Breaking Boundaries 2

DISCLAIMER: This story is a work of fiction. Any resemblance to any person, place, or written works are purely coincidental. The author retains all rights to the work, and requests that in any use of this material that my rights are respected. Please do not copy or use this story in any manner without my permission.

The story contains male to male love and some male to male sex scenes. You've found this blog like the rest of the readers so the assumption is that material of this nature does not offend you. If it does, or it is illegal for you to view this content for whatever the reason, please leave the page or continue your blog walking or blog passing or whatever it is called.

Tinitignan ko ng masama si Jepoy habang naglalakad kami palabas ng DEANS office, napaka-cool nito, para bang walag problema sa buhay, pagkalabas na pagkalabas namin ng pinto ng office ay nagsimula na itong pumito at maglalakad na sana papunta sa kabilang direksyon ng aking tatahaking hallway ng pigilan ko ito.

“Drop it, Jepoy. Anong pinaplano mo?” tanong ko dito, natigilan ito sa pagsipol at paglalakad masuyo itong humarap sakin at ngumiti.

“Plano kong makatulong sayo at tumaas ang grades ko para sa summer di ko na kailangang umattend na mga subjects na ibabagsak ko kung di mo ako tu-tutor-an.” natigilan ako sa sagot niya, marahil nakita niya ang pagaalinlangan sa mukha ko. Sa totoo lang di naman bobo itong si Jepoy, tamad lang, kaya di naman siguro magiging mahirap ang turuan siya.

“C'mon, Maki. It's a win win proposal. Kailangan natin ang isa't isa, lalo na ngayong wala akong sembreak just so I can catch up with those subjects na ibinagsak ko last sem.” pahayag ulit nito atsaka tumalikod na at naglakad palayo.

“It's Marcus, not Maki.” pagtatama ko dito, ngumiti lang ito at binalewala ang aking sinabi.

“Sabay ka ng umuwi samin ni Jana mamya. Dun tayo sa bahay namin, kailangan ko ng tulong mo sa accounting.” sabi nito, napailing na lang ako.

“Papa Lord, bigyan niyo po ako ng sign kung dapat ko pang ituloy ito.” sabi ko sa sarili ko sa sobrang kaba, kilala ko kasi si Jepoy, pwede akong inisin nito sa buong oras na tinuturuan ko siya at sa totoo lang wala pa akong pangarap na makalbo agad.

Wala pa mang ilang minuto ko hiniling kay Papa Lord ang sign ay agad na niya itong binigay, biglang bumukas ang pinto ng DEANS office na siya namang katapat ng kinatatayuan ko ang siste, sapul ako sa ulo nito. Napahiga na ako sa hallway sa sobrang lakas ng impact. Dumilat ako at nakita ang DEAN na naka dungaw sakin.

“Ano ba naman kasing ginagawa mo diyang bata ka?” tanong nito sakin saka ako tinulungan patayo.

0000ooo0000

Nanlulumo kong binasa ang mga report na nakaahin saking harapan ng bigla akong sikuhin ni Jana mula sa aking kaliwa, tinignan ko ito at nagulat ng makita ko itong nakasimangot.

“May hindi ka sinasabi sakin.” bungad nito sakin.

“H-ha? Di ko alam ang sinasabi mo.” pagmamaangmaangan ko, itiniklop nito ang kamay sa kaniyang dibdib sabay pout ng lips.

“Marcus Tiangsan! Nagsisinungaling ka na sakin ngayon?!”

“No choice, ayaw kong sabihin sayo na medyo gipit kami dahil alam kong manghihingi ka nanaman sa papa mo, nakakahiya, Jana. And don't worry about kay Jepoy, I backed out.” sabi ko dito sabay balik sa aking binabasa.

“Ano bang masama sa konting tulong? And I talked with the DEAN, sabi ko you'll be doing the tutorials for Jepoy.” sabi nito sabay tabi sakin.

“Ayoko na Jana, alam mo namang magkaka World War 3 kapag magkasama kami niyang boyfriend mo eh. Nagpasa na ako ng bio data for more student assistant jobs here sa campus.” paliwanag ko dito.

“Please, Marcus. Jepoy needs your help and you need the money.” sabi ni Jana sabay hawak sa kamay ko, ito ang ikinatatakot ko, sa tuwing gagawin kasi ito ni Jana ay hindi na ako makakahindi sa kaniya.

0000ooo0000

Nakangiting gago si Jepoy habang nagmamaneho, ako naman ay di mapakali sa likod, kinakabahan sa pantri-trip na gagawin sakin mamya ni Jepoy. Hinampas ni Jana ang braso ni Jepoy, tumigil naman ito sa kakangisi.

“Umayos ka mamya kapag tinuturuan ka na ni Maki ah?!” banta ni Jana, tumango lang si Jepoy, halatang nagpipigil sa tawa.

“J-Jana, wag na lang kaya?” tanong ko dito.

“Tss! Maki, wag ka nga! Kailangan niyong dalawa to!” sabi nito sabay ismid.

Nang maihatid na namin si Jana sa harap ng bahay nila ay dumungaw muna ito sa bintana at pinaalalahanan muli si Jepoy, tumango lang si Jepoy pero may kakaibang ngiti ito. Lalo akong kinabahan. Nang pumasok na si Jana sa loob ng bahay ay biglang lumingon sakin si Jepoy.

“Ano ako, Driver?! Lumipat ka na dito sa unahan!” utos nito, bumaba ako at ng aktong aabutin ko na ang handle ng pinto sa passenger seat ay bahagyang umabante ang kotse, nakita ko si Jepoy na humahagalpak ng tawa sa loob.

“Tagal mo naman!” sigaw ulit nito pero ng aabutin ko ulit yung handle ay umabante nanaman ito. Nagpintig ang tenga ko naglakad ako palayo dito, pauwi ng bahay.

“C'mon Maki, I'm just messing with you, sakay ka na.” saad nito at siya na mismo ang nagbukas ng pinto, nilagpasan ko ito, muli niyang isinara ang pinto at umabante, sinasabayan ang lakad ko. may kung anong kademonyohan ang pumasok sa kukote ko, naglakad ako papunta sa kabilang direksyon, umatras naman si Jepoy.

“Maki, sorry na.” sigaw ulit nito, sabay nito ay ang malakas na kalabog, naatrasan ni Jepoy ang isang malaking basurahan.

“Wag mo akong tawaging Maki! Marcus ang pangalan ko!” sigaw ko dito.

“Bakit kapag si Jana...?”

“Bakit?! Ikaw ba si Jana?!” balik ko dito, umiling lang ito.

Agad na bumaba si Jepoy para tignan ang damage sa kaniyang kotse, may gasgas sa bumper nito, pinandilatan ako nito ng mata saka naiiritang sinabunutan ang sarili at nagpapapadyak.

“Ang tagal mo naman?! Sakay ka na!” sigaw ko sabay sakay sa may passenger seat.

0000ooo0000

“Papatayin ako ni Dad.” bulong nito sabay iling.

“San ka ba kasi natutong magdrive?! Ga-bobo mo kasi, diba dapat kapag umaatras nakatingin ka sa likod, sa dalawang side view mirrors saka sa rearview mirror mo? Tatanga tanga ka kasi eh.” pangaalaska ko dito.

“Tarantado ka kasi eh! Kundi ka ba naman isang malaking drama queen edi sana di kita hinahabolhabol kanina!”

“Eh retarded ka pala eh! Ikaw tong unang nanggago nung abante ka ng abante habang inaabot ko yung handle ng kotse mo eh!” nagsisigawan na naming palitan ni Jepoy. Sasagot pa sana si Jepoy ng magring ang telepono niya.

“Hello, Jana?... oh, hun, Oo, ok lang kami pareho. Of course not di kami nagaaway ngayon... you don't have to worry, o sige, I love you too, bye.” habang kausap ni Jana si Jepoy sa telepono ay nakatingin sakin ng masama si Jepoy.

“Humanda ka sakin mamya.” pagbabanta sakin ni Jepoy.

0000ooo0000

“Kumain ka muna diyan, tignan ko lang yung nilalaro ko.” utos sakin ni Jepoy nung nakarating na kami sa kwarto niya. Binuksan nito ang kaniyang PC pagkatapos ay hinubad niya ang kaniyang polo at sando, tumambad ang magandang katawan nito.

“Bagay nga talaga sila ni Jana, ano naman ang panama ko sa isang 'to, mayaman na gwapo pa.” bulong ko sa sarili ko habang nilalantakan ang sandwhich na inakyat ng kasambahay nila.

“Saglit lang to promise.” sabi ulit ni Jepoy, nang silipin ko ang kaniyang PC ay naglalaro ito ng SIMS, napamaang ako.

Dalawang oras na ang nakakalipas at hindi parin tumitigil si Jepoy sa paglalaro.

“Jepoy, di ba masyadong nakakahiya sakin? Nagiintay ako o, may aaralin din akong lessons ko. magaalas diyes nadin kailangan ko ng umuwi!” pagpupumilit ko dito.

“Di yan, maaga pa naman eh!” sigaw nito. Napailing na lang ako.

Isinandal ko ang aking ulo sa tagiliran ng kama ni Jepoy, maya maya pa ay nakatulog na ako.

0000ooo0000

“Maki, Makii, Makiiiiii!” napabalikwas ako sa paggising sakin na iyon, tinignan ko ang orasan ko at nakitang alas dose na ng madaling araw, tinignan ko ng masama si Jepoy sabay tayo at kinuwa lahat ng mga gamit ko.

“Sabi na, di magandang idea to eh! Ayoko na! Maghanap ka ng ibang magtu-tutor sayo.” sigaw ko dito.

“Maki naman eh. Wag ka na munang umalis, nagpromise ako kay Jana eh.” sabi nito sabay hila sa bag ko.

“Sabi ng wag mo akong tawaging Maki! Bahala ka sa buhay mo! Mag aral ka magisa mo!” sigaw ko ulit.

“Pleassssseeee!” pagmamakaawa ulit nito. Napabuntong hininga ako at natigilan saglit. Bakas na bakas sa mukha nito ang pagmamakaawa kita rin sa mata nito ang sinseridad, alam kong hindi ko ito mahi-hindi-an, nagbuntong hininga ulit ako.

“Bukas na lang ulit.” pagpapaubaya ko.

“Yes!” sigaw nito pero bigla din agad nalungkot.

“Pano pag tinanong ni Jana?” nagaalalang tanong nito.

“Ay, di ko na hawak yan, tsong.” sabi ko sabay labas ng kwarto niya.

“S-sige sige ako ng bahala kay Jana, pero hayaan mong ihatid kita. Wala ka ng masasakyan sa labas, makabawi manlang ako sayo.” alok nito, naningkit naman ang mata ko, alam kong may binabalak nanaman itong loko na ito.

“S-sige.” matipid at may pagaalangan kong sagot at lumatay nanaman sa mukha niya ang nakakalokong ngiti.

0000ooo0000

Bago pa man niya ma-i-start ang kotse ay pumasok na agad ako sa passenger seat para di na niya magawa ang kaniyang abante game sakin. Nakangiti paring nakakaloko si Jepoy. Nang makalabas kami ng village ay bigla itong tumigil sa isang convenient store, lumabas ito at nagpaalam sakin na may bibilhin lang.

Bumalik ito na may daladalang dalawang beer in can, nangunot naman ang noo ko.

“Eto oh, cheers tayo.” aya nito sakin sabay tulak ng isang bukas na beer in can sakin.

“D-di ako nain...” pero di ko pa man natatapos ang aking sasabihin ay itinaas na ni Jepoy ang kaniyang beer at nagsalita.

“Para sa pagkakaibigan!” sigaw nito. Sabay tungga sa kaniyang beer, napansin nitong di ako umiinom kaya't itinulak nito ang beer sakin, pilit na pinainom pero masyadong napalakas ang tulak nito kaya't natapon sakin ang beer.

“Ooops.” sabi nito sabay tawa, binigyan ako nito ng isang box ng tissue.

0000ooo0000

Nang makarating kami sa aming bahay ay nagpumilit itong ihatid ako hanggang pinto, baka daw kasi kuwanin ako ng manananggal at mawalan siya ng bagong kaibigan, nagtataka man ako ay pinabayaan ko na ito sa gusto niya. Nang magbukas na ng pinto ang aking ina ay gegewang gewang naman si Jepoy sa pagkakatayo. Ngayon alam ko na ang gusto nitong palabasin.

“Hi, Mrs. Tiangsan! Ang lakas palang maginom nitong unico Hijo niyo, hik, aba eh dapat tu-tutor-an ako eh sa isang club ako dinala.” arte ni Jepoy sa harap ng nanay ko, naningkit naman ang mata ng nanay ko sabay tingin s beer in can sa kamay ko.

“Ah eh pasensya ka na Jepoy ah? Hayaan mo't pagsasabihan ko. K-kaya mo pa bang magmaneho?” tanong ng aking ina kay Jepoy, sumisinok kunwaring tumango naman si Jepoy. Tinignan ulit ako ng masama ng aking ina.

“O siya sige, Jepoy, sige na at magpahinga ka na, sigurado ka bang kaya mo pang magmaneho?” tanong ulit ng nanay ko sabay abot saking tenga para pingutin, mabuti na lang at nakaiwas ako.

“Sa totoo lang po, parang di ko na ata kaya, p-pwede po bang dito muna ako magcrash?” tanong ni kumag sa aking ina, tumingin sakin ng masama ang inay sabay pingot sa aking tenga, di na ako nakaiwas saka naman sumagot kay Jepoy.

“Sure, Hijo. Kaso wala kaming guest room, pwede bang sa kwarto na lang ni Marcus ikaw matulog?” tanong ng aking ina habang pasakit ng pasakit ang pingot nito sakin.

“No problem, tita.” sagot ni Jepoy, pinapasok na kami ni inay, nagpaalam naman na mag c-CR si Jepoy, nakahanap naman ng tyempo ang aking ina.

“Kailan ka pa natuto maginom?!” magdadahilan sana ako pero nagtanong nanaman ang aking ina.

“Por Diyos, por Santo, Marcus! Ngayon ka pa nagloko kung kailan gipit tayo! Makakarating ito sa ama mo! Hala akyat!”

“Pero, Nay!” pagdedepensa ko sana.

“AKYAT!” sigaw nito.

Nang makaakyat ako sa kwarto ko ay naabutan ko si Jepoy na pasipolsipol na nakahiga sa aking kama, nakaunan ang ulo sa dalawang kamay habang pinipigilang mapangiti.

“Bwisit ka!” sabi ko sabay pasok sa banyo at nagtoothbrush. Napatawa naman si Jepoy. Paglabas ko ay humihilik na si Jepoy, naglatag ako ng mahihigaan sa sahig ng kwarto ko.

“Magagantihan din kita.” sabi ko sa sarili ko at natulog na.

Masakit ang buong katawan ko at ang aking tenga ng magising ako, kahit tayo tayo pa ang aking buhok at puno pa ng muta ang magkabilang mata ay agad akong bumaba para kumain, nagugutom na kasi ako.

“Oi! Maki! Kain tayo!” sigaw ni Jepoy ng mabungaran ako nito sa may pinto ng kusina. Punong puno ng kanin ang bibig nito at may bahid pa ng tocino ang paligid ng bibig nito.

“Marcus nga sabi!” ngumiti naman ito ng nakakaloko.

“Tangna, sira nanaman ang araw ko.” bulalas ko at tinignan ako ng masama ng aking ina dahil sa narinig na pagmumura, nabulunan naman si Jepoy sa katatawa.

Itutuloy...

__________________________

Breaking Boundaries 2

by: Migs