Different Similarities 2[15]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

All photos seen in this site are copyrights of their respective owners and the author/ owner of this blog claims no credit unless otherwise acknowledged. If any of the photos posted in this blog is yours or if you own legal rights for it and does not wish for them to be posted in this blog then please send an email to this address miguisalvador@yahoo.com and your photos will be removed immediately from this blog.

“A great relationship is about two things, first, find out the similarities, second, respect the differences.”

Mababaw at mabilis ang paghinga ni Kyle, tanda ng hindi nito pagiging kumportable sa mga nangyayari. Nakikita ni Pat ang takot at galit sa mga mata ni Kyle, gusto niyang pawiin ang mga emosyon na iyon pero hindi niya alam kung ano ang kaniyang dapat gawin. Nang hawiin ni Kyle ang kaniyang kamay ay tila may sumaksak sa kaniya at rumehistro iyon sa kaniyang mukha pero hindi na niya alintana iyon, ang gusto niya lang mangyari ay aluhin si Kyle. Sabihin na ang lahat ay magiging maayos din sa mga susunod na araw pero walang lumabas na boses at salita sa kaniyang bibig.

“This is all your fault.” pabulong pero puno ng galit na sabi ni Kyle. Muli, katulad noong araw na ipinagtabuyan siya ni Kyle ay muling naramdaman ni Pat na tila ba iniipit ang kaniyang puso sa pagitan ng dalawang naguupugang bato, pero hindi katulad noong unang pagkakataon na ipinagtulakan siya ni Kyle ay hindi hahayaan pa ni Pat na sa kaniya ulit ibaling ni Kyle lahat ng sisi.

“How was this all my fault, Kyle?” pabulong din na tanong ni Pat pero hindi rin alintana sa boses nito ang pinaghalo-halong galit, sakit at pagkadismaya. Hindi makasagot si Kyle, kahit naman kasi may isasagot ito ay hindi naman ito hahayaan ni Pat na magdahilan.

“Because from what I remember you told me that you're OK with all of this shit! You told me that we will tell them when we're both ready! What? Do you honestly think that I'm having the best time of my life now? That I wanted you to be outed like that, that I want everybody we know to find out about us this way, huh? I may not like it when you're treating my like your dirty little secret but I never wanted you to be outed like this!” halos pasigaw ng sabi ni Pat sabay iling.

“I can't believe that you're going to dump all this shit to me--- again!” umiiling paring pahabol ni Pat, may ilang luha na na umaagos mula sa mga mata nito.

“You don't know how much that hurts, do you? When you blamed me for that blow job? You know what I felt, Kyle? I felt like trash, I felt dirty, I felt like some bastard who wouldn't care about his partner as long as he get laid, but that is only after I feel like that my heart was being crushed between two boulders. Then after getting over that pain, I never thought I'd be good enough for anybody so I shut myself inside this imaginary shell where no one can touch me---!” sigaw at galit parin na pagpapatuloy ni Pat habang marahas na pinapahiran ang mga luha na wala paring tigil sa pagtulo mula sa kaniyang mga mata. “---And now this kiss? If I have known that being with you also means being blamed for things that I have no control over, then I should've stopped falling in love with you from the start. And for the record, Kyle. I was never anybody's dirty little secret until I met you! I don't know why I let you treat me like that but I know damn well for sure that I'm not going to let you treat me like that. EVER AGAIN.”

Pagkatapos na pagkatapos ng sinabi na iyon ni Pat ay agad itong tumalikod kay Kyle at nagsimula ng maglakad palabas ng bahay. Si Kyle naman ay napasandal sa pader ng dining room at itinakip ang kaniyang mga palad sa kaniyang mukha. Sa sobrang abala ni Pat at Kyle sa pagpapalitan nilang iyon ay hindi nila napansin ang maliit na bata na humihikbing nanood sa palitan nilang iyon. Hindi ito napansin ni Pat maski nadaanan niya na ito kaya naman nagulat siya ng biglang may yumapos sa kaniyang mga binti.

“Patwick. Don't go. Please don't cwy, Patwick--- we'll play later, I promise we'll play later just please don't be mad with daddy, he doesn't mean all the bad things he said. Please stay, Patwick. Please stay.” sabi ni Liam habang nakangudngud ang mukha sa kaliwang hita ni Pat. Dahil sa nababalot parin ng sakit at galit ang puso ni Pat ay nawala sa isip niya na ang taong nakayapos sa kaniyang mga binti ay isang tao na limang taong gulang pa lamang, kaya't hindi niya naisip na masasaktan ito nang sigawan niya ito.

“Stop calling me Patwick!” sigaw ni Pat sa bata na matiyaga paring nakayakap sa kaniyag binti.

“But you said I can call you Patwick. You promised that you will be my best friend like Patwick the star is best friends with spongebob! You pwomised! You pwomised!” sigaw ni Liam habang humahagulgol na nakangudngud parin sa kaliwang hita ni Pat. Pinilit ni Pat na pigilan ang sarili sa pagsigaw pero natalo ang resolba niyang iyon ng sakit ng ginawa ni Kyle sa kaniya.

“Well you should start thinking that not all promises are meant to be kept! That the world is not made of rainbows and butterflies where everyone is sweet and happy! You should start thinking that the world is also full of people who hate other people, that the world is full of selfish people who doesn't do anything but blame other people for their own mistakes!” sigaw ulit ni Pat na lalong ikinahagulgol ni Liam, nang maramdaman ni Pat na medyo lumuwag na ang pagkakahawak ni Liam sa kaniyang mga binti ay pinuwersa niya ang sarili na maglakad palabas ng bahay. Hindi na nagawa pang higpitan ulit ni Liam ang pagkakahawak sa mga binti ni Pat kaya't hindi na niya ito napigilan sa pagalis at ang tangi na lang niyang nagawa ay umiyak at isigaw ang pangalan ng kaibigan habang pinapanood na sumara ang front door ng kanilang bahay.

“PATWICK! PATWICK!”

Sa dining room ay wala narin nagawa pa si Kyle kundi ang mapadausdos pababa ng pader at mapaupo sa sahig matapos niyang marinig ang palitan nila Liam at Pat. Kasabay ng panaghoy ni Liam ay ang pagtulo ng ilang matatabang luha mula sa mga mata ni Kyle. Nababatid ang mabigat na pagsisisi na kaniyang gagawin matapos ang muling pananakit kay Pat.

000ooo000

“I'll bring the contract tomorrow so you can sign it.” sabi ng kausap ni Pat para sa bagong apartment na uupahan niya.

“Great. I'll see you tomorrow.” matipid na sagot ni Pat, wala siya sa wisyong makipag kaibigan sa kaniyang land lord. Wala na sa wisyong makipag kaibigan pa si Pat sa kahit na sino dahil sa nadala na siya dahil sa mga nangyari sa kanya. Nadala na siya sa nangyari sa kanila ni Eric, sa nangyari sa kanila ni Jake at ang huli may isang linggo na ang nakakaraan ay ang nangyari naman sa pagitan nila ni Kyle.

Hindi parin naaalis ang kagustuhan ni Pat na lumigaya pero naniniwala siya na wala sa pakikipagkaibigan sa kung sino sinong tao siya liligaya. Naisip niya na kung panahon na talaga para sa kaniyang kaligayahan ay dadating ito sa kaniya ng kusa at hindi na niya ito kailangan pang hanapin at habulin. Naisip niya din na kung ipagpipilitan niya naman ang sarili kay Kyle dahil lamang sa kaniyang iilang pinangha-hawakan na mga masasayang alaala kasama ito ay alam niyang hindi iyon sapat lalo pa na ang katumbas naman ng iilang masayang alaala at sandali sa pagitan nila ay pang matagalang sakit.

000ooo000

“Mom, please don't cry. It's bad enough that dad isn't speaking to me because of this move.” simula ni Pat nang makita niyang tahimik na pinapahiran ng kaniyang ina ang mga luha nito habang tinutulungan siyang i-maleta lahat ng kaniyang damit.

“Ngayon na lang ulit tayo nagiging pamilya, Pat.” humihikbing sabi ni Lita.

“Everything is Ok between us, Mom. I no longer have a reason not to call and visit you guys anymore.” nakangiting sabi ni Pat habang ibinuka ang kaniyang mga kamay bilang anyaya sa kaniyang ina sa isang mahigpit na yakap na magiliw naman na pinaunlakan ng matandang babae.

Nang lumabas ang matandang babae ay siya namang pasok ni Louie. Nakasimangot ito katulad nung unang beses na nagpaalam si Pat na siya ay aalis na sa bahay na iyon. Hindi ito pumapayag na muling umalis si Pat ngunit mapilit ang Pat.

“You can't keep running away, Pat. Sooner or later you have to face them. Sooner or later you will regret not closing this part of your life properly.” makahulugang sabi ni Louie habang pumapasok sa loob ng kuwarto at tumanaw sa labas ng bintana ni Pat. Ang bintana na siyang nakaharap s \a tree house sa bakuran nila Kyle.

“Wha--?”

“If you want to end everything between you and Kyle you have to end it properly or else you will forever be miserable.” pagkatapos na pagkatapos ni Louie magsalita ay agad itong tumalikod at naglakad palayo. Alam ni Pat na kaya agad itong umalis ay lubos na masama ang loob nito. Gusto sana niya itong habulin at yakapin at magpaliwanag na hindi niya ginustong iwan ang mga ito at ginagawa niya lang iyon para makaiwas sa sakit.

“You can't keep running away, Pat---”

Alam ni Pat na ito ang ibig sabihin ng kaniyang ama. Ang pag-iwas niya sa sakit pero wala siyang ibang maisip na paraan para maalis ang sakit na iyon. Lumapit siya sa bintanang nakaharap sa bakuran nila Kyle at tumanaw din doon. Nakita niya si Kyle na bagsak balikat na nagsasalita sa paanan ng puno ng sampaloc, marahil kinakausap si Liam na asa loob ng tree house. Nalungkot siya nang maalala ang kaniyang mga huling sinabi sa bata. Nagsisisi siya na nagbuhos siya dito ng galit gayong wala naman itong kinalaman sa mga nangyari sa kanila ni Kyle. Habang mataman niyang tinitignan ang tree house ni Liam ay bigla ding pumasok sa isip niya na pareho lang din pala. Takbuhan man niya ang sakit o harapin ito ay habang buhay parin itong tatatak sa kaniya ag kaibahan lang ay kapag hinarap niya ito ay hindi na niya muli itong babalikan pa.

Lumuluhang tumalikod si Pat mula sa bintana at humiga na sa kaniyang kama.

000ooo000

Sa sobrang abala ni Pat sa pagtitig sa tree house kung saan andun si Liam ay hindi niya napansin ang isa namang pares ng mga mata na mataman naman siyang tinatanaw mula sa likod ng bahay nila Kyle. Kitang-kita ni Richard ang lungkot sa mga mata ni Pat habang nakatanaw ito at nakatingin sa tree house kung saan andun si Liam, iniiwasan ang amang si Kyle at hindi ito kinakausap dahil ito ang sinisisi ng bata sa pagkawala ng isa sa pinakamalapit niyang kaibigan na si Pat. Pinanood niya rin ang sakit na lumalatay sa mukha ni Pat bago pa ito tumalikod at naglakad palayo sa bintana.

Wala sa sariling ibinaling ni Richard ang kaniyang pansin sa anak na bagsak balikat at naluluhang nakatingala parin sa tree house. Kinukumbinsi ang batang si Liam na bumababa na mula doon at umuwi na upang makatulog na sila sa kaniya-kaniyang kama. Nang hindi parin ito pinansin ng anak ay bagsak balikat na sumuko na si Kyle, nangingilid ang luha at tahimik na naglakad papasok ng bahay pero nangangalahati pa lang ito ng bigla itong natigilan at tumingala at taimtim na tinignan ang bintana ng kuwarto ni Pat kung saan nakasindi parin ang ilaw. Kitang kita rin ni Richard ang hindi lang sakit at lungkot mula sa mukha ng kaniyang anak dahil sa hindi pagpansin sa kaniya ni Liam kundi pati ang pagsisisi at pananabik sa taong asa likod ng bintana na tinatanaw nito ngayon. Hindi na natiis pa ni Richard na nakikitang nasasaktan ang anak kaya wala sa sarili niya itong nilapitan at tumayo sa tabi nito at tinignan din ang bintana ni Pat na nuong puntong iyon ay nagpatay naman ng ilaw. Narinig pa ni Richard ang buntong hininga ng anak bago siya magsalita.

“Son, do you remember the story of the guy you were named after?” simula ni Richard, marahang tumango si Kyle, pano nga ba niya makakalimutan ang taong madalas ikuwento sa kaniya ng ama noong panahong hindi pa ito nakikipaghiwalay sa kaniyang ina.

“The one that saved your ass in Vietnam?” balik naman ni Kyle at malungkot na ngumiti.

“Yes, he saved my ass---” umiiling at nangingilid luhang simula ulit ni Richard. Hindi na nagtaka pa si Kyle sa ikinikilos ng ama, noong bata pa siya sa tuwing ikinukuwento ito ng kaniyang ama sa kaniya ay di rin nito mapigilan ang mapaluha. “---he jumped in front of me right before a grenade---” dugtong ni Louie pero agad din siyang pinutol ni Kyle dahil napansin nitong nahihirapan na ang ama sa pagtutuloy ng kuwento.

“He jumped in front of you right before a grenade exploded. It could've been you who was killed.” pagtatapos ni Kyle habang pareho parin silang nakatingala at nakatingin sa bintana ni Pat ang kaibahan lang ay may tumutulong luha sa mga mata ni Richard.

“You remember---” nakangiting sabi ni Richard sabay buntong hininga. “---but I'm afraid I didn't tell you all of it. It all started when we moved to the states, you see when your lolo and lola emigrated from here to the states, US is still shrouded with racial discrimination, Asians are part of the minority along with the blacks and Latinos. At first I had a tough time going to school there but it became OK after they saw how good I was in sports but racism is still there especially when white jocks comes second from me in the rosters of good players, I was frustrated and angry whenever they make fun of me. I planned on getting even with them but they're so powerful in school and I can't do anything against them without making a fool out of myself so I settled with just fitting in and be like the assholes they are. I thought that if I can't get through them then I can be at the next level with them and like them I can make hell for everyone who's level is below me---” umiiling na pagpapatuloy ni Richard sa kaniyang kwento. “---You see, those days I thought that those who belong to the third sex is way below us so I made their lives hell and I brought that attitude even after I graduated high school and to the army. When I first saw Kyle I knew then and there that he's gay, he doesn't look girlish or anything, that dude can even be a body builder with his muscles all over the place--” humahagikgik na sabi ni Richard atsaka nagpatuloy. “---but there is just something in the way he talks that sounds gay and I hated him for that. I was captain of the unit and he's first lieutenant, I always give him a bad time and he just takes all my asshole-ness like it was nothing. Earlier that day when the grenade rolled in front of me, I punched his face for smirking at me when I called him a cocksucker. He's three years younger than me and he died just because I didn't see a gadamn grenade because I was busy thinking about how to make his life hell!” tuluyan nang kumawala ang marami pang luha mula sa mga mata ni Richard. Nung una ay hindi parin makuwa ni Kyle kung bakit ito kinukuwento sa kaniya ng ama pero nakuwa niya rin ito ng muling magsalita ang ama.

“I'm telling you this because I want you to know that there's nothing wrong with gay people and there is certainly nothing wrong in loving one. Kyle is gay and he's the bravest person I know. Kyle is gay and he saved my life even after I punched his face for smirking at me after I called him a cocksucker. Kyle is gay and he is certainly proud of being one even if he knew he's going to have a tough life. I could've badly reacted when Liam opened the kitchen door during that Christmas lunch, but I didn't, that is because I have nothing against gay people anymore, it's sad that a young person must die first for me to realize how wrong I was, but I'm so thankful I got there, Kyle, I'm so thankful that I learned to respect them. Yes, what I experienced and what you're experiencing right now is different but there are also different similarities. I wouldn't accept gay people because I thought that they are way below me while you couldn't accept your love for someone who is gay because you're afraid that you will be below everybody else.” naliliwanagan na si Kyle matapos itong sabihin ng kaniyang ama pero meron parin siyang ilang tanong.

“I'm not even sure if I'm gay dad. I'm not sure if I can love Pat the way I love Karen---” simula ni Kyle pero agad ulit siyang pinutol ni Richard.

“Gay. Bisexual. Straight. They are just labels, Kyle. Love doesn't really acknowledge those labels. Love is for everybody. It doesn't matter if that love is shared between two guys, a girl and a boy and between two girls. It's love, it's shouldn't be complicated, some people just make it complicated because that is what narrow minded people tend to do, Love doesn't have anything to do with sex or gender it's supposed to be shared with two people regardless of gender---” taimtim na ngayong nakatingin si Richard sa anak na mataman paring nakatitig sa bintana ni Pat na tila ba sa ginagawa niyang iyon ay himalang lalabas doon si Pat at yayakapin siya. “---and you're love for Karen would of course be different for your love with Pat. They are two different people who only have one similarity and that is their love for you and Liam. During our Christmas lunch, I haven't told you this and I wished that I told you sooner, the reason why I asked you those things about Pat is because after I first laid my eyes on him, I just couldn't stop looking at him, you wanna know why? Because it amazes me how much love he has for you and Liam, I can tell by simply lookin in his eyes, it's like he was sent by Karen from heaven just to look after you guys. It's like his only job is to look after you guys and he's damn serious about it.” nangingiting sabi ni Richard nang maalala ang tingin na iyon sa mga mata ni Pat.

Wala paring masabi si Kyle. Tahimik parin siyang nakatingin sa bintana ni Pat at iniisip ang mga sinabi ng ama. Ilang saglit ay naramdaman niya ang pagtapik ng kaniyang ama sa kaniyang balikat. Saglit niya itong tinignan at muli itong nagbigay ng isang payo, payo na narinig niya narin noon kay Nina.

“You still have time to fix everything.”

0000ooo0000

Malalim parin ang iniisip ay wala sa sariling umakyat si Kyle sa tree house. Naabutan niyang nakahiga sa banig si Liam, sinusupsop ang hinlalaki at natutulog na miya mo sanggol. Wala parin sa sariling humiga patabi sa anak si Kyle sabay abot sa lumang lamp shade na ginagamit ni Liam pang-ilaw sa buong tree house at pinatay ito. Iniyakap niya ang sarili sa anak na natutulog na iniyakap din ang sarili sa ama.

0000ooo0000

“Huh?” nasabi ni Kyle sa sarili nang makramdam siya ng marahang pagtusok sa kaniyang pisngi.

“Daddy! You're alive!” sigaw ni Liam sabay yakap ng mahigpit sa anak.

“Oofff!” nasabi ulit ni Kyle nang halos matanggal lahat ng hangin sa kaniyang baga nang talunan siya ni Liam.

“What, you think I'm dead?!” nangingiting tanong ni Kyle sa anak.

“But you were not moving.” sabi ulit ni Liam sabay paling ng ulo sa kaliwa na lalong ikinangiti ni Kyle. Wala sa sariling niyakap ni Kyle si Liam ng mahigpit at bumulong dito.

“I'm sorry, buddy. OK?” hindi agad sumagot si Liam pero naramdman ni Kyle na tumango ang bata.

“I'm sowee to, daddy. I love you.”

“I love you too, buddy---.” sagot ni Kyle sabay tingin sa kaniyang relo.

“---C'mon buddy, we have to go somewhere.” nakangiting sabi ni Kyle sa anak na agad lumiwanag ang mukha.

“Yey! Wait. Where are we going, daddy?” hindi na sumagot si Kyle, ngumiti na lang ito at binuhat si Liam pababa ng tree house.

0000ooo0000

“I'm sorry sir but I can't give you the keys to this apartment. Someone already rented it.” simula ng landlord ni Pat matapos niyang hingin dito ang susi ng apartment.

“What are you talking about! Is this even legal? I mean I gave you the rent for this month and next and now you're going to say you gave the unit to someone else?!” sigaw naman ni Pat. Inabot na ulit ng landlord ang paunang bayad ni Pat pero hindi niya ito tinanggap.

“No! I need this place!” sigaw ni Pat sabay hawi ng kamay ng landlord na may lamang pera. Agad siyang nagmartsa papunta sa apartment na dapat sana ay rerentahan niya. Pagdating niya sa harapan nito ay agad niyang sinipa ang front door at tinignan ang buong paligid.

Narinig ni Pat ang pag-sigaw ng isang bata sa loob ng apartment sa gulat mula sa kaniyang ginawang pagsipa na iyon sa kaniyang pinto at hinanap ang umagaw sa kaniyang uupahang bahay. Pero nang makita niya ito ay agad natunaw ang kaniyang resolba. Nanlamig ang buo niyang katawan at agad na pinagpawisan.

“What are you doing here?!” singhal ni Pat.

Itutuloy...

____________________________

Different Similarities 2[15]

by: Migs