Against All Odds 3[26]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Dahan-dahang iminulat ni Jase ang kaniyang mga mata at hindi mapigilang mapangiti habang naguunat. Iyon na ang pinakamasarap na tulog niya matapos ang ilang buwan. Hindi niya mapigilang maramdaman ang pagiging kumpleto muli ng kaniyang buhay, bagay na matagal na niyang hindi nararamdaman simula pa noong mawala sa buhay niya si Aaron. Hindi niya lubos maisip na muli siyang ngingiti matapos magising na tila ba excited siya na salubungin ang araw na iyon.

“Thank you.” bulong na dasal ni Jase.

Muli siyang naginat at doon niya lang napansin na wala sa kaniyang tabi si Rob. Agad siyang napabalikwas at napabuntong hininga siya nang makita niyang asa may dining area sa hotel room nilang iyon si Rob, nakatalikod ito sa kaniya kaya naman alam niyang hindi nito alam na gising na siya.

“Good morning.” bati ni Jase dito pero hindi ito sumagot.

Dahan-dahang bumangon si Jase at lumapit sa kinaroroonan ni Rob nang makaharap na niya ito ay mabilis na napalitan ng lungkot ang kanina lang ay napakasayang gising na iyon ni Jase. Akala niya matapos ang gabi na pinagsaluhan nilang dalawa ni Rob ay magiging malinaw na dito na mahal niya ito pero kung titignan niya muli ang luhaang mukha ni Rob ay maaaring kulang pa nga ang gabing pinagsaluhan nilang dalawa.

“Rob what's---” tanong ni Jase sabay aabutin sana niya ang pisngi ni Rob upang pahiran ang mga luhang tumutulo galing dito nang iiwas ng huli ang kaniyang mukha.

“I-I--- You were drunk. We did it because you were just drunk. No strings attached. No feelings involved, right?” lumuluha parin na tanong ni Rob kay Jase na miya mo naman tinadyakan ng kabayo sa dibdib sa sakit na naramdaman matapos ang pagtatanong na iyon ni Rob.

“Rob--”

“I-I mean. Tulad lang nung dati ito diba? Nung bigla kang nawala matapos nating--- matapos kong sabihin sayo kung gano ka kaimportante? Ganun lang din 'to diba? Lasing ka lang kagabi kaya may nangyari satin diba? Wala ka naman talagang nararamdaman sakin, si Ian naman talaga ang mahal mo diba? Siya ang gusto mo?” hayagan ng umiiyak na tanong ni Rob kay Jase na lalong naguluhan.

“Rob, what are you saying?!” medyo napalakas na tanong ni Jase kay Rob sabay hawak sa magkabila nitong balikat. Agad na tumayo si Rob at umiwas sa mga hawak na iyon ni Jase.

“You were jealous of me when I was getting close with Ian. You want him for yourself. You're still in love with him kaya ayaw mo akong nakakasama siya maglunch, kaya ka galit na galit sakin nung isang araw nung makita mo kami sa loob ng elevator, kaya mo ako laging sinasama sa mga out of town trips mo kasi ayaw mo akong iwan kasama si Ian. ” saad ni Rob sabay tingin sa labas ng bintana. Gusto na niyang linawin ang lahat kay Jase para kapag bumalik na sila sa opisina sa Maynila ay pwede na nilang sabihin na wala lang talaga ang nangyari sa kanila kagabi. Saglit na natigilan si Jase at inisip maigi ang sinasabi ni Rob at nang ma-realize niya kung ano ang sinasabi nito ay agad niyang itinama ang lahat.

“Yun ba ang akala mo, Rob? I was jealous, yes. Pero kay Ian ako nagseselos. I want you, not him. I'm still in love with you. Not him. I was never in love with him. Ayaw ko kayong magkasama kasi nakikita ko na you're starting to fall in love with him--- Rob. I love you.” pagpapaliwanag ni Jase sabay lapit kay Rob at niyakap ito mula sa likod.

Binalot ng katahimikan ang buong kwarto. Hindi sumagot si Rob at nagpatuloy lang sa pagiisip ng malalim habang nakatanaw parin sa labas ng bintana at nang matapos magisip ng malalim ay dahan dahan siyang kumawala sa mahigpit na yakap na iyon ni Jase.

“That's what you said the last time after we had sex—-” nakangiting simula ni Rob. Pero ang ngiting iyon ay hindi natural na ngiti ni Rob ayon sa pagkakakilala ni Jase. Sa katunayan ang ngiting ipinamalas na iyon ni Rob ay lalong nagdulot ng kirot sa dibdib ni Jase.

Nagdulot ng pagaalangan at takot.

“---I believed you that time. I'm not so sure I believe you this time.”

“Rob---” simulang pagmamakaawa ni Jase.

“Enough.” malakas na saad ni Rob sabay napapikit.

“You have no idea how my world fell apart right after you said you love me that night. If all that hurt--- all that pain is what you call love for me then I don't want it.” buong pagmamatigas na saad ni Rob na unti-unting pumapatay kay Jase.

“Rob, please.” pagmamakaawa ulit ni Jase sabay mabilis na lumapit kay Rob at niyakap ito. Sinubukan ni Rob na itulak palayo si Jase pero nanghihina na siya dahil sa sakit din ng nararamdaman.

“I needed you. I was embarrassed. My dignity was stripped off of me. Everything was taken from me and when I thought I can run into you and hug you and feel whole again even if everybody is against me, just when I thought that I still have you--- you--- you left. Without any explanation---” hayagan na muling umiiyak si Rob habang yakap parin ni Jase. Ngayon, habang inilalabas na lahat ni Rob ang kaniyang nararamdaman ay unti-unti nang lumuluwag ang yakap ni Jase dahil ramdam na ramdam na niya ngayon ang sakit na kinimkim ni Rob sa loob ng ilang taon.

“I guess I didn't really have you back then. That is why it's really hard for me to believe you right now.” pagtatapos ni Rob sabay kumawala sa yakap ni Jase. Pinahiran nito ang kaniyang mga luha at lumapit na sa kaniyang mga bagahe.

“I brought a ticket home. I'm going to pretend last night didn't happen just like you pretended that night when you first said you love me didn't happen. I'm going to move on with my life now just like I did back then. You should do the same. I'm going to tell Ian everything that happened between Ace and I and everything that happened between you and I para hindi ka na mag-effort. If Ian still accepted me and still wants to have a relationship with me, please do me a favor and leave us alone. You owe me that much. you---you owe---” naiiyak uli na simula ni Rob habang nakatingin ng daretso kay Jase na hindi parin makapaniwala na pupwede pa pala siyang masaktan ng ganun, higit pa sa sakit na naramdaman niya noong namatay si Aaron.

“---you owe me that much. And if Ian decided that he doesn't want to do anything with me because of my past then so be it. I'll live with it.” pagtatapos ni Rob sabay lakad palayo.

Nagawa na lang gumalaw ni Jase nang marinig niyang lumapat ang pinto sa hamba nito pero wala parin siyang lakas kaya wala sa sarili siyang napaupo at duon sa sahig umiyak at pinakawalan ang sakit at sobrang lungkot na nararamdaman.

000ooo000

Gumaang ang loob ni Rob pagkaupo na pagkaupo niya sa nakatalagang upuan para sa kaniya sa loob ng eroplano na iyon pauwi ng Pinas. Gumaang ang kaniyang loob dahil sa wakas makalipas ng matagal na panahon ay nailabas na niya ang mga bagay na matagal na niyang kinikimkim pero sa kabila ng pag gaang ng kaniyang loob na iyon ay muli nanaman siyang nakaramdam ng malaking kakulangan sa kaniyang buhay. Muli nanaman niyang naramdaman na may mali sa kaniyang buhay. Inisip niya na marahil ito ay dahil lang sa muli nilang hindi pagkakapalagayan ng loob ni Jase.

“Wala na naman bago sa hindi namin pagkakasundo. I'm sure mawawala din ito pag natambakan nanaman ako ng trabaho sa opisina.” bulong ni Rob sa sarili sabay nagkibit balikat.

Itinuon niya ang kaniyang pansin sa labas ng bintana pero imbis na ang tagpo sa labas ng bintana ang kaniyang mapanood ay pilit sumisiksik sa kaniyang isip ang pagtatalo nila ni Jase bago niya ito iwan sa hotel na kanilang tinigilan. Muling nagbadya ang mga luha ni Rob sa pagtulo kaya naman mas minabuti na lang niyang ipikit ang kaniyang mga mata at sinubukang matulog.

Hindi nga nagtagal at nakatulog na nga si Rob pero sa kaniyang pananaginip ay ang mga tagpo parin na kanilang pinagsaluhan ni Jase ang tumatakbo.

000ooo000

Napakunot ang noo ni Rob. Tahimik ang buong floor ng kanilang opisina na iyon na karaniwang napupuno ng masasayang kwentuhan at tawanan habang nagtra-trabaho, pakiramdam niya din ay nasa kaniya ang mata ng bawat tao na nandun pero sa tuwing lilingunin niya naman ang mga ito ay agad umiiwas ang mga ito ng tingin.

“R-Rob, ang aga mo naman nakabalik?” bati sa kaniya ni Star, sa kabila ng nakangiting bati sa kaniya na iyon ni Star ay pansin parin ni Rob na may mali.

“What's wrong? Why is it so quiet here?” tanong ni Rob sabay lingon lingon ulit pero tulad kanina ay wala ni isa ang matapang na sinalubong ang kaniyang tingin na iyon.

“Who died?” pagbibiro ni Rob at nagpakawala naman ng isang kinakabahang tawa si Star.

“I think mas maganda kung umuwi ka na lang muna ngayon, Rob. Magpalamig ka na lang muna sa bahay---” simula ni Star at agad natigilan at kinakabahang tinignan si Rob na napakunot agad ang noo. “I-I mean, i'm sure pagod ka pa galing Hongkong, diba? Uwi ka na lang muna at magpahinga---” pero hindi pa man natatapos ni Star ang kaniyang sinasabi ay agad nagsalita si Rob.

“Star, I need to work. I-I have so many things going on right now na tanging work lang ang makakapagpalimot sakin.” seryosong saad ni Rob na bumura sa nagaalangang ngiti na iyon ni Star. Sasagot na sana si Star nang biglang narinig ni Rob ang pagtawag sa kaniya ni Ian.

“Rob, kausapin kita saglit sa office.” malamig na saad nito sabay talikod, ni hindi na nasulyapan pa ni Rob ang gwapong mukha ni Ian sa bilis nang pagtalikod nito.

“Shit.” bulong ni Star na kung hindi lang sana abala si Rob sa pagtatakang pagsunod ng tingin kay Ian ay baka napansin niya.

“Excuse me.” wala sa sariling saad ni Rob kay Star na hindi na sumagot at malungkot na lang na bumalik sa kaniyang work station.

000ooo000

Naabutan ni Rob na nakatingin sa labas ng malaking bintana sa loob ng opisinang iyon si Ian. Tila malalim ang iniisip. Hindi siya nito hinarap maski inilapat na ni Rob ang pinto ng opisina nito. Matagal na binalot ng katahimikan ang buong opisina, bagay na hindi nakasanayan ni Rob. Sa tuwing papasok kasi siya sa opisina na iyon ay lagi siyang sinasalubong ng malaking ngiti ni Ian at masasayang kwento nito.

“The trip to Hongkong was successful” “When are you going to tell me about what happened between you and your old employer?”

Sabay na saad ng dalawa. Unti-unting nawala ang ngiti sa mukha ni Rob matapos niyang ibulalas ang akala niya ay magandang balita para sa kaniyang boss. Dahan-dahan siyang napasandal sa nakalapat na pintuan, tila kasi nawala ang kakayahan ng kaniyang mga paa na tumayo mag-isa.

“Wala akong pakielam sa nangyari sa Hongkong! I want to know kung anong nangyari sayo sa dati mong trabaho at kung sino si Ace?!”

Di kaagad nakasagot si Rob. Hindi nya alam kung dahil ba sa tindi ng panlalambot o dahil sa sobrang kahihiyan sa nangyari sa kaniya noon sa dating pinagtratrabahuhan. Minasama naman ito ni Ian na pakiramdam ay niloko siya ni Rob.

“Bakit ka nagsinungaling?” bintang ni Ian kay Rob na siyang nagtulak naman dito na ipatanggol ang sarili.

“I was going to tell you, Ian. Pero masyadong masakit yung nangyari sakin. Masyadong nakakahiya---” simula ni Rob pero tila ba hindi ito kinagat ni Ian dahil tila ba hindi ito nakikinig na lumapit sa kaniyang laptop at may pinaandar na video. Ang video ng nangyaring kahihiyan noon sa kumpaniya nila ni Ace. Ang video na nagpapakita kung pano sa kaniya itinuon ni Ace lahat ng sisi.

“Ikaw ba talaga ang nasaktan o ikaw ang nanakit? Sinira mo yung pamilya nung tao. Sinira mo ang kabuhayan niya.” bintang uli ni Ian kaya naman hindi na nakatiis si Rob, hindi na pinansin ang video na siyang nagpapaalala sa kaniya sa kahihiyan at sakit na naranasan noon.

“Kung yan ang gusto mong paniwalaan edi sige. Para ano pang tinatanong mo ako kung ano ang nangyari kung may pinaniniwalaan ka na pala?” malungkot na saad ni Rob.

Hayagan ng tumulo ang mga luha. Masyado ng maraming nangyari sa araw na iyon na talaga namang sumagad na sa kaniyang pasensya. Tumalikod si Ian at humarap ulit sa bintana. Tumango na lang siya at tahimik na tinanggap sa sarili na hindi na siya kailangan doon, na hindi na siya kailangan pa ni Ian. Tumalikod na rin siya at akmang lalabas na ng opisina pero pakiramdam niya parin na kailangan niyang depensahan ang kaniyang sarili, kung hindi parin siya paniwalaan ni Ian matapos ang kaniyang mga ikukwento dito ay iniisip niya na at least ay sinubukan niyang depensahan ang sarili, hindi kagaya noon na tinanggap lang niya ng tinanggap lahat ng masasakit na salita na ipinukol sa kaniya at panghuhusga na ibinato sa kaniya.

“We were best friends. I fell in love with him. I thought--- no--- I'm sure that he feels the same way, simula noon ambisyoso na si Ace, simula noon maingat siya at lahat ng ginagawa niya ay para sa kaniyang ikatatagumpay. When his business--- when our business is starting to pick up he then realized that ang kulang na lang sa kaniya ay family for people to say na accomplished na siya at such a young age so he got married, I was put aside but then he would always say that I'm the one he loves and that his wife is only for show.” umiiling na saad ni Rob habang nakatalikod parin kay Ian. “but then even I can't fool myself lalo na nung dumating na yung mga anak niya. I started avoiding him. I started dating other people pero I would always end up in his arms whether sa maliit na pantry ng office or sa sasakyan dahil nagpapadala ako sa kahinaan ko. every time, during those short sex escapades I feel loved, I feel wanted. I feel important. I started seeing someone.” napangiti si Rob nang maalala niya kung pano sila nagkakilala ni Jase at kung pano sila nagkamabutihan pero agad nabura iyon nang maalala niya kung ano ang nangyari matapos nilang ilahad ang kanilang mga nararamdaman para sa isa't isa.

“I was broken hearted and is desperate to love someone at ganun din siya. Everything is going great. I finally moved on from Ace--- and then that stupid sex video came out and the whole world judged me for loving someone who I just thought shares the same sentiment tapos when I thought everything will be OK---well let's just say that he's no better that Ace.” sarkastikong habol ni Rob. Binuksan ni Rob ang pinto ng opisina ni Ian pero agad muling napatigil nang may maalala siya.

“Oo nga pala sir, baka kasi sabihin mo nagsinungaling ulit ako. That someone who I thought I can be with after all that fiasco with Ace was no other than Jase. I'm sorry kung hindi ko din sinabi sayo. I wanted to work with this company kaya tiniis ko lahat ng sakit na naramdaman ko when I saw him that morning. I thought that suffering will be worth it---” naiiyak ulit na simula ni Rob at napatingin kay Ian. Sinalubong na ni Ian ang kaniyang tingin.

“---Mali pala ako.” pagtatapos ni Rob sabay naglakad palabas ng building na iyon.

000ooo000

Halos takbuhin ni Jase ang buong airport at ang daan patungo sa apartment na tinutuluyan ni Rob. Gusto niyang maabutan si Rob upang sana ay humingi ng tawad dito. Napagisip isip niya habang naiwan siyang magisa sa hotel na hindi niya kayang mawala si Rob muli sa kaniyang buhay. Kung tatanggapin siya nito bilang kaibigan ay ayos lang sa kaniya, kahit pa bilang isang acquaintance lang ay walang problema sa kaniya basta madalas niya parin ito nakikita.

Napapikit siya at pinigilang tumulo ang kaniyang luha. Alam niyang masasaktan siya sa ganoong set up pero titiisin niyang lahat ng iyon wag lang muling mawala sa kaniyang buhay si Rob. Ilang beses siyang kumatok sa pinto ng tinutuluyang apartment ni Rob pero walang sumasagot. Napasandal siya sa pinto at dahan dahang dumausdos paupo. Napapagod na siya at hindi na makapagisip ng maayos.

Huminga siya ng malalim at pinakalma ang sarili. Sa kaniyang pagkalma na iyon ay saka lang pumasok sa kaniyang isip kung saan maaaring andun si Rob. Mabilis siyang tumayo, kinalimutan ang pagod na sinisigaw ng kaniyang buong katawan.

000ooo000

Tahimik ang buong building. Malayong malayo sa nakasanayan ni Jase na ospisina na puno ng usapan, ngiti at paminsan minsang tawanan, pero hindi na niya iyon masyadong pinagtuunan pa ng pansin at mabilis na lang niyang tinungo ang lamesa ni Rob kung saan iniisip niyang andun ito, nilulunod ang sarili sa sobrang trabaho pero agad siyang napatigil sa paglalakad kahit ilang metro pa ang layo niya sa lamesang nakatalaga kay Rob.

“Where is he?” pabulong na tanong ni Jase sa sarili, wala mang nakarinig sa kaniyang tanong na iyon at wala man siyang nakuha na kahit na anong sagot ay mabilis na tumalikod si Jase at tinungo ang opisina ni Ian.

Nagulat si Ian nang biglang bumukas ang pinto ng kaniyang opisina at nang iniluwa nito ang galit na galit na si Jase. Pagkatapos ng gulat ay nakaramdam ng konting kirot si Ian. Pinanood niya kung paano mabilis na tinawid ni Jase ang espasyo sa pagitan nilang dalawa at ni hindi na siya nakaramdam ng gulat o kaya takot nang kwelyuhan siya nito at pandilatan ng mga mata.

“Where--” simula ni Jase pero agad ding nagsalita si Ian.

“Mahal mo siya kaya di mo ako magawang mahalin noon, tama ba?” mahinahong tanong ni Ian kay Jase na akmang nagulat din at wala sa sariling naluwagan ang pagkakahawak sa kwelyo ni Ian hanggang sa tuluyan na lang niya itong binitawan at napaupo.

Saglit na binalot ng katahimikan ang dalawa

“He lied to us, Jase. He's a--- he's a scammer---” simula ni Ian. Rinig na rinig ni Jase ang sakit sa sinabing ito ni Ian na tila ba hindi rin siya kumbinsido na kaya iyong gawin ni Rob sa kaniya. Agad na umiling si Jase at muling binalot siya ng galit.

“Sinabi iyon ni Ace sa buong company kasi ayaw niyang masira ang pangalan niya, ang pamilya niya saka ang kumpaniya niya. Sinisi lang niya si Rob. It was Ace who kept on asking Rob fro sex. Ginamit niya si Rob.” pangdedepensa ni Jase kay Rob, ang totoo niyan ay narinig na ito ni Ian sa bibig mismo ni Rob gusto niya lang na manggaling ito sa bibig ng ibang tao para makumpirma na tama ang kaniyang pagkakakilala kay Rob, na hindi ito masamang tao.

“Why didn't he defended himself?” ang naibulalas ni Ian. Isang tanong na siyang bumabagabag sa kaniya matapos ikwento sa kaniya ni Rob ang nangyari sa pagitan nila ni Ace may ilang oras lang ang nakakaraan.

“Di ko din alam---b-because I was not there---” natigilan si Jase saglit. Tila ba sumikip ang kaniyang daluyan ng hangin. “I was not with him when it happened.” pagamin ni Jase sa sarili at kay Ian tungkol sa pagabandona niya kay Rob sa panahong kailangang kailangan siya nito.

Saglit muli silang binalot ng katahimikan.

“I wish sinabi na niya ito lahat sakin noon--- yung tungkol sa nangyari noon sa pinapasukan niya noon saka yung tungkol sainyo. hindi sana nangyari ito ngayon.” simula ni Ian, nagsisisi sa kaniyang mga sinabi kay Rob may ilang oras lang ang nakakaraan.

“He wanted to, Ian---”

“---and I believe you.” marahang saad ni Ian. “---look. You can ask him to come back. Everything will be OK.”

“He doesn't want anything to do with me now. Nilinaw niya yun while we were at the hotel. I went after him to apologize akala ko maaabutan ko siya dito. It would've been OK kung sasabihin niya na hanggang kaibigan lang kami or kahit pa as acquaintances, boss-employee tatanggapin ko wag lang siya mawala ulit sa buhay ko---” simula ni Jase at sa hindi maipaliwanag na pagkakataon ay hindi niya magawang tapusin ang kaniyang sinasabi na iyon na siyang gumulo kay Ian, pinanood ni Ian ang bagsak balikat na pagtayo ni Jase mula sa kinatatayuan nito at naglakad palabas ng opisina, hindi parin maintindihan ang ibig sabihin ng nauna.

“Wait, Jase--- I- I don't understand.” habol ni Ian bago pa man makalabas si Jase ng kaniyang opisina.

“I told him I love him and I was begging him to come back to me. He doesn't want anything to do with me because he's afraid that I'll just leave him again right after he accepts me back--- He came home early from Hong Kong to tell you everything. He said that he's going to give what you have to offer a chance and if what he's going to tell you will change what you think of him then he'll accept it---” saad ni Jase, nakatalikod parin siya kay Ian kaya naman hindi niya kita ang pinaghalong sakit at gulat sa mukha nito matapos ang lahat ng kaniyang sinabi na iyon.

“He chose you, Ian but I guess the rumor mill got to you first before he could say anything to you. I'm not blaming you for pushing him away but Ian, you could've let him explain his side first rather than judging him--- that is just what he's afraid of and now everything is done.”

             Tila kinapos ng hininga si Ian sa sinabing ito ni Jase.

Itutuloy...

Against All Odds

3[26]

By:Migs