The Things That Dreams Are Made Of 3

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Masakit ang ulo na umuwi si Migs galing duty sa Ospital. Akala niya noon ang pagiging chief nurse ay isang madaling trabaho kaya't laking gulat niya nang lalo siyang mahirapan sa pagiging chief nurse kesa sa simpleng head nurse o kaya staff nurse. Dumadagdag pa sa sakit ng ulo na iyon ang kaniyang anak na si Josh. Dalawang araw ng hindi nagkikita ang dalawa. Nung gabi matapos ipakilala ni Josh si Migs sa kaniyang mga kaibigan bilang “Tito” ay hindi na muli pang nagkaharap ang dalawa, lumabas na lamang si Migs sa kanilang kwarto ni Ed nang papasok na siya sa ospital. Naabutan niya si Josh na nakahiga sa may sofa, ayon kay Ed ay inintay siya nitong lumabas ng kwarto upang humingi ng tawad at nakatulog na nga sa kakaintay.

Hindi na ginising pa ni Migs ang bata at tuloy-tuloy na lamang na umalis para pumasok. Ganun din ng sumunod na araw. Umuwi si Migs galing ospital na wala na si Ed at Josh dahil pumasok na ang mga ito at nang oras naman na para pumasok ni Migs sa ospital nung gabi din na iyon ay naabutan niyang muling natutulog si Josh sa sofa at hindi na niya ulit ginising pa ito.

Pagka-apak na pagka-apak pa lang ni Migs sa loob ng bahay ay alam na agad niya na may mali sa set up ng condo nila sa umagang iyon, mas magulo ito kesa sa karaniwan. Halos mapatalon siya nang makarinig siya ng isang maliit na pagtawa, pamilyar ang pagtawa na iyon. Agad na tumalikod si Migs at nakita niya ang isang projector na nakapatong sa lamesita, sinundan niya kung saan ito nakatutok at nagulat siya nang bumungad sa kaniya ang mabilog na mukha ni Josh.

Alam niya ang video na nagpe-play na iyon, siya mismo ang kumuha noon noong limang taong gulang pa lang si Josh. Tuwang tuwa nitong inaabot ang video cam na hawak hawak ni Migs.

“Daddy! Daddy! I want to hold the mamera!” sigaw ni Josh saka humahagikgik.

“Say that you love me first and I will give the camera to you.” saad ni migs sa likod ng camera.

“I yab you! I yab you!” sigaw ni Josh sa ama sa pagitan ng mga hagikgik.

“It's not nice to trick our son like that, Migs. If he loves more, then you shouldn't trick him in loving you with fancy things.” nakangising pangaalaska ni Ed kay Migs.

“Haha! You're just jealous because our son loves me more.” sagot naman ni Migs kay Ed. “Here you go baby. I love you too.” dugtong pa ni Migs sabay abot ng camera kay Josh.

“I yab you, Daddy! And I yab you too daddy!” sigaw ulit ni Josh sabay yakap kay Migs at humiwalay dito upang yumakap din ng mahigpit kay Ed, tanging sa sahig na lang naka-tutok ang camera na noon ay hawak hawak ni Josh.

“Can I show it to my fwends?” rinig na tanong ni Josh sa mga ama habang sa katawan naman ni Ed naka-focus ang camera.

“OK. Just be care---” simula ni Ed sa background ngunit naputol iyon nang sumara na ang pinto, don na naputol ang video.

“I still love you. I'm sorry.” bulong ni Josh sa likod ni Migs na ikinagulat ng huli. Nang humarap ito kay Josh ay nakita ng bata na mamasa masa ang mga mata nito.

Simple pero ang mga katagang iyon mula sa bibig ni Josh ang tumunaw sa lahat ng sakit at pagaalangan ni Migs patungkol sa kaniyang pagiging magulang. Nginitian niya si Josh at sinalubong ang yakap nito.

“I love you too, Joshie.” bulong ni Migs at niyakap ng mahigpit ang huli. Magkakasya na sana si Migs sa yakap na iyon para sa buong araw nang makaamoy siya ng tila ba may nasusunog.

“Nasusunog?!” tarantang sabi ni Migs sa sarili.

“What's that smell?” tanong ni Migs sabay pakawala sa yakap sa anak at halos patakbong tinungo ang kusina.

Napatigil siya nang maabutan ang magulong kusina at isang nangingitim at umuusok na na bagay na nakasalang. Agad na tumakbo si Migs papunta sa kalan at pinatay ito, inilagay ito sa may lababo at pinaandaran ng tubig.

“Shit!” sigaw ni Josh nang makita ang umuusok na pancakes na kaniyang niluto.

“Your dad is going to kill you, first, because you swore and second for burning the kitchen.” nangingiting sabi ni Migs kay Josh na tarantang binubuksan ang bintana upang palabasin ang nasusunog na amoy at manipis na usok.

“What are these supposed to be, Joshie?” marahang tanong ni Migs na hindi mapigilang mapahagikgik nang makita ang kaawa-awang mga pancakes.

“Those are supposed to be pancakes. I'm cooking a special breakfast for you.” nayuyukong sabi ni Josh na ikinangiti ni Migs dahil sa pagkaka-touch sa ginawang effort ng anak.

Ito ang isang ugali ni Josh na gustong- gusto ni Migs. Hindi ito mahilig magpaligoy-ligoy, di kagaya niya na bago pa masabi ang gustong sabihin ay aabutin sila ng siyam- siyam at kung ano-ano pa ang masasabi. Hindi rin ito natatakot na ipakita at gawin ang gusto nitong gawin. Agad niyang napagtanto na may isa pa siyang kakilala na may ugali na ganoon. Si Cha. Di na siya nagtaka pa dito sapagkat magkapatid naman si Ed at Cha at walang duda na doon nga nakuwa ni Josh ang ugaling iyon.

“I got it. Just take a seat and wait for me to finish, OK?” utos ni Migs sa anak sabay agaw sa panibagong non stick pan sa kamay ng anak.

“No! Suhol ko 'to para patawarin mo ako eh. Hehe. I'm going to cook it!” sigaw ni Josh sabay marahang tinulak si Migs papunta sa dining table at pinaupo sa isa sa mga upuan doon.

“Stay put!” utos ulit ni Josh sa umiiling na lang na si Migs.

Ilang minuto pa ay muling nangamoy sa buong unit ang nasusunog na pancake.

“Ano yung nasusunog?!” sigaw ni Ed na halatang kagigising lang, tatakbo na sana ito papunta sa kusina nang harangin ito ni Migs.

“You're son is just cooking some pancakes.” saad dito ni Migs sabay bigay ng isang ngiti sa labi.

“And you let him cook? Do you want the whole building to burn?” kalmado nang tanong ni Ed kay Migs.

“Of course not. But this breakfast is his peace offering to me and I can see that this is important to him so pinabayaan ko na lang.” nakangiting sagot ni Migs sabay yakap kay Ed.

“See. Josh loves you.” pagpapamukha ulit ni Ed kay Migs na ikinangilid ulit ng luha ni Migs.

“I know.”

000ooo000

Matapos ang sunog na agahan ay nagpaalam na si Ed at Josh na aalis na upang pumasok. Matapos magbigayan ng mahihigpit na yakapan at masisiglang “ingat!” ay tumuloy na si Migs sa kanilang kuwarto at natulog, ngunit bago iyon ay naisip niyang marami pang “paano kung” na tanong ang kanilang haharapin bilang ama.

000ooo000

“Hi Joshie!” sigaw ni Neph nang makita niya si Josh na papasok ng school habang iniintay si Igi.

“Hi Neph!” masigla at nakangiting balik ni Josh sa matagal na niyang kaibigan.

“Have you seen Igi? He's running late this morning.” tanong ni Neph sabay lingon sa kaliwa't kanan, umaasa na papalapit na sa kanila si Igi.

“Would I be smiling and greeting you like I own the world kung nakita ko siya?” nakangising tanong ni Josh na ikinahagikgik naman ni Neph.

“True. Di ko lang makuwa kung paano kayo naging mortal enemies from being best friends.” umiiling na tanong ni Neph na ikinailing din ni Josh.

“That's ancient history, Neph. Hey, are you still going to run for treasurer this school year? We will be seniors next year and the election will be held by the end of school year.” agarang pag-iiba ni Josh ng usapan na kinagat naman agad ni Neph.

“Yep. Igi already talked to me about it. He's planning to run as president.” matapos sabihin ito ni Neph ay agad-agad na namutla at sumara ang kamay ni Josh na miya mo manununtok.

“He's running for president and you're going to be on the same party?” pabulong na tanong ni Josh pero kahit pabulong ito ay halatang-halata naman sa boses nito ang galit.

“Uhmmm yeah. Hey, Josh are you OK? You're shaking.” puna ni Neph na agad naman niyang pinagsisihan.

“Oh. It's nothing. I'm running for president too and I was actually going to ask you to be my treasurer but I guess I'm too late.” nakayuko at nakasaradong palad paring sagot ni Josh.

“Oh.” gulat namang sabi ni Neph, nagaalala na lalo niyang pinalala ang awayan sa pagitan ng kaniyang malalapit na kaibigan.

“Hi Neph! Uhmmm Joshie, I mean Josh.” masiyang simula ni Igi pero agad ding sumeryoso nang makita niya si Josh na kasama ni Neph na madalas niyang kasama sa skwelahan.

“Sa lahat talaga ng bagay dapat ikaw ang magaling noh?! Pati student body presidency next year kailangan mong gawing kumpetisyon sa pagitan nating dalawa?!” singhal ni Josh sa kararating palang na si Igi sabay talikod at lakad palayo.

Kunot noo at naiiritang pinanood ni Igi si Josh na naglakad palayo kung saan sinalubong ito ni Des at magka-akbay na tumuloy sa bungad ng isang building, tila masama ang loob na ikinukuwento nito ang nangyaring pag-singhal kay Des at nang matapos ay lumingon ang babae at nag-bitiw ng isang tingin kay Igi na agad namang minasama ng huli.

“What did I do now?!” naiirita at naguguluhang tanong ni Igi kay Neph na hindi naman mapakali sa kinatatayuan nito.

“Well uhmmm--- baka kasi nasabi ko ang plano mong pag-takbo as student body president---” kinakabahang simula ni Neph.

“BAKA?!” sigaw ni Igi dito.

“He's asking me to run as treasurer at his party, Igi! I said I'll be running for your party, di ako makapagsinungaling sa kaniya dahil sa huli malalaman niyang asa party mo ako tapos ano? sakin naman nagtampo si Josh?!” pagdedepensa ni Neph sa sarili, napabuntong hininga naman si Igi.

“Tatakbo din pala siya? Di ko siya ma-gets! Asa kaniya na lahat ng award sa bawat sport at nasuungan niya na ako at lahat ng matatalino sa school sa academics, bakit pati student body presidency tatakbuhin niya pa? And I'm not competing with him in everything! Siya kaya 'tong ginagawang kumpetensya lahat!” bagsak balikat na sabi ni Igi sabay lakad papunta sa pinakamalapit na building ng kanilang skwelahan, agad naman itong sinundan ni Neph upang sabihin ang kaniya ring na-obserbahan sa kaibigan na si Josh.

“You know, you're right. He's basically the star of everything but still it's like he's trying to prove something to someone that's why he's still busting his butt to be good at everything.” kibit balikat na sabi ni Neph na ikinaisip naman ng malalim ni Igi.

“Do you think someone is pressuring him or something?” tanong ni Igi kay Neph, ang nararamdamang pagkairita ay napalitan na ng pagaalala. Pagaalala kay Josh.

“I don't know. Tito Migs and Tito Ed are both cool, I'm sure they're not pressuring Joshie--- Oh---” simula ni Neph pero natigilan agad nang may isang tao na maaaring nagpre-pressure kay Josh.

“Oh, what?” natigilang tanong ni Igi kay Neph.

“Do you think Des---?” simula ni Neph pero agad ding pinutol ni Igi ang kaniyang pagha-hakahaka.

“That bitch! I knew that she's up to something!” singhal ni Igi, muling bumalik ang hindi maipaliwanag na galit niya kay Des.

“Hey. We're still not sure, Igi. Calm down---” pag-aalo ni Neph kay Igi. Sasagot pa sana si Igi nang biglang nag-ring ang bell, hudyat na ilang minuto na lang ay magsisimula na ang kanilang klase. Mabilis na nagpaalam si Neph kay Igi dahil sa takot na baka siya ma-late habang si Igi naman ay malalim ang isip na naglakad patungo sa sariling klase.

Bago man makapasok sa silid aralan si Igi ay nakita niya si Josh at Des sa hindi kalayuan na magkahawak ang kamay at mariing nagtititigan na miya mo walang ibang tao sa kanilang paligid. Hindi maipaliwanag ni Igi kung bakit pero tila ba sa nakitang iyon ay lalong nabuo ang kaniyang paniniwala na si Des ang dapat sisihin sa pagiging perfectionist at vain ng kanilang kaibigan na si Josh sa kabila ng sinabi ni Neph na hindi pa sila sigurado patungkol doon.

000ooo000

“I'm sure he doesn't mean to run against your party, Josh, both have been your friends since you guys are five year olds and I'm sure Igi doesn't know that your going to run for student body president too. Wala ngang ibang nakakaalam na tatakbo ka kundi ako diba? So I'm sure hindi sinasadya ni Josh ang kalabanin ka.” pag-aalo ni Des kay Josh.

“But he's been competing with me---” parang batang simula ni Josh, hindi makapaniwala na ipinagtatanggol ng kaniyang girlfriend ang dating kaibigan.

“No, Josh. You've been competing with him, not the other way around. Remember when you suddenly joined the volleyball team?” putol ni Des, tumango lang si Josh bilang sagot sa tanong ng girlfriend.

“Igi was the first one to join and the coach is considering to give the MVP to him, alam mo bang tinanggihan niya yung award kasi alam niyang magagalit ka? Alam mo bang he's ready to give up the basketball MVP award nung nalaman niyang sa kaniya rin yun ibibigay para sayo? Kung hindi ka nga lang ba napilayan at hindi nakapaglaro ng huling game edi ikaw nga ang MVP. I'm sure Igi didn't mean to run against you, Josh. Baka nga inaatras na niya ngayon ang pagtakbo niya habang naguusap tayo eh.” pagmumulat matang saad ni Des sa kaniyang nobyo na nagsisimula nang magisip ng malalim.

“I—He---uhmmm---” simula ni Josh ngunit wala siyang ibang alam na pwedeng sabihin dahil hindi parin siya makapaniwala na ginawa ni Igi lahat ng iyon para sa kaniya.

“You don't have to say anything now, Josh, pero sana pagisipan mong maigi yung sinabi ko. Hindi mo kalaban si Igi, Josh.” makahulugang sabi ni Des sabay halik sa pisngi ni Josh at naglakad patungo sa sariling klase habang si Josh ay napako mula sa kaniyang kinatatayuan.

000ooo000

“C'mon, Igi, you can't be serious. Iaatras mo ang candidacy mo because of Josh? Di ako papayag.” mariin na sabi ng student body adviser sa skwelahan nila na si Mrs. Roxas.

“But---”

“No buts! You are a leader, Igi. Sure, Josh is a good kid but he's not a leader like you, Igi.” pagkasabing- pagkasabi na ito ni Mrs. Roxas ay agad na itong tumalikod bilang hudyat na wala ng diskusyunan pang magaganap. Napabuntong hininga na lang si Igi atsaka lumabas na ng student central board office.

Pagkalabas na pagkalabas ni Igi sa opisina ng student body council ay nagulat siya ng maabutan niya doon si Josh na nakayuko at tila malalim ang iniisip, Nang magtaas ng tingin si josh ay agad na nanlaki ang kaniyang mga mata na tila ba nagulat na andun na sa kaniyang harapan si Igi at nahuli siya nitong nakikinig sa usapan nila ni Mrs. Roxas.

Hindi mapigilan ni Josh at Igi ang kabahan nang makita nilang bumagsak ang isang scoop ng chocolate flavored ice cream sa maganda at mahal na mahal na sofa ni Ram. Kinakabahang tinignan ni Igi si Josh na katulad niya ay nanlalaki ang mga mata at humihingi ng tulong upang malaman kung ano ang dapat nilang gawin sa nagmamantsa ng ice cream sa sofa.

Agad na dinampot ni Igi ang nahulog na isang scoop ng ice cream at itinakbo iyon papunta sa kusina at itinapos sa lababo, pero huli na ang ginawang iyon ni Igi dahil may naiwang marka sa magandang sofa ni Ram.

“Anong gagawin natin, Igi?”

“Di ko alam, Joshie.”

“I'm BAACCCKKK!” sigaw ni Ram pagkapasok na pagkapasok nito sa kanilang pinto, may hawak-hawak itong isang bag ng marsh mallow na ilalagay sana nila sa kinakain nilang ice cream. Natigilan na lang si Ram sa masayang pagbati na iyon nang makita niya ang isang kulay black at malaking mantsa sa kaniyang paboritong sofa.

“It's my fault, Dad, sorry---” simulang pag-amin ni Igi nang makita niya ang nagsisimulang apoy sa mga mata ng kaniyang ama. Pero agad siyang pinutol ni Josh.

“It's my fault, Mr. Saavedra. Tinulak ko po kasi si Igi kaya nahulog yung isang scoop ng ice cream mula sa hawak niyang cone. Please wag po kayong magalit.” nakayuko at nangingilid luhang pagsisinungaling ni Josh sa nakatatanda na ikinagulat at ikinalaki ng mga mata ni Igi.

Alam ni Josh na hindi magagalit sa kaniya si Ram na tila ba paborito siya sa mga kaibigan ni Igi, pero hindi parin nun mapigilan ang kaniyang mga luha sa pangingilid na ikinatunaw naman ng resolba ni Ram.

“It's OK, Joshie. Ipapalinis ko na lang I'm sure it's not that hard to wash.” banayad na sagot ni Ram sabay tapik sa ulo ni Josh.

Hindi napigilan ni Josh ang sarili at patalon siyang tumayo sa sofa at iniyakap ang kaniyang mga mabibintog na kamay sa matipunong katawan ni Ram na hindi naman agad naipaliwanag ang kaniyang nararamdaman pero nagaalangan namang ibinalik ang yakap ng bata.

“Thank you and I'm sorry again, Mr. Saavedra.” bulong ni Josh na ikinangiti nila Ram at Igi.

“I-I w-would like to---” simula ni Josh na ikinagising sa pagmumuni-muni ni Igi. Ibinalik ni Igi ang tingin sa kaibigan, nakayuko parin ito at kinakabahan na nagpaalala sa kaniya ng araw na iyon nung mga bata pa sila. “--t-to apologize tungkol sa mga sinabi ko kanina, di mo na kailangang i-cancel ang candidacy mo for student body council.” pagtatapos ni Josh habang pilit na isinisiksik sa kaniyang utak na ginagawa niya lang iyon dahil narin sa ulok ng kaniyang girlfriend na si Des.

“I—I---” simula ni Igi pero hindi na siya pinatapos pa ni Josh dahil nagmamadali na itong lumayo sa kaniya.

000ooo000

Di parin makapaniwala si Josh na humingi siya ng tawad sa kaniyang mortal na kaaway at kalaban. Iniisip niya na malamang ay pinatatawanan na siya ngayon nito. Gusto niyang batukan ang sarili sa katangahan na ginawa. Habang inuusig ang sarili sa katangahang ginawa ay nagpatuloy lang si Josh papunta sa locker room ng kanilang skwelahan upang i-handa ang sarili sa huling laro para sa linggong iyon.

“How can I be sooo stupid!” singhal ni Josh sa sarili habang nagpapalit ng damit.

Pinakalma ni Josh ang sarili bago lumabas ng locker room at harapin ang kaniyang katunggali sa araw na iyon para sa larong tennis, pilit na ikinukundisyon ni Josh ang sarili, pilit na inaalis sa sistema ang paghingi niya ng tawad sa isang tao na hindi nararapat na hingan ng tawad.

Naiinis parin si Josh nang tumuntong na siya sa court. Iniisip na maling ideya talaga ang pag-hingi niya ng tawad kay Igi dahil kahit anong pilit niya ay hindi niya ito maialis sa kaniyang isip. Lalo pa itong tumatak sa kaniyang isip nang igala niya ang kaniyang mga mata sa manonood at nakita niya doon si Igi na seryoso siyang pinapanood. Katulad ng dati ay naka-tiklop parin ang mga kamay nito sa kaniyang dibdib at miya mo isang hurado na nag-e-expect ng isang magandang performance sa kalahok na kaniyang huhusgahan.

“Damn you, Igi!” pabulong na singhal ni Josh.

Nagsimula na ang laro at ang galit sa sarili at ang galit kay Igi ang ginamit ni Josh na langis upang manalo siya sa palaraong iyon. Bawat serve, back hand at over head passes ni Josh ay tila nag-a-apoy sa bilis na hindi magawang habulin ng kaniyang kawawang kalaban. Nang itanghal ng panalo si Josh ay hindi niya mapigilang ma-hapo at habulin ang sariling hininga, kasabay ng pagpapakawala ng hininga na iyon ay ang pagkatunaw din ng kaniyang matinding galit na nararamdaman.

Muli ay iginala ni Josh ang kaniyang paningin sa mga nanonood ng laro na iyon. Nadaanan ng kaniyang tingin si Des na may malaking ngiti sa mukha nito pero wala siyang naramdamang tuwa sa nakitang iyon kaya't sa hindi maipaliwanag na dahilan ay muli niyang iginala ang kaniyang tingin. Dumapo ang tingin na iyon sa papatalikod ng si Igi.

Walang mayabang na ngisi siyang nakita sa mukha nito, sa katunayan ay nakita niya itong nakangiti. Sinserong ngiti na tila ba nagsasabi ito na masaya ito para sa kaniyang pagkakapanalo at sa hindi parin maipaliwanag na dahilan, ang nakitang ngiti na iyon ni Josh ay nagbigay sa kaniya ng ibayong saya.

Itutuloy...

The Things That Dreams Are Made Of

“Chapter 3”

by: Migs