.

Ngunit sa kabila ng mga nararamdaman na ito ay hindi rin napigilan ni Lily ang sarili na maalala ang kaniyang binitiwang pangako sa anak may ilang taon lang ang nakakaraan nang umamin ito patungkol sa kaniyang totoong sexual orientation.

“Pl-please don't hate me, Ma.”

“I won't. I'll never do that.”

Kaya naman lalong nasasaktan si Lily, dahil kahit gaano niya pilitin ang sarili na tuparin ang pangako na ito ay pilit namang pumapasok sa kaniyang isip ang awa, galit, lungkot at pandidiri sa anak kaya para sa kaniya ay mas mainam na lang na paniwalain ang sarili at ang kaniyang anak na para bang walang nangyari sa ganitong paraan din ay makakaligtas sila mula sa mabibigat na kapalit ng pamilya nila Mark at Dave sa oras na magsalita sila.

Pero kahit ano mang gawin niyang paglimot sa mga nangyari ay tila isa isang naaagnas na bangkay na basta na lamang itinago, nangangamoy at ang masaklap pa, bilang ina ni Dan ay wala siyang magawa tungkol dito.

0000oo0000

Palinga-linga si Mike. Inaasahang makikita si Dan na nakayukong naglalakad sa hallway ng kanilang skwelahan ngunit bigo siya. Bigo siya at si Martin na sumumpang ipaparamdam kay Dan na maaasahan siya nito at may kakampi siya sa laban na iyon. Hindi nila parehong alam na hindi na kailangan pa ni Dan ng kakampi.

Nang makapasok na ang lahat sa kani-kanilang silid aralan ay masusing lumabas si Dan sa kaniyang tinataguan at tuloy tuloy na naglakad papunta sa opisina ng principal.

0000oo0000

Si Mrs. Hernando ay labing walong taon ng principal sa skwelahan na iyon, dalaga, ngunit may dalawang anak. Strikta ito at kinaiinisan ng marami, ngunit sa kabila ng pagiging strikta ay patas ito kaya naman hindi nagdalawang isip si Dan na lumapit dito upang humingi ng tulong.

“G-good morning, Mam.” nauutal na bati ni Dan sa striktang principal.

Dahan-dahan na nagtaas ng tingin si Mrs. Hernando at mariin munang tinignan si Dan bago sumagot.

“Shouldn't you be in class, Mr. Arellano? You missed one month worth of learning time, di porket matalino ka ay hindi ka na papasok pa.”

“Y-you're right. I'm s-sorry miss. I-I'll go ahead.” nanlalambot na sagot ni Dan na kumuwa ng pansin ni Mrs. Hernando.

Sa labing walong taon niya na bilang isang principal ay alam na niya ang itsura ng isang estudyante na nawawalan ng pag-asa lalong lalo na ang pagiging desperado at hindi nalalayo ang itsura na iyon ni Dan na nasa kaniyang harapan, ang totoo niyan ay hindi lamang kawalan ng pag-asa ang nakikita nito sa mukha ng bata kundi narin ang pagka desperado.

“Why are you here, Mr. Arellano?” tila isang ina na na tanong ni Mrs. Hernando.

“I would like to take the final exams and leave this school as early as I could.” matapang na sagot ni Dan, ngunit sa kabila ng matapang na resolba na ipinapakita na iyon ni Dan ay hindi parin niya napigilan ang ilang luha na kumawala mula sa kaniyang mga mata.

“I'm sorry, Dan but I can't do that.” mariing sagot ni Mrs. Hernando, ngunit tuluyan ng napalitan ng malambing na boses ang pagiging istrikta nito.

“P-please. I-I need to get out of this place b-but I n-need to graduate also.” pagmamakaawa ni Dan.

“I can't give special favors, Dan and besides you're in the running to become the next valedictorian. Kung bibigyan kita ng exam na mas maaga kesa sa iba they might question my decision in case ikaw ang maging valedictorian---”

“I don't need to be a valedictorian. I don't need the damn title! All I need is to take the exam and be able to graduate!---” galit na giit ni Dan ngunit agad niya ring pinigilan ang sarili lalo pa't nakaramdam siya ng kirot sa kaniyang tiyan kung saan siya pinagsusuntok nila Dave at Mark noong nakaraang araw. “---it's j-just t-that I-I n-need to graduate.” mahinahon na paguulit ni Dan.

“But to be able to get a scholarship you need to be the valedictorian of your class, Dan.” pagpupumilit pa ni Mrs. Hernando, iniisip na mababago niya pa ang isip ni Dan, ngunit buo na ang desisyon ng binatilyo na masuyo lamang na umiling.

0000oo0000

Nang makuwa na ni Mrs. Hernando ang exams na siyang nakatakdang kuwanin ni Dan ay agad niyang sinabihan ang kaniyang mga guro na bantayan itong mabuti habang nagsasagot. Sinabihan niya ang ilang guro na kailangan na ni Dan na kuhain ang exam na iyon dahil sa isang nakatakdang operasyon at upang hindi sila makwestyon ng mga magulang ng ibang estudyante kung sakaling tanghalin si Dan na valedictorian ng klase na iyon ay nagpagawa siya ng exams mula sa isang mapagkakatiwalaang source.

Isang sabado kung saan wala ang ibang mga estudyante ay pinahintulutan ni Mrs. Hernando kasama ng mga guro sa skwelahan na iyon na kumuwa ng maagang pagsusulit si Dan. Para hindi narin makwestyon si Mrs. Hernando ay masugit na binantayan ng mga ito si Dan habang nagsusulat.

“He got a perfect score in Advance Algebra.” saad ni Mr. Roque.

“Same in Physics.” sabat naman ni Mrs. Joya.

Gayun din ang nakuwa ni Dan sa iba pang mga subject nito na ikinamangha ng lahat ng guro pati narin ni Mrs. Hernando, ngayon ang tangi na lamang nilang hinihintay ay ang makuwa ng iba pang graduating students ang kanilang pagsusulit upang tangahalin na nga ng tuluyan si Dan bilang ang valedictorian ng klase na iyon.

0000oo0000

Hindi mapakali si Mike. Ilang araw na kasi niyang hindi nakikita si Dan, kung si Mike ay nagaalala sa kaniyang kaibigan na si Dan sila Mark at Dave naman ay nagagalak dahil sa wakas ay hindi na nila pa nakikita si Dan sa paligid nila. Kasama ni Mike na nagaalala ay si Martin, iniisip na kaya hindi na niya nakikita si Dan ay dahil sumuko na ito.

“Have you seen, Dan?” tanong ni Mike kay Martin.

“No. Not since Mark and Dave made one hell of a punching bag out of him.” singhal ni Martin na ikinagulat ni Mike.

Sa pagkakakilala niya kay Martin ay hinding-hindi niya pa ito naririnig na magmura o nakikitang magalit pero isinang tabi na lang niya ito, iniisip na iba talaga ang epekto ni Dan sa mga tao kaya naman muli nanaman siyang tinamaan ng pagsisisi. Iniisip na ang magandang ugaling ito ni Dan ay tuluyan na nilang binura nila Mark, Dave at Melvin. Binago nila sa isang masamang paraan ang Dan na gustong-gusto ng maraming tao. Umiling si Mike at pilit binura ang muling umaakyat na galit at muling itinuon ang pansin sa paghahanap sa kaniyang kaibigan.

“T-thank you.” nagaalalang balik ni Mike kay Martin sabay talikod at nalakad palayo.

Tinungo niya ang lugar kung saan madalas tumambay sila Mark at Dave. Hindi nagtagal ay nakuwa niya ang pansin ng mga ito.

“Where's Dan?” singhal ni Mike sa dalawang dating kaibigan. Kitang kita nito ang pagrehistro ng galit sa mukha ng mga ito.

“Bakit samin mo hinahanap yun? Baka pumipick-up ng call boy. Dun mo sa park hanapin wag samin.” pabalang na sagot ni Mark sabay sinegundahan ng hagikgik ni Dave.

“Tinatanong kita ng maayos, Mark.” pabulong pero nawawalang kalma na saad ni Mike.

“Hindi nga namin siya nakita, Mike. Saka ayaw mo nun, wala ng magsusumbong sa ginawa natin nung birthday niya?” nakangising saad ni Dave na siyang nagdulot ng kakaibang pangingilabot kay Mike, hindi niya mapigilang mapapikit at pigilan ang mga luha na dumaloy mula sa kaniyang mga mata.

“Kung ako ang tatanungin, baka nahiya na sa sarili niya kaya kusa na lang lumayo.” saad na naman ni Mark na siyang lalong ikinagalit ni Mike, ngunit wala siyang magawa patungkol sa galit na iyon dahil muling bumabalik ang ilang alaala mula noong gabing iyon sa kaniyang isip.

“MIKE!” ang mga sigaw ni Dan na paulit ulit na kinukurot ang kaniyang konsensya.

“Why?” ang itsura ni Dan matapos sabihin ang huling tanong na iyon, kung paanong tumirik ang mata nito nang mawalan ito ng malay at ang patuloy na pagdaloy na mga luha sa pisngi nito.

“Kasi naman. Ang kapal ng mukhang sabihin na ni-rape natin siya.” humahagikgik na pasaring ni Dave na ikinagising ni Mike mula sa kaniyang pagmumunimuni. Walang sabi sabi na biglang ibinato ni Mike ang kaniyang kamao sa mukha ni Dave na ikinatumba nito. Agad na dumagan dito si Mike at sinakal ito.

“I'll have your fucking ass raped then I'll watch you fucking destroy yourself like what Dan is doing to himself right now!” sigaw ni Mike habang pinauulanan si Dave ng suntok. Tutulungan na sana ni Mark si Dave nang biglang makarinig ng pag-pito ang tatlo.

“Feliciano, Ricafrente, Ricafort! Report to the principal's office. Now!” singhal ng gurong nakahuli kay Mike, Dave at Mark sa pagsusuntukan.

Habang naglalakad ay hindi maiwasang sisihin parin ni Mark at Dave si Dan, sapagkat sa kanilang paniniwala ay kasalanan iyon lahat ng bakla na kanila lamang namang tinuruan ng leksyon sapagkat si Mike naman ay balewala lamang ang pagre-report sa principal dahil mas pinangungunahan siya ng pagaalala sa kaibigan.

Ang hindi lang nila alam ay may sariling plano si Dan, isang plano na pwedeng ikasama o ikabuti nito.

0000oo0000

Habang tahimik na nagtratrabaho sa loob ng bahay ay buong akala rin ni Lily ay pumapasok ang kaniyang anak sa skwelahan, ang hindi niya alam ay matagal na itong tapos sa final exams nito at malaya na itong makakaliban sa skwelahan. Katulad ni Mark, Mike, Dave at Martin, wala rin ka-alam alam si Lily sa pinaplano ng anak.

0000oo0000

“Danny baby! We need to go or we will be late for your graduation!” sigaw ni Lily sa gawi ng kwarto ni Dan, umaga ng graduation nito ngunti hindi sumagot ang kaniyang anak.

“Danny!” sigaw ulit ni Lily ngunti hindi parin ito sumagot. Iniisip na ilang beses na siya nitong sinabihan na ayaw na nitong magpapatawag na “Danny” kaya naman muli niya itong tinawag sa pangalan na hiniling ng kaniyang anak na itawag sa kaniya.

“Dan!” sigaw muli ni Lily ngunit hindi parin ito sumagot.

Umiiling at mainit na ang ulo na inakyat ni Lily ang kwarto ni Dan. Iniisip na muli lamang umaarte si Dan, ngunit hindi niya ito pahihintulutan na huwag umattend ng graduation lalo pa't alam niyang ito ang tatanghaling valedictorian.

“Dan ano ba!?” sigaw ulit ni Lily habang paulit ulit na kinakatok ang pinto ng anak. Dahil sa nakainom narin ng ilang baso ng alak nung umagang iyon ay unti-unti narin nasasaid ang kaniyang pasensya.

Nang mapuno si Lily sa hindi parin pagsagot sa kaniya ni Dan ay inis na inis na itong bumaba muli ng hagdan upang kuwanin ang mga susi ng kwarto.

“Dan! Whether you like it or not you're going to attend the graduation so prepare your valedictory speech!” singhal ni Lily.

Ngunit laking gulat niya nang mabuksan niya ang kwarto ng anak.

“Danny, what have you done?” nanlalambot na bulong ni Lily sa sarili sabay dahan-dahang napaluhod sa sahig at wala sa sariling nagii-iyak.

Itutuloy...

Against All Odds 2[10]
by: Migs