The Things That Dreams Are Made Of 7

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Hindi mapigilan nila Josh at Igi na matuwa sa inaasta ng nagpapasinaya ng kanilang team building. Isa itong pari mula sa kalapit na seminaryo ng St. Anthony, may edad na at tila ba walang pangit, nakakalungkot at nakakapang init ng ulo para sa matandang ito, kahit ata i-harap mo ito sa pinakapangit na hayop ay pipisilin parin ng matandang ito ang hayop na iyon at sasabihan ng “cute” ang sabihing masayahin ang pari na iyon ay isang understatement, dahil halos sumayaw na ito sa galak. Kahit tuloy hindi parin humuhupa ang galit sa dibdib nila Igi at Josh mula sa huling pagtatalo ng mga ito ay hindi parin mapigilan ng mga ito ang mapangiti at minsang mapatawa sa sinasabi at kinikilos ng pari.

“It was actually my idea to pair you all up. Mas madaling magkakilanlan ang dalawang tao at pagkatapos noon ay ipapakilala ang kanilang mga kapareha sa buong grupo. Alam ko pang kinder itong activity na ito pero---” ang sinabing ito ng pari ay nakapagpahagalpak sa mga bagong halal na officers. “---pero para sa akin ay effective ito, para maging successful ang inyong pagtratrabaho kasama ang isa't isa sa oras na bumukas na ang bagong school year, ang kaibahan lang sa activity na ito sa usual na ipinapagawa sa inyo ng inyong mga teacher, ang activity na ito ay tatagal ng isang linggo at sa huling araw ay saka ipapahayag ng bawat isa ang kanilang nalaman sa kanilang mga kapareha.” pagtatapos ni Fr. Rico. Napuno nang bulungbulungan ang buong kwarto habang sila Josh at Igi naman ay pinagpawisan ng butil-butil.

“Our first activity would be different for each of you. On your way out, bibigyan ko kayo ng isang papel kung saan may nakasulat na ilang bagay. Ang bawat papel ay may iba't ibang tanong na siyang sasagutan niyo naaayon sa pagkakakilala niyo sa inyong kapareha---” patuloy na pagpapaliwanag ni Fr. Rico na ikina excite ng iba at ikinatahimik naman lalo nila Josh at Igi, nagisisi kung bakit sila pang dalawa ang nagkapareha dahil alam nilang mauuwi lamang sa awayan iyon.

000ooo000

Sila Josh at Igi ang siyang huling lumabas sa silid aralan. Walang puknat parin ang pagsilay ng ngiti sa mukha ni Fr. Rico habang ipinapamahagi ang mga papel para sa unang activity ng bawat magkakapareha na lumalabas ng silid na iyon. Nang mai-abot na ni Fr. Rico ang papel na nakalaan para kay Igi ay saglit niya itong tinignan at binasa saka mabilis itong lumabas ng pinto na ikinagulat at ikinataka naman ni Josh. Tinignan ni Josh ang nakangiting pari at si Mrs Roxas na tila naman nagulat din sa inasal ni Igi.

“Huwag mo siyang hayaang makalayo, Josh.” makahulugang sabi ni Fr. Rico na gumulat at ikinataka ni Josh.

“Po?” paglilinaw ni Josh.

“Magpartner kayo diba? Hindi maaaring magkalayo ang magpartner buong linggo.” pagapaalala ni Fr. Rico na ikinatango na lamang ni Josh at inabot ang inaabot na papel ng pari. Kahit pa nalinawan na siya sa sinabi ng pari ay hindi parin maialis ni Josh sa isip ang makahulugang unang pahayag nito.

Naabutan ni Josh si Igi na nakaupo at kagat dilang nagsusulat habang nakasandal sa malapad na katawan ng puno. Nilapitan niya ito, saglit itong nagtaas ng tingin atsaka muling bumalik sa pagsusulat na miya mo hindi lumapit si Josh sa kaniya. Ikinibit balikat na lamang ito ni Josh, iniisip na tinotoyo lamang si Igi. Umupo siya at sumandal din sa isang bahagi pa ng malapad na katawan ng puno. May ilang dangkal lamang ang layo sa kinauupuan ni Igi atsaka itinuon ang pansin sa papel na kaniyang hawak.

Hindi alam ni Josh kung ano ang nakalagay sa papel na masuyong sinusulatan ngayon ni Igi sa kaniyang tabi dahil ayon kay Fr. Rico ay iba't-iba ang nakasulat sa bawat papel na ibibgay sa kanila. Sinusubukan niya itong silipin ngunit halos nakadikit na ang ilong ni Igi sa papel at isama pa ang mala kinalahig ng manok na penmanship nito kaya't wala siyang maintindihan.

Tinignan muli ni Josh ang mga tanong na nakasulat sa kaniyang papel upang sagutan sana ang ilan sa mga katanungan doon pero ang pinakasimpleng tanong tulad ng “What is your partner's favorite color?” ay hindi niya masagot dahil alam niyang marami ng nagbago sa kaniyang dating kaibigan.

“Joshie, akin na lang yang panyo mo! Ganda kasi ng kulay eh.” bulalas ni Igi sabay turo sa kulay berdeng panyo ni Josh. Agad namang namula ang pisngi ni Josh.

“Eh amoy pawis na'to eh. Saka may nakaburdang pangalan 'to.” nakayukong sabi ni Josh.

“Ah basta!” sigaw ni Igi sabay agaw ng panyo ni Josh.

Pero matapos ang pagbabalik tanaw na ito ni Josh ay agad niya ring naisip na marami ng nagbago kay Igi at malamang ang isa sa mga ito ay ang paboritong kulay nito. Napabuntong hininga si Josh na hindi napansin ni Igi dahil sumabay sa buntong hininga na iyon ni Josh ay ang malakas na kalembang ng bell bilang hudyat na tapos na ang unang parte ng activity at kailangan na nilang pumunta sa dining hall para mag hapunan.

“Finally.” bulong ni Josh na hindi naman nakaligtas kay Igi na minasama ito.

“Ano namang ibig sabihin niyan, Josh?!” singhal ni Igi na ikinatigil ni Josh sa paglalakad papunta sa dining hall at dahan dahang humarap kay Igi dahil ayaw niyang palampasin ang lason sa sinabing iyon ng huli. Matapos mag-away ng dalawa ay tila ba gumaan ang kanilang loob at muling bumalik sa hindi pagpapansinan na miya mo hindi nangyari ang awayan at sigawan, ngunit ngayon ay tila mauulit ang nakakapanghina at nakaksawang awayan na iyon.

“It means I'm hungry.” pigil galit na sagot ni Josh.

“Ha! C'mon, Josh. I'm not stupid--- I know you don't want to be near me---”

“Tigilan mo nga ako, Igi. Hindi lahat ng bagay ay tungkol sayo at sa mundo mo, OK?! Gutom ako. Narining ko yung bell for dinner. Natuwa ako kasi kakain na. Tapos. Hindi tungkol sayo. Hindi tungkol sakin. Hindi tungkol satin. So just drop it.” naiinis na sagot ni Josh.

Sasagot na sana si Igi nang biglang umihip ang malakas na hangin at nilipad ang kaniyang hawak hawak na papel. Sinubukan niya itong habulin ngunit naunahan siya ni Josh. Halos maubos lahat ng kaniyang dugo sa mukha nang makitang babasahin ito ni Josh.

Hindi alam ni Igi kung ano ang maaaring tumatakbo sa isip ni Josh habang binabasa nito ang kaniyang mga isinagot sa mga nakasulat na tanong sa papel kaya naman laking pasasalamat at dismaya niya ng walang sabing inabot ito ni Josh pabalik sa kaniya. Masaya dahil tila tama lahat ng kaniyang pinagsususulat doon at pagkadismaya dahil pawang walang reaksyon si Josh sa kaniyang mga isinulat.

“I never liked Lord of the Rings.” pabulong na sabi ni Josh habang inaabot ang papel kay Igi.

“What?” naguguluhang tanong ni Igi.

“I said, I never liked Lord of the Rings. Sinagot mo sa tanong na kung ano ang favorite book ko ang Lord of the Rings. Mali ka.” sagot ni Josh sabay harap muli sa direksyon ng dining hall, palayo kay Igi, hindi alintana ang nakalimutang papel sa paanan ng puno na dapat sana ay kaniyang sinasagutan. Pinulot ito ni Igi iniisip na kung hindi niya ito gagawin ay maaaring liparin ito.

Mabilis na hinabol ni Igi si Josh ngunit agad ding natigilan nang mapansin na wala ni isang tanong na sinagutan si Josh.

“Bakit walang sagot 'tong paper mo?” pabulong na tanong ni Igi na ikinatigil sa paglalakd ni Josh. Tila isang sigaw sa tenga ni Josh ang tanong na iyon ni Igi. Hindi kasi karaniwang blangko ang tono sa boses na iyon ni Igi. Rinig na rinig niya ang sakit at lungkot sa simpleng tanong na iyon ni Igi na miya mo ang hindi niya pagsagot sa mga tanong na iyon ay unti-unti niyang binabalatan ng buhay si Igi. Muli niya itong hinarap at kinuwa sa kamay nito ang kaniyang papel.

“Hindi na kita kilala, Igi. Hindi ko nga alam kung tama ang pagkakakilala ko sayo noon eh.” makahulugang sagot ni Josh na tila sumuntok kay Igi kahit pa hindi nito alam kung ano ang ibig sabihin ni Josh. Muling tinalikuran ni Josh si Igi at nagpatuloy sa paglalakad.

“Why do you hate me so much, Josh? What did I ever do to you to hate me this much?” malungkot na tanong ni Igi kay Josh. Sa ika tatlong pagkakataon ay muling humarap si Josh kay Igi, puno ng galit at sakit ang emosyon upang sa wakas ay maipaalala na niya kay Igi ang dahilan ng panlalamig dito pero nang makita niya ang hinagpis sa mukha ni Igi ay agad nalusaw lahat ng kaniyang nararamdamang galit dito. Kitang kita ni Josh kung paano nangilid ang luha ni Igi at ang tila ba merong kumukurot sa balat nito dahil sa sakit na nakarehistro sa mukha nito.

Lalapitan na sana niya ito upang humingi ng tawad at aalukin na sa unang pagkakataon ay magusap muli sila ng maayos, walang sigawan at walang lamangan. Ngunit bago pa man mai bukha ni Josh ang kaniyang bibig ay muling tumunog ang bell na siyang tumatawag sa kanila mula sa hapag kainan.

Ang pagtunog ng bell na iyon ay siyang gumising kay Igi sa tila ba panaginip. Panaginip na puno ng sakit, lungkot at napakadaming realisasyon. Inabot niya ang halos blangkong papel ni Josh at mabilis na tinungo ang hapag kainan. Naiinis sa sariling mga luha dahil sa walang kontrol na pagpatak ng mga ito.

000ooo000

Dumating si Josh sa hapagkainan, andun na lahat ng kaniyang kapwa officers mapwera na lang kay Igi. Nilibot ng kaniyang mga mata ang buong kwarto pero hindi niya talaga ito mahagilap. Muli na sana siyang lalabas upang hanapin si Igi nang tawagin siya ni Mrs. Roxas.

“Josh, you can sit beside Neph. Nagpaalam sakin si Igi kanina na masama ang kaniyang pakiramdam kaya't pinayagan ko na itong magpahinga muna sa kwarto niyo.” nakangiting saad ni Mrs. Roxas na sa hindi maipaliwanag na dahilan ay ikinalungkot ni Josh. Inihanda na niya ang sarili sa napipinto nanaman nilang awayan ni Igi kaya naman nang hindi niya ito naabutan sa hapagkainan at tila nadismaya siya.

Lumapit si Josh sa kaniyang kaibigan na si Neph na kasalukuyang nakikipaglandian kay Roan na walang sawang sinusuklay ang magandang buhok habang kausap si Neph, ibinagsak ang sarili sa bakanteng upuan sa kanan ng kaibigan at walang ganang nilantakan ang pagkain na nakaahin sa harapan na sa pagitan ng bawat pagsubo ay may buntong hingang kasunod. Hindi ito nakaligtas kay Neph na agad na itinigil ang pakikipaglandian kay Roan at nagaalalang humarap kay Josh. Katatapos lamang sumubo ni Josh at nagbuntong hininga ng malalim nang hindi na matiis pa ni Neph ang kaibigan.

“OK. What did you do now?” naniningkit matang tanong ni Neph kay Josh.

“N-nothing.” sagot ni Josh na hindi naman kinagat ni Neph.

“Do you want me to squeeze it out of you or are you just going to tell me?”

“It's Igi---” sagot ni Josh na ikinairap ni Neph.

“Bakit ba nagtanong pa ako? Malamang si Igi ang problema mo.” sarkastikong sabi ni Neph sabay itinuloy ang pagkain.

“Gusto mo bang sabihin ko o magpapaka smart ass ka na lang dyan?” balik ni Josh na nakapagpataas ng kamay ni Neph bilang sabi na suko na siya at hindi na lalaban.

“Ano nanaman ba kasing nangyari?” tanong na lang ni Neph, tuluyan nang ibinaling kay Josh ang kaniyang pansin na ikinainis naman ni Roan na mukhang wala namang epekto kay Neph.

“Nakita ko yung picture namin nung 5 years old pa kami sa wallet niya---” simula ni Josh na naging sanhi ng pagkasamid ni Neph. “---I swear it was an accident. I'm not going through his things intentionally if that's what you're thinking.” biglang depensa ni Josh sa sarili nang manlaki ang mga mata ni Neph, sa pagkakakilala kasi nila ni Neph kay Igi ay ayaw na ayaw nitong pinapakielamanan ang kaniyang mga gamit kaya namag ganun na lang ang pagbawi ay depensa ni Josh sa sarili.

“Matagal ko ng nakita iyon.” Saad naman ni Neph nang makabawi ito sa pagkakasamid na ikinagulat ni Josh.

“Ha? Bakit di mo sinabi sakin---?” simulang tanong ni Josh na ikinairap ni Neph.

“Josh, ni ayaw mo nga siyang nakikita, mapagusapan pa kaya?” sarkastikong balik ni Neph na nag dulot kay Josh na magisip ng malalim.

“Tapos nung gumagawa kami nung una nating activity tinanong niya ako kung bakit wala akong sinagutan dun sa binigay na questions ni Fr. Rico, sabi ko, eh hindi ko naman siya kilala saka hindi ko naman alam kung tama ba ang pagkakakilala ko sa kaniya dati, tapos ayun nagalit na siya which is hindi naman big deal dahil lagi naman kaming nagaaway pero bakit---” tila paiyak na na saad ni Josh na ikinatango na lang ni Neph na tila ba naiintindihan na nito ang lahat ng nangyari.

“Ano ba kasing nangyari noon? Bigla na lang kayong hindi nag-usap. Akala ko nga noon pareho niyo lang akong ayaw makita kaya hindi na tayo nagkakasama-sama eh.” pahayag naman ni Neph sabay subo ng kinakaing ulam.

“Siya ang nagsabi sa mga kabarkada niya noon sa elementary na isa lang akong bata na kakilala niya na nakatira sa condo tapos tinanong nung isa niyang kaibigan kung ako ba daw yung “naga-idolize” kay Igi tapos nagtawanan sila. Hindi ko naman alam na hindi na pala maganda yung dating ng pakikipagkaibigan ko nun sa kaniya, kung nawiwirduhan na pala siya sakin edi sana pala sinabi niya, hindi yung sinabi niya pa sa mga kaibigan niya para maging tampulan ako ng biro.” malungkot na kwento ni Josh. Unang pagkakataon niya pa lang na ikuwento ang nangyari noon sa pagitan nila ni Igi sa ibang tao dahil alam niyang hindi niya mapipigilan ang sarili na muling maramdaman yung sakit ng rejection kahit pa ilang taon na ang lumipas.

“Sigurado ka ba diyan? Sa bibig ba mismo ni Igi galing yan? Kasing kung hindi eh hindi talaga ako maniniwala na sinabi niya yan, unless na narinig mong sa bibig niya mismo galing, kasi, Josh, sa pagkakatanda ko isang buong buwan na naging malungkot si Igi dahil biglaan mo nga siyang hindi pinansin, wala siyang ibang bukhang bibig kundi ikaw saka yung mga paborito mong ganito, na kesyo ganito ka kapag kayong dalawa ang magkasama, na kesyo dapat basahin niya rin yung libro na paborito mo--- Tapos, halos umiyak yan nung unang beses na kinumpetensya mo siya, tapos nung tinanong ko siya kung bakit ka naman niya pinapatulan sabi niya lang... “Sa ganung paraan na lang kami nagkakausap, Neph.”---” sabi ni Neph na ginaya pa ang malalim na boses ni Igi. “---Kahit pa ang totoo nalulungkot siya at nasasaktan kasi ikaw yung number one fan niya noon tapos bigla kang naging number one hater niya---” saad ni Neph na agad namang pinutol ni Josh.

“Hindi ko maintindihan.” kunot noong saad ni Josh matapos maintindihan ang gustong sabihin ni Neph, ikinataka ni Neph ang biglaang pagputol na iyon ni Josh sa kaniya.

“Anong hindi mo maintindihan?”

“Asa likod ako mismo ni Igi nung sinabi niya 'yon, Neph. Sinabi niya yung sa mga kabarkada niya noon tapos tumawa pa nga sila ng malakas---” naluluhang sabi ni Josh.

“Alam mo, Josh, siguro mas maganda na pagusapan niyo na yan ni Igi. Masyado niyo ng pinatagal yan.” sabi ni Neph na muling nagpalalim ng pagiisi ni Josh.

Saglit na tinignan ni Neph si Josh na may pagaalala saka pumaling kay Roan na agad naman niyang sinuyo katulad ng panunuyo ng isang lalaki sa nagugustuhan nitong babae nang makita niyang nakanguso ito at nagtatampo sa ginawa niyang pagi-i-snob dito.

000ooo000

Hindi alam ni Josh kung ano ang kaniyang dadatnan sa oras na pumasok siya sa kwarto nila ni Igi. Ilang minuto pa siyang tumayo sa labas ng kanilang pinto at pinagisipang maigi ang pagbubukas ng kanilang paguusap na dalawa. Nang hindi na matiis ni Josh ang kaba sa napipinto nilang paguusap ni Igi ay wala na siyang nagawa kundi ang magbuntong hininga at ipihit ng dahan dahan ang door knob.

Nang buksan niya ang pinto ay nagulat siya sa lamig at dilim ng buong kwarto. Halos madapa-dapa si Josh makapunta lang sa tabi ng kaniyang kama upang buksan ang ilaw doon. Nang kainin na ng liwanag ang buong kwarto ay agad na nadismaya si Josh nang makita niyang nakatalukbong si Igi mula ulo hanggang paa.

“Igi.” pabulong na tawag ni Josh kay Igi.

“Igi.” medyo malakas na sabi ni Josh sabay yugyog dito pero hindi parin ito gumising.

“Igi, we need to talk.” sabi muli ni Josh pero wala paring sinabi si Igi. Inisip na lang ni Josh na baka masama nga ang pakiramdam ng huli at nais na lang talagang magpahinga. Bagsak balikat na bumalik si Josh sa labas ng kwarto, umupo sa may dalampasigan at pinakinggan ang nakaka-relax na tunog ng dagat na umuumpog sa mga buhangin at bato sa dalampasigan habang nagiisip ng malalim.

000ooo000

Nagising si Josh nang may maramdaman siyang may dumidila sa kaniyang mukha. Nung una ay nakikiliti siya pero nang maramdaman niyang lumalagkit na ang kaniyang mukha dahil sa laway ay agad siyang napaupo at nandiri. Pagkabukas ng kaniyang mga mata ay nakita niya na doon pala siya nakatulog sa may dalampasigan at ang dumidila sa kaniyang mukha ay ang askal ng mga semenrista doon.

Inabot niya ang aso na masuyong nakaupo sa kaniyang tabi at kinamot ang sa may bandang tainga nito na ikinatuwa naman ng aso. Saglit munang pinagmasdan ni Josh ang kalmadong dagat, ang ganda nito at ang naka-relax na tunog pero agad ding nanlaki muli ang kaniyang mga mata at napatayo na siyang ikinagulat ng aso at naging dahilan ng patakbo nito palayo nang maalala ni Igi na kakausapin niya nga pala si Igi.

Patakbong tinungo ni Josh ang kanilang kwarto.

000ooo000

“Shit!” singhal ni Josh sa sarili nang muli siyang kabahan nung aktong ipipihit na niya ang pinto ng kanilang kwarto.

“Anong sasabihin ko?” tanong ulit ni Josh sa sarili saka pabalik balik na naglakad.

“Paano kung sigawan na niya ako? Dapat siguro pakalmahin ko muna ang sarili.” sabi ulit ni Josh sa sarili habang patuloy sa pagbabalik-balik. Nang mapakalma na niya ang sarili ay dahan dahan na niyang pinihit ang door knob.

Nadismaya si Josh nang makita niyang wala si Igi sa loob ng kwarto. Muli siyang nagbuntong hininga, iniisip na marahil ay nasa banyo si Igi. Pero nagsimula ng mangamba at mag-panic si Josh nang makita niyang wala si Igi sa banyo na kalakip ng kanilang kwarto at nang mapansing wala ng mga gamit si Igi doon.

Marahas na binuksan ni Josh ang pinto ng cabinet at sinilip ito, lalong bumagsak ang loob ni Josh nang wala siyang makitang gamit ni Igi doon. Mabilis nyang tinawid ang buong kwarto at mabilis na tumakbo palabas. Hinahanap ang kaibigan na kaniyang nais makausap.

Halos suyurin na ni Josh ang buong beach house at hindi niya parin nakita si Igi. Malapit ng sumuko si Josh nang makita niya ang isang pamilyar na back pack sa may gate. Alam niyang kay Igi iyon at halos mapatalon at mapaiyak sa saya ng makita niyang andun pa si Igi at maaaring hindi pa huli ang lahat.

Hindi maintindihan ni Josh kung bakit ayaw niyang paalisin si Igi, siguro dahil ito ang kaniyang kapareha buong team building o dahil may hindi pa sila tapos na paguusapan ni Igi.

“Igi!” sigaw ni Josh nang makita niya si Igi na tila ba umiiyak sa tabi ni Fr. Rico na may nakaplaster paring masuyong ngiti sa mukha, hindi siya narinig ni Igi kaya't inulit niya ang pag tawag dito.

“IGI!” sigaw ulit ni Josh.

Tila parang dinurog ang puso ni Josh nang makita niya ang pulang pula na mga mata ni Igi na miya mo galing sa iyak at ang mukha nito na miya mo binalot sa matinding pananakit.

Itutuloy...

The Things That Dreams Are Made Of

“Chapter 7”

by: Migs