Against All Odds 2[16]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Kunot noong pinagmasdan ni Dan si Ryan habang naglalakad ito papunta sa sariling kwarto. Tumatak kasi sa isip niya ang magandang ngiti at tila musikang paghagikgik ni Ryan pero sa kabila nun ay hindi parin mapigilan ni Dan ang maguluhan lalo na ng bawiin ni Ryan ang pinakawalan nitong ngiti na tila ba ang ginawang iyon ay kaparu-parusa ng kamatayan. Hindi rin napigilan ni Dan ang maisip na baka lasing nanaman ito pero nang mapagtantong hindi naman ito amoy alak katulad ng mga nakaraang uwi nito na lasing ay nagkasya na lang siya sa pag-iisip ng...

“Baka may topak nanaman.” saad ni Dan sa sarili saka tumuloy sa kusina at nagsimula ng magluto ng agahan.

Ngunit habang pinipirito ni Dan ang mga itlog para sa umagang iyon ay hindi parin tumitigil ang kaniyang isip sa paulit-ulit na pagpapaandar ng itsura ng magandang ngiti ni Ryan. Dahil sa naalalang magandang ngiti ni Ryan ay hindi narin napigilan ni Dan ang muling mapangiti habang nagluluto. Tila ba isang magandang balita ang ngiti na iyon sa alam niyang magiging mahabang araw niya.

“Good morning!” bati ni Bryan nang pumasok ito sa may kusina. Sasagot na sana si Dan ng “good morning” din nang marinig niya ang mahinang paghagikgik ni Bryan.

“What the hell is wrong with me? Meron ba akong dumi sa mukha or something?” nangingiting tanong ni Dan kay Bryan na muling ikinahalakhak ng huli.

Muli ay di maiwasan ni Dan ang paghambingin ang dalawang magkapatid. Maganda rin ang ngiti ni Bryan at nakakadala din ang tunog ng mga tawa nito pero para sa kaniya ay mas maganda parin ang ngiti ni Ryan at parang musika parin ang pagtawa at paghagikgik nito.

“Your hair. Para ka lang kinuryente.” sagot ni Bryan sabay turo sa buhok ni Dan at muling humalakhak.

“So ito yung pinagtatawanan ni Ryan?” tanong ni Dan sa sarili na napalakas lang kaya naman hindi ito nakaligtas kay Bryan.

“Maagang nagising si Ry?” tanong ni Bryan sa pagitan ng kaniyang mga hagikgik.

“More like, maaga siyang nagising sa ibang kama at umaga na umuwi dito.” wala sa sariling sagot ni Dan habang hinahango mula sa kalan ang kaniyang mga niluluto.

“What?” tanong ni Bryan kay Dan. Hindi nakaligtas ang biglaang pagseryoso ng tono ni Bryan nang magsalita ito kaya naman agad na humarap si Dan sa huli.

“I said, he just got home. Nagkasalubong kami at siguro nung makita niya yung buhok ko, katulad mo, napatawa din siya.” ngunit imbis na mamangha sa pag-ngiti ng kaniyang kapatid kay Dan na siyang hindi nito kasundo ay lalo pang sumeryoso ang mukha ni Bryan.

“Excuse me. I'll just talk to my brother for a while.” seryoso muling saad ni Bryan saka mabilis na tumayo mula sa kaniyang upuan at mabibigat ang paang tinungo ang kwarto ni Ryan at nang mapatapat na sa pinto ng kwarto nito ay tila kulog naman ang pagkatok ng malaking kamay ni Bryan.

“What the hell---?!” tila nabulabog sa isang importanteng meeting si Ryan dahil sa tono ng galit sa boses nito nang sagutin niya ang pinto sa kaniyang kwarto.

“Where the fuck have you been?!” sigaw pabalik ni Bryan na nagdulot kay Dan na lumabas sa kusina at tignan ang nangyayari sa dalawa.

Nagulat na lang si Dan nang batuhin siya ng isang masamang tingin ni Ryan. Malayong-malayo sa maamong itsura nito nang makasalubong niya ito kanikanina lang.

“Di ka lang nakakainis at mahirap pa sa daga kung makaparasite dito samin. Sumbungero ka din pala?!” singhal ni Ryan na ikinakunot ng noo ni Dan.

“Anong ginawa ko?” nagaalalang tanong ni Dan sa sarili at muling pinaandar sa kaniyang utak ang mga nangyari bago pa man nagalit si Bryan at sugurin ang kapatid nito sa kwarto.

0000oo0000

Masaya man at panatag man ang kaniyang loob kay Bryan ay hindi parin maiaalis ni Dan sa kaniyang sarili na ilayo ang loob sa iba. Wala ni isa sa kaniyang mga kaklase ang kinausap niya ng mahigit pa sa sampung minuto. Alam niyang may malaki siyang problema sa pagtitiwala sa ibang tao matapos ang mangyari noong kaniyang kaarawan may ilang buwan na ang nakakaraan. Pakiramdam niya kasi sa tuwing may lalapit sa kaniya ay may iba pang interes ang mga ito sa kaniya.

Tahimik na nagbabasa si Dan sa likod ng isa sa mga malalaking book shelves sa isang silid aklatan na kaniyang madalas puntahan kapag wala siyang trabaho, pilit hindi pinapansin ang pakiramdam niya na tila ba may nanonood sa kaniya. Saglit siyang nagtaas ng tingin at nahuli ang isang grupo ng mga babae na nakatingin sa kaniya at tila ba may pinagbubulung-bulungan.

Kung ano-ano na ang sumagi sa isip ni Dan. Andyan na ang isiping may balak ang mga ito sa kaniyang masama kaya't naguusap-usap ang mga ito, andyan din ang isipin niya na alam nito ang nangyari sa kaniyang nakaraang kaarawan, ang pagtratraydor sa kaniya ng kaniyang mga kaibigan, ang kaniyang katangahan, ang isipin na alam ng mga ito ang pagtalikod dahil sa sobrang pagka-dismaya sa kaniya ng kaniyang ina.

Minsan ay nagtatagumpay siya sa hindi pagpansin sa mga tingin na iyon, minsan hindi at isa ang sandaling ito kung saan naramdaman pa ni Dan ang isa pang grupo ng mga lalaki na nakatingin din sa kaniya at naguusap-usap. Asa aktong sasarhan na sana ni Dan ang kaniyang librong binabasa ng maalala niya na kailangan niyang basahin ang isang buong chapter nito kung hindi ay wala siyang maisasagot sa oras na muling magbukas ang klase para sa second sem dahil wala siyang sariling libro at wala rin siyang extrang pera para magpa photocopy kaya't magtitiis na lang siya sa mga tingin na iyon habang nagno-notes at nagbabasa.

Asa ganitong pag-iisip si Dan nang biglang dumilim ang pahinang kaniyang binabasa dahil sa anino ng lalaki na sumulpot sa kaniyang unahan na siyang humarang sa ilaw.

“Hi! You're Daniel, right?” tanong ng lalaki na sumulpot sa kaniyang unahan galing sa grupo ng lalaki sa di kalayuan na siyang nagkukuwentuhan sa gilid. Nakangiti ito, hindi naman masasabing pangit ito, pero may isang bagay na nakita si Dan sa mukha nito na talaga naman ikinatakot niya.

Ang ngiti ng mga katulad ni Mike, Mark at Dave.

Nagsimula ng mag-tense ang buong katawan ni Dan, nagsisimula ng magpapalit-palit papunta sa kaliwa at kanan ang kaniyang mga tingin, naghahanap ng daan na kaniyang takasan sa oras na hindi maging maganda ang kalabasan ng paguusap na iyon nagsisimula ng manginig ang kaniyang mga daliri, nagsisimula ng mamawis ang kaniyang mga palad at nagsisimula na siyang pagpawisan ng malamig.

“Leave my boyfriend alone.” saad ng isang lalaki na biglang sumulpot sa likuran ng lalaking nagdudulot kay Dan ng takot.

Nakaramdam ng isang malaking braso si Dan sa kaniyang balikat at ini-akbay ito. Imbis na isiksik ang sarili sa sulok katulad ng mga pagkakataong inaatake siya ng takot sa oras na may humawak sa kaniya ay mas nakaramdam pa siya ng pagiging ligtas habang asa kaniyang balikat ang malalaking braso na iyon. Nagtaas ng tingin si Dan upang tignan kung sino man ang umakbay sa kaniya na iyon. Hindi nagtagal at hindi na napigilan ang mangunot ang noo.

0000oo0000

Isa sa pinka-ayaw ni Ryan ay ang pumasok ng maaga saka papauwiin din agad dahil sa nakalimutan lamang ng kanilang propesor na magpa-abiso na hindi sila makakapasok at makakapagturo katulad ng inaasahan sa klase ng mga irregular katulad niya. Kunot noo sa galit at padabog na naglakad papunta sa library sa labas ng kanilang unibersidad si Ryan, iniisip na duon na lang niya uubusin ang kaniyang oras sa pagbabasa ng mga libro.

Inisa-isa niya ang mga book shelves, naghahanap ng mga magandang mababasa sa seksyon kung saan tampok ang mga librong para sa mga pre-law students nang makita niya hindi kalayuan si Dan, nagbabasa ng isa sa mga libro sa pre-medicine section ng silid aklatan na iyon.

Hindi niya mapigilan ang sarili na makaramdam ng inis lalo pa't naalala niya ang nangyari noong nakaraang araw matapos sabihin ni Dan sa kaniyang kapatid na kararating lang niya sa kanilang apartment noong umagang iyon at hindi doon natulog.

“What the hell---?!”

“Where the fuck have you been?!”

“Di ka lang nakakainis at mahirap pa sa daga kung makaparasite dito samin. Sumbungero ka din pala?!” di napigilang singhal sabay bato ng masamang tingin ni Ryan kay Dan na miya mo naguguluhan sa mga nangyayari.

“Leave him alone!” singhal pabalik ng kaniyang kakambal sa kaniya, sabay bagsak ng pinto sa likod nito.

“Why the fuck do you have to know?!” singhal pabalik ni Ryan na ikinasagad ng pasensya ni Bryan.

“Because. I. Don't. Want. to. Fucking. See. You. Destroy. Yourself. Again.” bawat salitang bigay diin ni Bryan kay Ryan habang tinutusok ang dibdib nito gamit ang hintuturo. Saglit na natunaw ang pagkairita ni Ryan matapos itong marinig mula sa kakambal pero mas nanaig iyon ng inis kay Dan dahil sa pangingielam nito.

Pero ang inis na iyon ay agad nawala nang makita niya ang tila ba natatakot na itsura ni Dan. Noong una niya pa lang na nakita si Dan ay alam na ni Ryan na may kakaiba dito. Masayahing tao man ang ipinapakita nito sa kaniyang kapatid maski nung una pa lang nitong kakikilala kay Bryan ay huling huli naman niya ang pagiging malungkot nito lalo na kapag nasa skwelahan sapagkat halos pareho sila ng schedule nito samantalang si Bryan ay taliwas ang oras ng pasok sa kanila.

Napansin din ni Ryan na hindi naman suplado si Dan kundi natatakot ito. Sa hindi niya maintindihan na rason ay natatakot siya sa mga taong mukhang nakakakilala naman sa kaniya, katulad na lang ng pagkakataon na iyon kung saan may isang grupo ng babae na mukhang mga kaklase niya na patuloy lang sa pagpapapansin sa kaniya sa halip na mag-aral ng kanilang aralin o ang grupo ng mga lalaki na mukhang nagpapapansin din sa kaniyang kasama sa bahay na miya mo gusto ring makipagmabutihan dito.

Hindi na nagtataka pa si Ryan kung magiging patok si Dan sa kaniyang mga kaklase. Gwapo ito, matalino at mabait. May kapayatan man ito o slim na tinatawag ay maganda naman ang katawan nito dahil banat din ito sa trabaho, may maamong mukha at tila isang anghel kung ngumiti. Hindi lang ito matalino patungkol sa mga itinuturo sa skwelahan o sa silid aklatan, matalino din ito sa bagay bagay sa buhay o yung tinatawag na madiskarte o street smart kung baga at huli sa lahat ay mabait dahil kahit ilang beses man niyang singhalan ito sa kanilang bahay ay hindi parin ito umaalma sa kaniya ni isang beses.

Hindi nagtagal ay marahil hindi na nakapagpigil pa ang isa sa mga asa grupo ng lalaki at lumapit na ito kay Dan. Alam niya ang sexual preference ni Dan matapos niya itong sabihin sa kanila ng kaniyang kambal noong una silang nagkakilala nito sa apartment at alam niyang kaya ito nilapitan ng lalaking iyon dahil nagwagwapuhan din ito kay Dan at kung si Ryan ang tatanungin ay hindi naman lugi si Dan kung sakaling papatulan nito ang lalaki lalo pa't may itsura din ang huli.

Pero nang makita niya ang hindi pagkapalagay ng loob ni Dan habang nakikipagusap sa lalaking lumapit sa dito lalong lalo na ang pagpikit ng mga mata nito at ang tila ba nagisismulang panginginig ng katawan nito nang abutin ng lalaking iyon ang braso ni Dan at pisilin ito. Sa pakiwari ni Ryan ay wala namang masama sa ginagawa ng lalaking iyon lalo pa kung nagpapakita lamang naman ito ng simpleng interes kay Dan pero hindi na niya napigilan ang sarili na lumapit sa dalawang ito lalo pa't napapansin niyang tila ba lalong hindi nagiging palagay si Dan.

“Leave my boyfriend alone.” tawag pansin ni Ryan.

0000oo0000

“Leave my boyfriend alone.”

Noong una ay akala ni Dan ay si Bryan ang umakbay sa kaniya at nagpapakilalang boyfreind niya pero nang makita niya ang magandang ngiti na siyang tangi niyang gusto sa pagkatao ni Ryan. Kung nung una na akala niya na si Bryan ang naka-akbay sa kaniya ay todo na ang kaniyang pagtataka, ngayong nakilala niya na si Ryan pala ang kambal na iyon ay hindi lang nagtataka si Dan, natatakot siya dahil hindi niya alam kung meron bang natatagong intensyon si Ryan katulad nila Mark at Dave noon.

“S-sorry, dude. I just want to talk to Dan---” simula nung lalaki.

“Get lost.” singhal ni Ryan na siya namang agad na sinunod nito.

Nang makalayo na ang lalaki ay agad na umiwas si Dan sa malaking braso ni Ryan at mabilis na naglakad papunta sa kabilang labasan ng silid aralan na iyon. Hindi alam ni Ryan kung bakit pero wala sa sarili niyang sinundan si Dan.

“Thank you ha!” sarkastikong balik ni Ryan na agad na nagtulak kay Dan na harapin siya muli.

“I think I saved your ass back there---” simula ni Ryan pero nang makita niyang tila ba hindi naiintindihan ni Dan ang kaniyang sinasabi ay mas nilawigan niya pa ang kaniyang ipinapahiwatig. “You're obviously not comfortable talking to that guy---so yeah, a thank you would be just fine.” sarkastiko paring pahabol ni Ryan na ikinasaid ng pasensya ni Dan.

“Look! I don't know what your intentions are but whatever it is I just want you to know that my ass doesn't need saving---” singhal pabalik ni Dan, natatakot parin sa hindi alam na intensyon ni Ryan.

“You could've fooled me---” putol ni Ryan sa sinasabi ni Dan pero nang makita niya ang mangiyak-ngiyak na si Dan na tila ba nagmamakaawa na ayaw na niyang makipag-usap pa kahit kanino ay binabaan na lang niya ang kaniyang pride at tinapos na ang pagtatalo na iyon.

“You know what, forget it.” umiiling na saad ni Ryan saka tumalikod mula kay Dan at naglakad na palayo, ni lumingon ay hindi magawa dahil sa sobrang inis.

0000oo0000

“What's wrong with you?” taas kilay na tanong ni Bryan kay Dan habang kumakain ng ginayat na singkamas at habang pinapanood sa pagtitig ng huli sa kawaling pinaglulutuan nito ng lumpiang shanghai.

“Wha-? Oh, nothing.” wala sa sariling sagot ni Dan.

“Nothing? I've been rambling about my gorgeous date last night for the past fifteen minutes or so while you blankly stare at that frying fan para gamitin sa pagpipirito ng mga shanghai na ginawa mo ang by the way those shanghai's ain't gonna cook by themselves you know---” naputol ang marami pa sanang sasabihin ni Bryan nang biglang humarap sa kaniya si Dan.

“Your brother saved me from some asshole in the library by introducing himself as my boyfriend.” wala sa sariling bulalas ni Dan na tila ba humihingi ng tulong kay Bryan kung ano ba ang dapat niyang isipin at maramdaman. Kung ang ginawa bang ito ni Ryan ay may iba pang hindi magandang ibig sabihin o ito ba'y kasama sa mga magagandang ugali na pilit hindi ipinapakita sa kaniya ni Ryan.

“Oh---” simula ni Bryan, nagulat din sa sinabing ito ni Dan pero naguguluhan din ito dahil hindi niya makita kung ano ang mali sa ginawang iyon ng kaniyang kambal.

“I mean--- may iba pa bang ibig sabihin yun, may hindi ba magandang pinaplano si Ryan sakin? Kasabwat niya ba yung mga lumapit sakin kanina sa library? Pagtritripan ba nila ako?” sunod sunod at takot na takot na tanong ni Dan.

Hindi maikakaila ni Bryan na kanina pa ito gumugulo kay Dan at hindi niya mapigilang maawa sa kaibigan. Tumatak na talaga dito ang ginawang pambababoy at pantratraydor ng mga kaibigan nito sa kaniya at hindi masisisi ni Bryan ang kaibigan sa nangyayaring ito pero ang higit na ikinalulungkot niya ngayon ay ang katotohanang hindi na maibabalik ang pagtitiwala ni Dan sa kahit anong pagkakataon kahit gano pa kalinis ng intensyon ng taong nais tumulong o makipagkaibigan dito.

Hindi napigilan ni Bryan ang sarili na lumapit dito at yakapin ito ng mahigpit.

“Di ko naiintindihan ang pakiramdam na pinagkaisahan at trinaydor ng kaibigan at hindi ko alam kung pano ka magtitiwala ulit pero sana maniwala ka sakin kapag sinabi ko na hinding-hindi gagawin ni Ryan ang ginawa sayo ng mga hayop na yun, na ang intensyon ni Ryan ay ang tulungan ka sa mga taong pwedeng manakit sayo kahit gaano pa siya kagago makitungo sayo dito sa bahay.” mahabang sagot ni Bryan habang nakayakap parin ito ng mahigpit kay Dan.

“P-pero---” simula ni Dan pero agad din siyang pinutol ni Bryan sa pagsasalita.

“Trust me on this one.” pakiusap ni Bryan kay Dan. Saglit na natigilan si Dan at hindi kaila kay Bryan na pinagiisipan nito kung dapat ba siya nitong pagkatiwalaan at alam ni Bryan na hindi ito madali para kay Dan matapos lahat ng nangyari dito pero iniisip niya na dapat na niya sigurong sanayin at turuan muli ang kaniyang kaibigan kung paano muling magtiwala kahit pakonti- konti at sisimulan niya ito sa pamamagitan ng madalas na pagtanong dito kung pinagkakatiwalaan ba siya nito at ang kaniyang kapatid.

“Y-yes.” mahinang saad ni Dan na muling nagbalik ng ngiti sa mukha ni Bryan. Ngayong alam niyang magiging maayos at panatag na muli ang loob ni Dan ay marahan na siyang kumalas mula sa pagkakayakap dito at magsisimula na sanang maglakad palayo nang tanungin siya nito.

“Were are you going?”

“Gonna ask the gorgeous girl I was talking about earlier on a date tonight since those shanghai still won't cook by itself.” nakangising sagot ni Bryan sabay talikod kay Dan upang wala na itong magawa pa sa kaniyang gagawin.

“OK.” matipid paring sagot ni Dan saka pinilit ang sarili na ngumiti.

“Oh and to leave you and Ryan some alooooneeee time since he said that you guys are boyfriends now!” nangiinis na saad ni Bryan sabay sara ng front door sa kaniyang likuran. Hindi naman mapigilan ni Dan ang mapangiti at mapailing sa biro na ito ni Bryan.

“Tulad ng sinabi mo ginawa lang ni Ryan yun para hindi ako malapitan nung lalaki kanina!” sigaw pabalik ni Dan habang umiiling parin. “And besides, you're brother is straight like you!” pahabol na sigaw ni Dan sabay tawa at iling, iniisip na sa puntong iyon ay malamang nakalayo na si Bryan at hindi na nito naririnig ang kaniyang isinigaw kaya naman nagulat siya at halos mapatalon nang muling bumukas ang front door.

“Nobody said about Ryan being straight!” sigaw ni Bryan sabay sagalpak ulit ng front door bago pa man maisip ni Dan ang sinabi nito at sumagot pero bago pa man siya makaisip ng isisigaw pabalik kay Bryan ay muling bumukas ang pinto. Iniisip na naglalaro lang si Bryan at wala talaga itong date ay ipinagpatuloy na niya ang kanilang naudlot na asaran.

“Back already?! What? The girl couldn't stand your ugly face?!” pangaasar na saad ni Dan kahit pa iniisip niya ang mga huling salitang binitiwan ni Bryan.

“Who are you calling ugly?!” ang malamig na singhal na bumalik kay Dan na nagtulak sa kaniya na harapin ang front door mula sa kaniyang nilulutong shanghai at doon nakita niya ang kakambal ng kaniyang kahuntahang si Bryan, nasabi niyang si Ryan ito dahil maliban sa iba ang damit nito ay seryoso din ang mukha nito na tila ba pasan nito lahat ng incident report sa kanilang skwelahan.

“B-bryan.” matipid na sagot ni Dan na lalong ikinasama ng mukha ni Ryan.

“You do realize that we're identical, right?” singhal muli ni Ryan tinititigan ang mga mata ni Dan na miya mo may gustong malaman mula sa mga ito.

Itutuloy...

Against All Odds 2[16]

by: Migs