Against All Odds 3[27]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Dahan-dahang inangat ni Jase ang kaniyang tingin mula sa maliit na papel na inabot sa kaniyang ng towing service. Hindi siya makapaniwala na mabilis na pumapangit ang kaniyang araw, gusto niyang bayuutin ang papel at itapon ito sa nakangising mukha ng lalaking nag-tow ng kaniyang sasakyan pero hindi niya ito ginawa dahil alam niyang lalo lamang siyang mahihirapan at maha-hassle sa gagawin niyang iyon.

“Pasensya na, boss. Ginagawa ko lang ang trabaho ko.” tila nangiinis pang saad ng lalaki pero mas minabuti na lang ni Jase na talikuran ito.

“Mukha mo.” bulong ni Jase nang makasigurong malayo layo na siya sa lalaki. Tinignan niya ang ticket at napabuntong hininga nang makita niyang hindi niya makukuwa ang kaniyang sasakyan sa araw ding iyon.

“Ngayon pa kung kailan ang dami kong dala.” umiiling ulit na saad ni Jase sa kaniyang sarili, inis na inis siyang naglakad papunta sa kaniyang napiling transportasyon para makauwi.

000ooo000

Nagbuntong hininga si Rob nang makalabas siya sa building ng isang kumpaniya na sinubukan niyang apply-an. Muli ay bigo nanaman siya, sa kabila nito ay hindi naman nasiraan ng loob si Rob tulad noong unang beses na nawalan siya ng trabaho. Sa pagkakataon kasing iyon ay may closure, naging totoo siya kay Ian wala siyang itinatago, hindi man naging maganda ang kanilang paghihiwalay ay at least hindi naman ito naging mapanira para sa kaniyang pagkatao katulad noong nangyari sa kanila noon ni Ace.

Wala sa sarili siyang napaupo sa isang bakanteng upuan sa loob ng tren na iyon. Gusto pa sana niyang dumaan sa ibang kumpaniya upang maghanap ng trabaho pero masyado na siyang pagod. Dahan dahan niyang ipinikit ang kaniyang mga mata at isinandal ang kaniyang ulo.

“Haist!” saad naman ng isang lalaki na tumabi sa kaniyang kaliwa. Itinuon ni Rob ang kaniyang pansin sa lalaking iyon at nanlaki ang kaniyang mga mata.

Nasa kaniya ngayon tabi ang lalaking pinakahuli na niyang inaasahan na makita. Agad na idinarecho ni Rob ang kaniyang tingin at nagpatay malisya na lang. Binalak niya din na dahan dahang tumayo at lumakad palayo sa lalaking iyon upang tuluyan na siyang makaiwas dito pero bigla itong nagsalita. Mabilis na kinabahan si Rob, iniisip na siya ang kinakausap nito.

“Stupid boxes!” singhal nito na siyang nagtulak kay Rob na maisip na kinakausap nito ang kaniyang sarili. Pasimple itong tinapunan ni Rob tingin at nakita niya ang dalawang malaking kahon na punong puno ng papel.

“Stupid enforcers for towing my car!” singhal ulit nito, sunod tuloy na itinuon ni Rob ang kaniyang tingin sa maamo nitong mukha. Kita niya ang pagod sa mukha nito, pawis na pawis narin ito at nababalot ng inis ang gwapo nitong mukha.

Hindi mapigilan ni Rob ang mapangiti. Naalala niya kasi nung una silang nagkakilala ni Jase, hindi niya mapigilang maalala kung gaano ito kabugnutin, kung gaano ito kabilis mainis dulot ng mga maliliit na bagay.

“And what the hell am I going to do with these boxes?!” inis nanaman na saad ni Jase habang tinitignan ng masama ang mga kahon na kaniyang kandong kandong. Wala sa sariling hayagan na niyang tinitignan si Jase.

Nakakunot ang noo ni Jase na tila ba aburidong aburido na sa dala dalang mga kahon.

“Stupid Ian for giving me the hard copy instead of the soft ones.” umiiling na saad ni Jase at saka wala sa sariling ibinagsak ang kaniyang mga balikat na tila ba sumusuko na sa laban. Sumandal na ito sa pader ng tren at ipinikit nadin ang mga mata.

Malaya na ngayong tinitigan ni Rob si Jase. Hindi siya nagsisisi na pinili niya si Ian kesa si Jase, alam niyang hindi niya kailanman maiaalis sa kaniyang sistema ang takot na baka maulit ang nangyari noon na pagiwan nito sa kaniya at tama din ang kaniyang naging desisyon na huwag masyadong umasa sa pansin na ibinibigay sa kaniya ni Ian dahil alam niyang malaki ang posibilidad na hindi ganun kalalim ang pagtingin nito sa kaniya.

“Pero pano kung nauunahan ka lang ng takot, Rob? Pano kung si Jase naman talaga ang para sayo?” tanong ng makulit na isip ni Rob. Agad siyang umiling upang agad na mabura sa kaniyang isip ang mga bagay na iyon.

Asa ganitong pagiisip si Rob nang biglang tumunog ng malakas ang tiyan ni Jase. Hindi mapigilan ni Rob ang mapahagikgik ng tahimik.

“Arrrgghhh.” mahina pero inis na inis na saad ni Jase saka dumukot sa isa sa mga kahon na kaniyang dala at naglabas ng isang shawarma pita. Agad na nangunot ang noo ni Rob at hindi mapigilang mapangiti at mapailing ulit nang makita kung ano ang inilabas na iyon ni Jase mula sa isa sa mga kahon.

“Oh shit!” halos pasigaw nitong naibulalas nang bayolenteng prumeno ang tren at tumapon kay Rob ang laman ng isa sa mga kahon na dala nito.

“Oh shit, I'm so sorry--- Rob?!” saad nito nang makilala ang kaniyang katabi.

Hindi alam ni Rob ang kaniyang gagawin kaya naman tila ba normal at wala silang alitan ni Jase at tinulungan na lang niya ito sa pagpulot ng ilang papel na tumapon galing sa kahon. Nang malikom na nila ang mga nakawalang papel ay agad na iniwas ni Rob ang kaniyang tingin mula kay Jase at itinuon ang kaniyang pansin sa kaniyang telepono.

“Lowbatt?” nakangising bati ni Jase sabay kagat sa kaniyang kinakain na shawarma. Alam na alam ni Jase na ginagawa lang na palusot ni Rob ang telepono para hindi sila magkausap o kaya para makaligtas sa “awkward moments”. Wala sa sariling napairap si Rob.

“Hi?”

“So where have you been?” nagaalangang tanong ni Jase kay Rob. Akmang nagkibit balikat si Rob.

“Looking for a job---” simulang sagot ni Rob pero agad siyang napatigil sa pagsasalita nang biglang maglabas ng isa pang shawarma si Jase at sapilitan itong inabot kay Rob.

“I'm not hungry---”

“It's your favorite---” nakangiting saad ni Jase na nakapagpangiti din kay Rob. Wala sa sarili nang inabot ni Rob ang pagkain at binuksan ito. Tahimik itong kinain habang iniisip na kung siguro ay ganito rin sila muling nagkita ni Jase matapos siya nitong iwan noon ay baka naging mas maayos ang lahat.

““Thank you.”” sabay nilang saad na nakapagpangiti ulit sa kanilang dalawa.

““For what?”” sabay ulit nilang tanong na nakapagpahagikgik sa dalawa.

“For the food--- Thanks sa food. Di parin nagbabago ah, masarap padin. Sinong gumawa, si tita?” kaswal na tanong ni Rob habang inuubos ang masarap na shawarma. Napangiti saglit si Jase at umiling.

“Actually one of our chefs made it. I relaunched Gustav's.” namumulang pisngi na saad ni Jase na nakapagpangiti muli kay Rob.

“Nice!” masayang saad ni Rob para kay Jase na nagpakawala lang ulit ng isang magandang ngiti.

“Syempre kailangan kong bayaran yung inutangan ko dati.” humahagikgik na saad ni Jase habang si Rob naman ay napatawa nadin.

“Makita ko lang na successful ang Gustav's masaya na ako.” nakangiting saad ni Rob sabay namula ang pisngi.

“Actually maliit na place lang yung binili ko sa gitna ng business district. Mostly ang target market ko ay yng mga on the go lagi na mga yuppies, yung mga walang time gumawa ng breakfast at lunch nila.” wala sa sariling kwento ni Jase, tila ba tulad parin ng dati kung saan nagtatanong at kumukuwa parin siya ng approval kay Rob patungkol sa pagpapalakad ng business.

Muling nagpakawala ng isang malaking ngiti si Rob habang si Jase naman ay napayuko at namula ang pisngi sa hiya. Hindi maikakaila ni Rob na nakakaramdam siya ng kasiyahan para kay Jase. Malaki na ang pinagbago nito at alam niyang tulad ng business nila ni Ian dati sa US ay magiging successful muli ang Gustav's.

“Ikaw---I mean kamusta ka?” tanong ni Jase.

Sasagot na sana si Rob nang biglang i-announce ang susunod na stasyon na titigilan ng tren na sinasakyan nila ngayon.

“That's my stop.” tila ba nanghihinayang na saad ni Rob na siyang nakapagpabura din sa ngiti ni Jase.

Gusto ni Jase ang kanilang paguusap na iyon. Oo at kaswal lang ang paguusap nilang iyon pero mas gusto niya iyon kesa yung nagaangilan silang dalawa, nagpapataasan ng ihi o kaya nagbubulyawan. Mga klase ng pakikipagusapan na tangi nilang ginawa habang nasa puder sila ng kumpaniya ni Ian.

Tumayo na si Rob at tinignan muli si Jase. Hindi maikakaila ni Rob na mabilis na nagbago ang tingin sa mukha ni Jase. Bumalik ang tila ba stressed na stressed na itsura nito tulad noong bago pa nito malaman na siya ang katabi nito, tila ba binalot din ng lungkot ang mukha nito.

“Una na ako, Jase. See you later and Goodluck sa Gustav's.” nakangiting paalam ni Rob. Nagpakawala din ng ngiti si Jase pero hindi na ito kasing ganda at kasing laki ng ngiti tulad ng ngiti na pinakakawalan nito kanina habang magkausap sila.

“Thanks! Ingat ka lagi.” hindi na masaya tulad ng kanina ang pagkakasabi nito ni Jase pero hindi na ito pinansin pa ni Rob. Tumango na lang siya at tumalikod na at naglakad papalapit sa pinto. Habang nagiintay siya na bumukas ang pinto ay hindi naiwasan ang sarili na mapasulyap kay Jase.

Nakayuko ito na tila ba gustong kabisaduhin ang itsura ng dalawang kahon sa kaniyag kandungan. Nakakunot ang noo nito at tila ba maluluha na. Hindi mapigilan ni Rob ang makaramdam din ng lungkot.

“We can still be friends right? I mean, napatawad ko naman na siya. Wala naman sigurong masama sa pakikipagkaibigan sa kaniya diba?” tanong ni Rob sa kaniyang sarili pero hindi tulad kanina ay walang makulit na isip na sumagot sa kaniya.

Hindi mapigilan ni Jase ang mainis ulit sa sarili niya. Gusto niyang habulin si Rob pero alam niyang hindi niya pwedeng ipagsiksikan ang sarili dito lalo na kung ayaw na siya nitong makita o kaya makasama lagi. Oo, maaaring naging maganda ang paguusap nilang iyon kahit pa sa maiksing panahon lang pero hindi niya masabi kung dahil lang ba iyon sa likas na pagiging mabait ni Rob o dahil gusto siya talaga nitong makausap.

Muli niyang isinandal ang kaniyang ulo sa pader ng tren at ipinikit ang kaniyang mga mata. Naramdaman niya na may umupo na sa upuan na binakante ni Rob at hindi na niya ito pinansin. Kung ano ano pa ang pumasok sa kaniyang isip, lahat ng mga maling desisyon na kaniyang ginawa, lahat ng masasakit na salita na kaniyang pinakawalan.

Nanliliit muli si Jase. Pakiramdam niya ay wala siyang ginawang tama buong buhay niya. Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. Pinilit niyang mablangko ang kaniyang isip at kahit papano ay makapgrelax habang malayo pa ang stasyon na kaniyang bababaan, kinukundisyon niya ang kaniyang sariling isip na makapagrelax nang bigla muling prumeno ng malakas ang tren na kanilang sinasakyan.

“Shit!” saad ni Jase nang maramdaman niya na dumulas sa kaniyang mga kamay ang isa sa mga kahon na hawak niya.

“Stupid Ian---!” singhal ni Jase habang pinupulot ang mga nahulog na mga papel nang bigla siyang matigilan.

“Rob?”

“Bakit ba kasi puro hard copy ang hiningi mo?” nangingiting tanong ni Rob habang tinutulungan si Jase na pulutin muli ang mga nahulog na papel.

“I—I thought you---”

“Nah. Tinatamad pa ako umuwi eh. Kanina nga nagiisip pa ako na maglibot libot pa at mag-apply sa kung saan pwedeng mag-apply eh kaso inunahan naman ako ng pagod.” kaswal ulit na sagot ni Rob na maski siya ay ikinagulat niya din. Bago pa siya lumapit muli at tumabi kay Jase ay paulit ulit pa niyang diniktahan ang sarili na kumalma at maging kaswal lang, hindi niya inaasahan na magiging madali lang pala na makipagusap kay Jase ng kaswal, na hindi na niya pala kailangan diktahan ang sarili.

“Hindi ka naman talaga kahit kailan nahirapan kausapin si Jase eh. Kahit pa sobra ka ng nasasaktan, sobra kang malungkot o galit na galit ka.” singit nanaman ng makulit na isip ni Rob na aminin man niya o hindi ay may punto din.

“Hmmm---” simula ni Jase sabay tinignan ng mariin si Rob matapos nilang mailagay ulit sa mga kahon ang mga papel na kumawala kanina.

“Yang mga 'hmmm' na yan yung mga simula ng sentence na iniiwasan ko eh.” pagbibiro ni Rob na ikinahagikgik din ni Jase.

“Sabi mo kasi naghahanap ka ng trabaho diba?” tanong ni Jase. Natigilan saglit si Rob.

“I need someone to man the cashier---”

“look, Jase---” simulang pagtanggi ni Rob pero agad muling sumingit si Jase.

“---but you have to remember that I'm relaunching Gustav's from scratch. Di pa binabalik ni Ian yung hiniram niya sakin for his company so we're basically starting from nothing kaya I can't offer malaking sahod and baka mag multi tasking muna tayo---” simula ni Jase, hindi na narinig ni Rob ang mga sumunod na sinabi ni Jase dahil bigla niyang na-realize na hindi siya gustong kuwanin ni Jase para magtrabaho sa kaniya dahil lang gusto siya nito kundi dahil gusto lang talaga siya nitong matulungan.

“---tapos baka maglinis kadin before closing kaya ayun nahihiya ako na i-offer sayo yung job--- tapos”

“Jase” tawag pansin ni Rob pero nalulunod na si Jase ng sobrang hiya kaya hindi siya nito narinig nung unang beses.

“---yung mga---”

“Jase! I'll do it.” nakangiting saad ni Rob na kumuwa ng pansin ni Jase. Natigilan siya saglit at hindi na niya pinaglaban pa ang mga nakakahiyang gawain na pwedeng gawin ni Rob habang nagtratrabaho sa kaniya nang makita niya ang magandang ngiti na iyon ni Rob.

“Lord. Yang smile lang na yan, OK na sakin. Sana huwag mo ng ipagkait sakin yan, Lord.” dasal ni Jase sa sarili.

After 2 years

“Gusto ko kayong batukan dalawa.” mataray na saad ni Cha kay Jase habang abala ito sa pagaayos ng mga orders.

Dalawang taon na ang nakalipas nang simulan ulit ni Jase ang Gustav's kasama si Rob na naging malaking tulong kaya patok na patok ngayon ang kainan na iyon. Sa loob ng dalawang taon na iyon ay nagkasya na lang ang dalawa sa pagiging magkaibigan, tulad nung araw na nagkasabay sila sa tren at nagkakwentuhan. Laging walang oras at naka-focus sa business ang kanilang dahilan kapag may nagtatanong na malapit sa kanila kung meron na ba silang kasintahan pero hindi rin naman nagtagal ay tumigil nadin ang pagtatanong ng mga malapit nilang kaibigan lalo na ang ina ni Jase tungkol sa kanilang “love life” dahil kitang kita rin naman nila kung paano tignan ng palihim ng dalawa ang bawat isa. Si Cha lang talaga ang tanging makulit.

“Cha, not now. We're busy.” umiiling na saad ni Jase habang paikot ikot sa likod ng counter, sinisiguro na walang nagiging problema.

“This place is always full, Jase. Kailan mo-- niyo bibigyan 'to ng time kapag pareho ng lalaw ang mga itlog niyo at hindi na kayo tinitigasan dahil sa sobrang tanda?!” singhal ni Cha na nakapagpatigil sa ilang customers na kumakain malapit sa kanila.

“Cha! Damn it! Keep your voice down!” natatawang saway ni Jase kay Cha.

“Eh kailan nga kayo makikinig sakin?!” singhal ni Cha na kumuwa nadin ng pansin ni Rob na nasa counter malapit sa entrance ng kainan.

“Ano bang pinaguusapan niyo? Naeeskandalo yung mga customers oh.” nangingiting saad ni Rob, hindi man niya alam ang pinaguusapan ng dalawa pero natatawa siya habang pinapanood ang mga ito, si Cha mukhang isang bubuyog na lumilipad sa ulunan ni Jase habang si Jase naman ay tila ba pinapaypayan gamit ng sariling kamay ang bubuyog na si Cha.

“Eh kasi naman tumatanda kayong dalawa na paurong! Kung titigan niyo ang isa't isa pag hindi nakatingin yung isa daig pa nanghuhubad tapos kapag na-late yung isa ng dating concerned na concerned, kapag nakitang may kalandian na customer yung isa inis na inis yung isa eh bakit hindi niyo na lang kasi aminin sa isa't isa na---” hindi pa natatapos ni Cha ang kaniyang litanya ng biglang hatakin ni Jase si Rob at siniil ito ng halik.

Nagpalakpakan ang mga tauhan nila Jase pati narin ang mga parokyano ng kainan na iyon sa kanilang napapanood na tagpo. Una ay nakalapat lang ang mga labi ni Jase kay Rob na gulat na gulat paring nakatingin kay Jase na nakapikit na at todo bigay na sa halik na ginagawad sa kaniya kaya naman hindi nagtagal ay dahan dahan nading pumikit ang kaniyang mga mata at nagrelax ang kaniyang katawan at sumandal sa matipuno ding katawan ni Jase. Hindi nagtagal at pinaandar ni Jase ang kaniyang dila sa malalambot na labi ni Rob na tila ba nagtatanong kung maaari nitong buksan ang kaniyang bibig na hindi naman ipinagdamot ni Rob. Hindi nagtagal ang simpleng pagdadampi ng labi ng dalawa ay nauwi sa isang mainit na halikan na ikikasiya ng lahay.

“OK my job here is done!” masayang saad ni Cha na may pagpalakpak pa.

May ilang minuto pa ang lumipas matapos makaalis ni Cha nung maghiwalay ang dalawa mula sa maalab na halikan na iyon. Hinahabol pa ni Rob ang kaniyang hininga at tinitigan ng mariin si Jase na mabilis na iniwas ang kaniyang tingin. Agad na binalot ng inis si Rob at binigyan ng isang mabigat na suntok si Jase sa kanang panga.

“Asshole!” singhal ni Rob, hindi napigilan ng ibang nakasaksi ang kanilang gulat at pinanoog ang nanggagalaiti na si Rob na nagwalk out. Hindi nagtagal ay mabalis ding tumayo si Jase mula sa pagkakasalampak sa sahig matapos ang malakas na suntok na ibinigay sa kaniya ni Rob at hinabol ito.

“Rob wait!” sigaw ni Jase. Agad na humarap si Rob at susuntukin pa sana ulit si Jase mabuti na lang ay nakailag ito.

“You only kissed me to shut her up didn't you?!” puno ng galit at inis na tanong ni Rob kay Jase na agad naintindihan ang ikinagagalit ni Rob.

“Rob, I'm sorry—-” simula ni Jase, huli na nang maisip niya na mali ang sinabi niyang iyon bilang panimula ng sentence dahil naisip ni Rob na tama ang kaniyang hinala na ginamit lang siya ni Jase para tigilan na siya ni Cha sa pangungulit dito.

“Pagkatapos ng lahat ng nangyari--- naisip ko padin na--- shet! Ang tanga ko lang talaga!” singhal na saad ni Rob sa sarili habang nagpapaikot ikot sa parking lot ng Gustav's tila ba hindi alam kung san pupunta. Natigilan si Jase sa sinabi na ito ni Rob. Na-realize niya, base sa sinabi na ito ni Rob na umaasa din ito at nasaktan ito nang bigla niya itong halikan para lang tigilan sila ni Cha.

“Yes. I kissed you to shut her up---” simulang pagamin ni Jase na tila ba lalong ikinaulol ni Rob.

“Tanga tanga ko talaga! Umasa ka pa kasi!” naluluha ng saad ni Rob dahil sa sobrang inis sa sarili.

“But I wanted to kiss you everyday. Kahit walang Cha na namemeste sakin. I meant to kiss you every single day.” pabulong na saad ni Jase habang nakatingin kay Rob, sinusubukan na matitigan ang mga magandang mata nito.

“I want to kiss you sa tuwing pumapasok ka ng restaurant at bumabati ka sakin ng good morning with that sexy smile of yours. I want to kiss you every time I watch you balance those numbers on your columnar logbook. I want to kiss every time someone looks at you like you're some food to be eaten para lang maiparating sa kanila na akin ka at akin ka lang. Kaya yung kanina, I might have made that kiss an excuse so that Cha would leave me alone but that kiss was a long overdue need---want to kiss you.” tuloy tuloy na saad ni Jase habang lumalapit kay Rob na tumigil na sa kakaikot at pinakinggan si Jase.

“C-can I kiss you right now just to prove my point?” nakangiting tanong ni Jase na talaga namang tumanggal sa lakas sa mga tuhod ni Rob. Hindi na inintay pa ni Jase ang sagot ni Rob dahil mabilis niyang iniyakap ang sarili sa katawan nito at maalab muli itong hinalikan.

-wakas-

Against All Odds

3[27]

By:Migs