The Things That Dreams Are Made Of 5

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Ilang saglit pa ay bumawi na rin sa pagtititigan ang dalawa, tila ba isang de awtomatikong makinilya ay biglang napalitan ang mgagagandang pakiramdam noong nagtititigan pa sila ngayong nagiwas na sila ng tingin sa isa't isa, napalitan ito ng galit at hindi maipaliwanag na inis sa bahagi ni Josh habang hiya naman at hindi pagkapakali kay Igi.

“This is all your fault.” singhal ni Josh na ikinapintig ng tenga ni Igi, hindi makapaniwala sa kaniyang naririnig.

“Ako nanaman?! Lagi na lang ako ang sinisisi mo! Ni hindi ko nga alam kung bakit paiyak ka na eh tapos ako parin ang may kasalanan?!” di makapaniwala at galit na galit na balik ni Josh, sa sobrang inis at hindi pagkapaniwala ay tumalikod na kay Josh at nagpasya na lang na lisanin ang lugar na iyon kesa palakihin pa ang away na hindi nanaman niya maisip kung pano nagsimula. Pero hindi na pala kailangan ni Igi na hulaan kung pano nagsimula ang away na iyon dahil ipamumukha sa kaniya ito ni Josh ilang saglit pa.

“Kung hindi mo ako inaway kanina hindi sana ako pupunta kila Des---!” inis na simula ni Josh dahil sa bastos na pagtalikod sa kaniya ni Igi habang naguusap pa sila.

Wala sa sariling inabot ni Josh ang malaking braso ni Igi at marahas itong pinaharap muli sa kaniya. Napa hakbang na lang siya patalikod nang makita ang galit sa mga mata ni Igi at nagulat nang may makita ding bakas ng lungkot sa mga mata nito.

“Huwag mong isisisi sakin ang kahalayan mo! Hindi ka nakapagpigil. Sarili mo ang dapat mong sisihin at hindi ibang tao!---” galit na simula ni Igi, huminga ng malalim at pinakalma ang sarili. Ipinangako niya sa sarili niya na hindi na muli pang mauuwi ang kanilang mga pagtatalo katulad ng pagtatalo nila noon sa student central board kaya naman kahit mahirap ay pinakalma parin ni Igi ang sarili.

“Kailan mo kaya matututunang huwag isisi sa iba yang mga problema mo na sayo rin naman mismo nagisismula?” mahinahon at puno ng pagkadismaya at sa pakiwari ni Josh ay puno rin ng sakit na sabi ni Igi bago ito muling tumalikod at lumisan sa lugar na iyon, iniwang nakatanga mag-isa si Josh na pilit isinisiksik sa kaniyang isip ang huling sinabi ni Igi.

000ooo000

Lumipas ang isang linggo at lalong lumala ang pananahimik ni Josh, alam ni Migs at Ed na hindi nagustuhan ng kanilang anak ang pangangaral nila dito at alam nilang lalo nitong hindi nagustuhan ang paglilimita nila sa pakikipagkita nito kay Des.

“You have got to be shitting me!” sigaw ni Josh nang sabihin ni Ed na hindi ito puwedeng magpunta sa bahay nila Des nang wala ang mga magulang nito sa bahay o kaya ay kung walang ibang kasama si Des sa bahay.

“Language, Josh.” saway ni Migs na lalong ikinainit ng ulo ni Josh.

“I said that we're not going to do it again. Don't you trust me?” naiinis na balik ni Josh kay Migs at Ed upang kunsensyahin ang mga ito pero hindi ito kinagat ni Migs.

“This is not an issue of trust, Josh. This is about what is best for the both of you.” paliwanag ulit ni Migs.

“Di niyo ba naisip na ito ang the best para sa akin. Yung makasama yung babae na mahal ko?!” singhal ni Josh.

“Bakit mo siya mahal?” tanong ni Ed na ikinatameme ni Josh at ikinadikit naman ng kilay ni Migs.

“What?!” pasinghal ulit na tanong ni Josh, hindi makuwa ang tinutumbok ng ama.

“I said why do you love her?” kalmado at seryosong tanong ni Ed.

“She's pretty, she's kind, she has everything I want for a girl.” simula ni Josh na agad namang siningitan ni Ed.

“Oo nga naman, maganda si Des.” simula ni Ed at magsasalita na sana si Migs at tatanungin ang pinupunto ng nobyo nang magsalita ulit ito. “Remember your tita Lei? Yung nagbigay ng PSP mo? Well, I love her, muntik na kaming ikasal pero alam namin na hindi pareho ang pagmamahal namin sa isa't-isa kaya naman nung humarap kami sa altar hindi namin magawang sumumpa sa harap ni God. Your tita Lei is also pretty, kind and has everything a guy would like for a girl but I only love her, I'm IN love with your Dad kaya kami ang magkasama ngayon matapos ang ilang taon. Ngayon, masasabi mo ba na pareho ang level ng pagmamahal niyo sa isa't isa ni Des o isang lang itong phase para sayo. A phase to satisfy your curiosity?” paliwanag ni Ed sabay tanong sa anak. Hindi nakasagot si Josh, bigla itong napaisip.

“Yan ang pinapaintindi namin sayo, Josh. Minamadali niyo ni Des ang lahat sa pagaakala na handa na kayo kahit pa ang totoo ay malayo pa ang tatakbuhin niyong dalawa. Bata pa kayo, hindi naman namin sinasabi ng Dad mo na huwag na kayong magkita kahit kailan ni Des, ang gusto lang namin ay hinay-hinayin niyo ang mga namamagitan sa inyo dahil hindi pa kayo handa kung sakaling may mangyari na hindi natin pare-pareho inaasahan.” pahabol na pagpapaintindi ni Ed sabay tayo at inaya na si Migs papasok sa kanilang kwarto upang hayaan si Josh na makapag-isip.

000ooo000

“I think your dad is right.” bulalas ni Des nang magkita ang dalawa upang sabihin ni Josh ang paglilimita ng kaniyang mga ama sa kanilang relasyon.

“WHAT?!” pasinghal na tanong ni Josh, hindi makapaniwala sa sinasabi ng nobya, hindi makapaniwala na mas aayunan pa nito ang kaniyang mga ama kesa sa kaniya na ipaglalaban ang lahat para sa kanilang relasyon.

“We're still too young, Josh. Marami pang pwedeng mangyari, hindi naman nila tayo pinipigilang mag-kita eh, ayaw lang nila na maiiwan tayong mag-isa para gumawa ng milagro.” balik ni Des kay Josh.

“Hindi mo ba ako mahal?” tanong naman ni Josh, hindi parin maintindihan ang sinasabi ng kaniyang nobya at mga ama.

“Mahal kita, Josh pero---” simula ni Des pero tila nabingi na si Josh matapos marinig ang salitang “Pero”. Sumagi tuloy sa isip niya ang sinabi ng ama, na maaaring may IN love nang sinasabi pagdating sa pakikipag relasyon, na maaaring hindi ito ang nararamdaman sa kaniya ni Des ngayon kundi ang pagmamahal lamang ng katulad ng kaniyang amang si Ed sa kaniyang tita Lei, kahit pa pawang sigurado siya na IN love siya kay Des.

Ngunit sigurado na nga ba si Josh sa kaniyang nararamdaman para kay Des?

000ooo000

“Joshie!” sigaw ni Neph sa bungad ng basketball court. Nagtaas ng tingin si Josh at nakita niya na may hawak-hawak ito na bola. Pumunta doon si Josh dahil sa kawalan ng mapupuntahan, nangako siya kay Des na pagiisipan niyang mabuti ang gustong mangyari ng kaniyang mga ama at ngayon ay pati ni Des at wala siyang ibang maisip na mapuntahan kaya't pumayag na lang siya kung saan siya gustong dalhin ng kaniyang mga paa.

“Hi Neph.” balik bati ni Josh kay Neph sabay pakawala ng malungkot na ngiti.

“What's wrong dude?” tanong naman ni Neph nang makita ang humahabang nguso ni Josh at ang tila ba may bumabagabag na mukha nito.

“Nothing. I'm just thinking about our team building. Being stuck with Igi isn't exactly my thing.” pagpapalusot ni Josh, hindi naman ito kinagat ni Neph pero naisipan niyang huwag na lang kulitin ang kaibigan tungkol dito kaya naman nagpakawala na lang siya ng isang malakas na tawa.

“I forgot about that.” nangingiting sabi ni Neph kay Josh na napa-irap na lang.

“Wanna play ball?” tanong na lang ni Neph.

“Su--” simulang pagpayag sana ni Josh sa alok ni Neph nang biglang may tumawag sa pangalan ng huli.

“Neph! You ass! Sabi ko sayo intayin mo ako sa lobby---!” sigaw ni Igi sa bungad ng basketball court ngunit agad din itong natigilan nang makita si Josh. Napansin niya agad nang tamaan ng kaniyang paningin ang mukha nito na may dinaramdam ito. Muntik na siyang mapatakbo ulit sa tabi nito at yakapin ito upang aluhin at pagaangin ang loob nito katulad ng kaniyang ginagawa noong mga bata pa sila at nung huli silang nagkita.

“I think I'll pass, Neph, thanks, though.” sabi ni Josh, hindi maikakaila ang sarkasmo sa boses nito na walang duda na ipinaparating kay Igi na lubos na ikinainis ng huli. Hindi parin kasi maintindihan ni Igi kung ano bang problema sa kaniya ni Josh at simula nung tumungtong sila ng high school ay nanlamig at nagiba na ang pakikitungo nito sa kaniya at tila ba ikinukunsidera na siya nito ngayon bilang isang mortal na kaaway.

“What? Afraid that I'll just beat your ass?!” singhal ni Igi, nawala na ang kagustuhan na aluhin at pagaangin ang loob ni Josh at ang pangako sa sarili na huwag na muli pa itong patulan at awayin.

“Not again.” umiiling na sabi ni Neph na sa ikailang pagkakataon ay naipit nanaman sa gitna ng kaniyang mga kaibigan.

000ooo000

“ENOUGH!” sigaw ni Neph sa pagitan ng malalalim na pag-hingal. Imbis kasi na katulad ng kaniyang gustong gawin na mag-alis ng stress sa pamamagitan ng masayang paglalaro ng basketball kasama ang kaniyang dalawang kaibigan ay lalo pa siyang na-stress sapagkat kada kibo ng dalawa ay halos iharang na ni Neph ang sarili sa pagitan ng mga ito para hindi ito magsapakan.

“We're supposed to be having fun not killing each other!” sigaw ulit ni Neph nang makuwa na niya ang atensyon ng dalawa niyang kaibigan.

Nung una ay natitiis pa ni Neph ang mga makamandag na tinginan ng dalawa at ang paminsan-minsang pagbubungguan ng mga ito pero nang maglaon ay nagpapatiran at nagsisikuhan na ito at halos magsuntukan na makalamang lang sa bola, ang masaklap pa, sa tuwing pumapagitna si Neph ay siya naman ang nasasaktan sa palitan ng dalawa.

“Both of you needs to grow up!” sigaw ulit ni Neph sabay talikod at lakad palayo sa dalawa na naiwang humihingal at nagulat sa paglalabas ng loob ng kanilang kaibigan na madalas ay walang kibo.

“This is all your fault!” sigaw ni Josh sabay bato ng bola kay Igi.

“HOW WAS THIS MY FAULT?!” sigaw namang balik ni Igi na talaga namang ikinakainis na ang paninisi ni Josh sa kaniya sabay bato ng bola dito.

“You're the one who pushed me first!” balik ni Josh.

“Losers are meant to be challenged so they'll know how much of a loser they're!” nakangising balik ni Igi kay Josh, hindi niya sana ito sasabihin pero pikon na pikon na talaga siya kay Josh. Natahimik saglit si Josh, nang makita ni Igi ang pagrehistro ng sakit sa mukha ni Josh ay agad niyang hiniling na hindi na sana siya nagsalita pa, nainis sa sarili kung bakit hindi niya tinupad ang pangako na hindi pagpatol sa kaibigan sa tuwing magkakainisan sila.

“And I care about what you think of me because---?” sarkastikong balik ni Josh kahit pa ang totoo ay nasaktan siya sa sinabi ni Igi. Wala na ang dating kaibigan na nag-iingat sa pagsasalita sa kaniya. “You've always treated me like shit simula nung tumuntong tayong high school. I learned to deal with it and now no matter what you say, no matter what you call me, stupid, fatso or just some kid who happens to know and idolizes you wouldn't matter anymore because I don't care! I played basketball today with you and Neph not because you challenged me but because your asshole-ness is really irritating and I'm trying to knock off some of it out of your system!” pasigaw na balik ni Josh kay Igi na agad namang natameme.

“What the hell?! Kailan kita tinawag na fatso or just some kid?!” sigaw na tanong ni Igi kay Josh pero nakita niya lang itong umiling atsaka tumalikod at naglakad palayo.

“Fuck you, Igi.” tahimik pero hindi maikakaila ni Igi ang galit sa sinabing iyon ni Josh bago ito makalayo sa court.

000ooo000

“Hey, diba ngayon yung team building niyo?” tanong ni Migs sa naka hilata parin na si Josh.

“I'm not going.” matipid na sagot ni Josh, hindi parin siya natutuwa sa mga ama matapos limitahan ng mga ito ang oras ng pagkikita nila ni Des.

“Akala ko required lahat ng bagong officers?” tanong ulit ni Migs kay Josh na nagsisimula ng mairita.

“I'm going to resign din naman kapag nagsimula na ang classes, so ano pang silbi ng pagpunta ko sa team building?” tanong ni Josh sa ama sabay talikod dito.

“Is this still because of what your Dad and I said about you not seeing Des without supervision?” naka kunot noong tanong ni Migs kay Josh na agad na umupo dahil sa tuluyang pagkairita.

“Can we stop talking about this? You guys won, OK? We don't see each other anymore. I don't want to go because I just don't want to. Period. Why can't it be that simple? Kailangan ba talaga may malalim na dahilan, hindi ba pwedeng dahil simpleng ayaw ko lang muna?” iritableng sagot ni Josh na ikinapintig din ng tenga ni Migs.

“Well unfortunately I'm not going to let you not join the team building. You've wanted to be an officer since you started high school and I'm not going to let you fuck it all up just because you're on a petty funk! Haul your ass out of bed or you're grounded till you're thirty!” sigaw ni Migs, ayaw niyang sinisigawan ang anak pero wala siyang magagawa, ayaw niyang masanay ang anak sa pambabale-wala sa mga bagay-bagay na gusto nito dahil lang sa hindi naging maganda ang mga nakaraang linggo para dito, gusto niya na sa hinaharap kapag humarap ulit ang anak sa mga bagay na hindi nito gusto o gustong mangyari ay hindi na nito babalewalain pa ang mga bagay na gusto nitong makamtan katulad ng sinisimulang gawin nito.

000ooo000

Nanlaki ang mga mata ni Igi nang makita niya ang nakasibanghot na si Josh pababa ng kotse ni Migs at may dala-dalang malaking bag. Matapos ang kanilang sagutan matapos ang paglalaro ng basketball ay hindi niya na nakita itong lumabas ng kanilang unit at lalong lalo na na hindi niya ito inaasahang sumama sa kanilang team building.

“Akala ko di siya pupunta?” tanong ni Igi kay Neph na nagkibit balikat na lang.

Tinignan maigi ni Igi ang kaibigan habang bagsak balikat itong naglalakad papunta sa kanila. Alam niya agad, pagkakita na pagkakita niya palang sa mukha nito na may hindi magandang nangyari o kaya naman ay may dinaramdam ito. Katulad nung maabutan niya itong malungkot na nakikipagusap kay Neph nung araw na naglaro sila ng basketball at nung bigla itong sumulpot sa sky garden ay gustong gusto nang salubungin ni Igi si Josh at yakapin ng mahigpit at pagaangin ang loob nito, pero hindi niya ito magawa dahil alam niyang galit parin ito sa kaniya kahit pa hindi niya alam kung ano ang maaari niyang nagawa. Napatunayan niya ang takot na iyon nang makita niyang lalo itong sumimangot at nangunot ang noo nang magtama ang kanilang mga tingin.

“Please don't start fighting again.” pagmamaka-awang sabi ni Neph nang makita niya ang palitan ng masasamang tingin ng dalawa sabay lakad palayo upang makaiwas narin sa alam niya ay napipinto ng awayan.

“Don't blame me. I don't even know why he hates me so much.” singhal naman ni Igi kay Neph na umiling na lang.

“Well I hope this team building fixes both your head they need some serious overhauling.” umiiling na sabi parin ni Neph habang patuloy lang sa paglalakad palayo na ikinairita naman ni Igi dahil para sa kaniya ay wala siyang kasalanan sa pagbabangayan nila ni Josh.

“JOSH! So glad you could make it!” sigaw ni Mrs. Roxas habang tinitignan ang listahan ng kanilang gagawin. “Kung maaari lamang ay tumabi na kayo sa inyong mga ka-partner para sa linggong ito upang masimulan na natin ang ating team building. Ang mga magkakapareha din ang magkakatabi sa sasakyan papunta at pabalik at mamya kapag dumating na tayo sa lugar ng paggaganapan ng ating team building ay saka ko naman sasabihin ang iba pang mga bagay na pagsasaluhan ng bawat magkakapareha.” nakangiti na sabi ni Mrs. Roxas na nagsimula ng ilang excited na bulung-bulungan ng lahat at ikinairap at ikinapalag naman ni Josh at Igi, hindi makapaniwala na sa sasakyan pa lang ay magsisimula na ang kanilang kalbaryo.

000ooo000

“I got here first!” sigaw ni Josh nang paalisin siya ni Igi sa upuan sa tabi ng bintana.

“I'm the president and you're my vice president. The president always have his way” pagpapaalala ni Igi kay Josh.

“Asshole!” singhal ni Josh nang wala na lang siyang nagawa.

“Watch it! You don't have to call me names. It's just a seat near the window---” naiiritang balik ni Igi.

“If it's just a seat then why don't you just let me have it?!” singhal naman pabalik ni Josh.

“Because I'm the president and I can do whatever I want.” nakangising balik ni Josh na ikinakulo ng dugo lalo ni Josh at ikinakuwa ng pansin ng lahat ng asa sasakyan.

“You son of a bi---!” simula ni Josh.

“CHILDREN! We're just waiting for Mr. Tomas to check all the tires for our trip. Kung maaari ay magsi-upo na kayo--- Josh, where are you going?” simula ni Mrs. Roxas ngunit natigilan din nang makita nito ang nakatayo na si Josh na galit na galit namang nakatingin kay Igi na nakangisi parin.

“I'm getting off this bus!” singhal ulit ni Josh na ikinagulat naman ni Mrs. Roxas.

“He's just being chicken shit.” nakangisi paring sabi ni Igi kay Mrs. Roxas na tila naman binunutan ng tinik sa dibdib at muling ngumiti. Hindi nakaligtas kay Josh ang gustong iparating ni Igi na tila ba isang hamon kaya't muli siyang umupo sa tabi nito.

“Igi, maaari bang huwag nating sanayin ang ating mga sarili sa mga ganyang uri ng pananalita?” nakangiting pangangaral ni Mrs. Roxas kay Igi na pilit pinipigilan ang sarili na umirap.

“Ready to go?” tanong ni Mr. Tomas kay Mrs. Roxas na excited na excited ng umalis.

Tinignan ng masama ni Josh si Igi pero lahat ng kaniyang nararamdamang galit ay agad ding nawala nang makita niya ang tuwa sa mga mukha ni Igi. Nakatingin ito sa labas ng bintana na miya mo batang aliw na aliw sa kanilang bawat madaanan. Tila naman hinatak ng oras si Josh pabalik kung saan mga bata pa lang sila ni Igi, kung saan ayos pa ang lahat, kung saan hindi pa sila laging nagaaway.

“COOL!” sigaw ni Igi at halos durugin ang braso ni Josh dahil sa biglaang paghawak, nakalimutan na si Josh ang hinahawakan nito sa braso nang makita nito ang isang kalabaw na hila-hila ang isang kariton na puno ng gamit na pwedeng ipagbenta. Napangiti saglit si Josh pero nang maalala niyang si Igi ito, si Igi na nagdulot sa kaniya ng maraming sakit, si Igi na lagi na lang siyang kinukumpitensya ay agad niyang binawi ang ngiti na iyon at suminghal.

“Wow. You do a really great job in acting stupid.” singhal ni Josh sabay hawi ng pagkakakapit ng kamay ni Igi sa kaniyang braso. Dahan dahan na nawala ang ngiti sa mukha ni Igi at dahan dahan ding tumingin sa kaniya, tumingin ng masama.

“Well, excuse me if I may seem a little shallow for you.” sarkastikong sabi ni Igi na ikinahagok naman ni Josh dahil sa pagpigil ng kaniyang tawa.

“Little shallow? Try super shallow You're not just shallow. You're also mean, you're rude and the asshole who likes to make my life miserable.” singhal ni Josh habang tinutusok ng hintuturo ang matipunong dibdib ni Igi na hindi naman mapigilang mapahagikgik dahil sa pagkakiliti na lalong ikinainis ni Josh. “You're also childish and the person I hate the most!” tuloy ni Josh na ikinatigil naman sa paghagikgik ni Igi.

“Well, let's describe you, then. Let's start with, mean, over competitive, rude and a friend who turns his back from his best friend the moment he became popular--- oh and let's not forget about being a self absorbed prick who also likes to make my life miserable!” balik naman ni Igi.

“Asshole! Ikaw kaya itong---” simula ni Josh, isusumbat sana ang mga sinabi ni Igi sa kaniya noong huling araw na ikinukunsidera ni Josh na banal pa ang kanilang pagkakaibigang dalawa.

“Brat!” singit ni Igi upang lalong inisin ang namumula ng si Josh. Sasagot pa sana ulit si Josh sa pasaring na iyon ni Igi at isusumbat na talaga sana ang mga sinabi ng huli nung naghiwalay sila noong hapon na iyon sa mall nang biglang umalingawngaw ang boses ni Mrs. Roxas.

“Quiet, children!” saway ng guro sa buong sasakyan na nagsisimula ng umingay dahil sa sabayang pagsasalita ng lahat. Hindi na muli pang itinuloy ni Josh ang sasabihin, ipinasak na lang niya ang earphones sa tenga at itinodo ang volume ng kaniyang pinakikinggan sabay pikit, pilit na binura ang mga sinabi ni Igi sa kaniya at pilit na iniisip na wala si Igi sa kaniyang tabi habang si Igi naman ay nagkasya na lang sa tahimik na pagtingin sa bawat madaanan ng kanilang sasakyan, malungkot na iniisip ang mga sinabi ni Josh.

Pero kahit anong pagbura ang gawin ni Josh sa mga sinabi ni Igi sa kaniyang isip ay hindi niya ito magawa lalo pa't si Igi ang nagsabi nito, kahit pa gaanong kalakas ng volume ng kaniyang pinakikinggang kanta ay boses at ang mukha ni Igi ang kaniyang naririnig at nakikita kahit pa malapat ng nakapikit ang kaniyang mga mata.

Itutuloy...

The Things That Dreams Are Made Of

“Chapter 5”

by: Migs