Breaking Boundaries 2[17]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Kitang-kita ni Andy ang pagliwanag ng mga mata ni Dale at pagaliwalas ng mukha nito. Mukhang dati'y nagpaibig sa kaniya, ang mukhang patuloy na nagpapaibig sa kaniya hanggang ngayon. Titig na titig siya sa mga labi nito at wala siyang ibang gustong gawin kundi ang isalubong muli ang kaniyang mga labi sa labi ni Dale.

“Because you're still with---” simula ni Dale bilang sagot sa naunang tanong ni Andy ngunit hindi na niya ito natapos dahil sa pagsasalubong muli ng kanilang mga labi na inumpisahan ng nauna.

Wala ng muli pang nasabi sa pagitan nilang dalawa. Sa unang pagkakataon ay ipinakita nila sa isa't-isa kung gaano nila kamahal ang bawat isa.

Walang matayog na pader sa pagitan nilang dalawa na gawa sa pride, galit o kaya naman pagpipigil sa sarili.

Pero katulad ng kahit anong matayog at matibay na pader na siyang giniba ay makikita at makikita parin kung saan ito dating nakatayo, ang dating tinatayuan ng matibay nitong pundasyon at ang mga bakas na ito ang siyang sisingil sa dalawa.

000ooo000

Nakangiting tinititigan ni Dale si Andy habang mahimbing itong natutulog sa kaniyang tabi sa loob ng kwarto kung saan sila nakulong na dalawa. Mas nauna siyang nagising dito at wala naman siyang ibang maisip na magawa sa loob ng kwartong kanilang kinakukulungan kaya naman tinitigan na lang niya ang mukha ni Andy. Espesyal ang nangyari sa pagitan nilang dalawa, hindi ito tawag lang ng laman, puno ito ng emosyon, emosyon na matagal nang gustong sumabog mula sa kanilang dibdib.

Matapos ang mahabang pagtitig sa mga mukha ni Andy ay hindi na lang siya nagkasya sa pagtitig dito, inabot na niya ang makinis nitong pisngi at pinasadahan ng kaniyang kamay. Hindi niya alam kung ilang beses niyang hiniling noon na magawa niya ito kay Andy, ilang beses niyang napanaginipan na muli silang magkakaayos, ang gumising sa tabi nito at titigan lang ito sa pagtulog.

Nang mapagod na siya sa kakatitig sa maamong mukha ni Andy ay wala sa sariling iginala ni Dale ang kaniyang tingin sa buong kwarto. Pilit na itinatatak sa kaniyang isip ang lahat ng patungkol sa araw na iyon na siyang pinkamasayang araw para sa kaniya.

Nakita niya ang naging ayos ng kanilang mga damit matapos nila ito basta na lang ihagis. Wala sa sarili siyang napangiti muli nang maalala kung gaanong kainit ng kanilang naging halikan, kung pano naging mahigpit ang kanilang yakapan, kung panong naging wala silang pakielam sa kanilang paligid.

Pero ang magandang ngiting iyon ay agad na nabura mula sa kaniyang mukha nang makita niya ang nakaawang na pinto. Sa kaniyang pagkakatanda ay kaya nga sila nandun sa kwartong iyon at magkasama ni Andy simula umaga hanggang hapon na iyon ay dahil hindi nila mabuksan ang pintong iyon. Habang iniisip ni Dale kung ano ang mga maaaring nangyari ay biglang pumasok sa kaniyang isip ang isang napakaliit na detalye na simula nung nasabi sa kaniya ay ngayon niya lang muli naalala.

“May mga pinto din sa taas na nagloloko yung mga door knob. Kapag lumapat yung pinto di mo na siya mabubuksan from the inside at kailangan mo pang magintay ng kung sino man ang nasa labas ng pinto para buksan ito---” natigilan si Adrian sa mga iniisa-isang mga kailangan pang trabahuhin sa kanilang bahay nang makita niya ang kunot noong itsura ni Dale.

“I know hindi mo forte ang restoration pero we would really appreciate it kung maaayos niyo yung mga luma o kaya naman ay kung papalitan niyo ang mga ito ay yung kamukhang-kamukha naman ng original.”

Isa ang mga door knob ng mga kwarto sa ikalawang palapag ang hindi pa naiaayos ng mga tauhan ni Dale kaya naman alam na niya ngayon na maaaring may nagbukas ng pinto na iyon kahapon mula sa labas ng kwarto at maaaring may nakakita sa kanilang pagtatalik ni Andy.

Hindi napigilan ni Dale ang mapasandal ulit sa higaan kung saan mahimbing parin na natutulog si Andy matapos niyang manlambot dahil sa naisip.

“Dale? Is there something wrong?” pupungas pungas pang bati ni Andy kay Dale habang kinukusot niya ang mga matang puno pa ng antok.

Hindi mapigilan ni Dale ang tignan si Andy na puno ng pagaalala na siyang nagtulak sa huli na magsimula na ding magalala.

000ooo000

Wala sa sariling tumanaw si Tom sa labas ng bintana ng kusina. Pinapainitan ang kaniyang mga palad gamit ang bagong timpla na kape na siyang nakalagay sa isang malaking puswelo. Madaming tumatakbo sa kaniyang isip, tulad ng mga nagdaang linggo ay tila ba may patuloy na bumabagabag sa kaniyang isip.

“Tom---.”

Agad na binawi ni Tom ang kaniyang pansin mula sa labas ng bintana at itinuon iyon sa taong nagsalita sa kaniyang likuran, hindi niya alam kung bakit pero tila ba katulad ng mga nakalipas na araw ay awtomatikong lumatay sa kaniyang mukha ang isang ngiti.

Naabutan niyang pang pinaplantsa ni Andy ang damit nito gamit ang sariling mga palad at inaayos pa ang sarili dahil sa biglaang pag-gising mula sa pagkakatulog at biglaang pagbangon mula sa pagkakahiga. May hindi maipintang emosyon na bumabalot sa mukha nito pero tila ba wala lang ito kay Tom.

“Tom---” simula ni Andy pero hindi na niya natuloy ang kaniyang sasabihin dahal agad siya nitong nilapitan at marahang hinalikan sa labi.

Kitang kita ni Dale ang paghalik na iyon ni Tom sa mga labi ni Andy at iyon ang nagtulak sa kaniya upang agad na iiwas ang kaniyang tingin. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya o hindi dahil naisip niyang base sa kinikilos ni Tom ngayon ay hindi ito ang nagbukas ng pinto ng kwarto kung san sila nakulong at hindi ito ito ang nakakita sa kanilang dalawa ni Andy.

Hindi rin mapigilan ni Andy ang mapabuntong hininga. Tila ba binunutan siya ng tinik sa kaniyang lalamunan dahil hindi nagwawala ngayon ang kaniyang nobyo, ibig sabihin ay hindi ito ang pinangangambahan nilang nakakita sa kanilang dalawa ni Dale.

“Pero hindi ibig sabihin nito ay hindi ko na ito sasabihin kay Tom.” saad ni Andy sa sarili habang hinahayaan niya si Tom na kaladkarin siya papunta sa lamesa at ahinan ng agahan.

Sa kaniyang palagay ay wala pa doon ang kaniyang mga kapatid. Kumpleto pa ang mga plato sa hapagkainan at hindi pa gamit ang mga ito. Halos di pa bawas ang mga pagkain na ihinanda ni Tom pero sa kaniyang palagay ay hindi pa ito tapos sa pagluluto.

“Anong ulam?.” saad ni Dale kila Andy at Tom na siyang ikina-tense ng katawan ni Andy sapagkat hindi na niya ngayon alam kung panong kilos ang kaniyang gagawin.

“Pakbet.” balik naman ni Tom.

Biglang itinuon ni Andy ang kaniyang pansin kay Tom dahil mayroong kung ano sa tono nito na hindi niya noon naririnig kay Tom sa tuwing nagsasalita ito, pero agad itong binalewala ni Andy nang makita niyang ngumiti ito. Iniisip na lang ni Andy na naprapraning lang siya dahil sa kaniyang pangongonsensya sa sarili.

Naputol lang ang kaniyang pagtitig kay Tom nang tumalikod ito at nagtimpla ng bagong batch ng mga inumin para kay Dale. Naramdaman niya ang pagtabi ni Dale sa kaniyang kaliwa at ang pagabot ng kamay nito sa kaniyang kaliwang kamay sa ilalim ng lamesa.

Agad na kumalma ang bawat kalamnan sa katawan ni Andy pero agad niya paring binawi pahatak ang kaniyang kaliwang kamay sa malaking kamay ni Dale kahit gaano pa man ka-tama at kasarap ng pakiramdam nito. Nagulat si Dale sa ginawang ito ni Andy at hindi niya maikakaila na nasaktan din siya. Inangat niya ang kaniyang tingin at isinalubong ito sa tingin ni Andy. Nakita niya na mabigat din sa loob ni Andy ang ginawa nitong pagbawi ng sariling kamay at ang pagiling nito na tila ba nagsasabing “Wag dito.”

Agad na naputol ang titigan na iyon nang bigla muling humarap si Tom sa kanilang dalawa.

“San ka nga pala galing? I was looking everywhere for you.” tanong ni Tom sabay ngiti at inilagay sa isang baso ang kaniyang mga dagdag na tinimpla.

“D-dun sa isang kwarto. Di ko kasi napansin na lumapat pala yung pinto---” simula ni Andy habang kinakabahang tumitingin kay Tom. Inuusig na siya ng kaniyang konsensya at nais na niyang sabihin kay Tom ang totoo.

“Ahhh kaya pala. Nako problema talaga yang mga door knob na yan eh, sana magawan na ng paraan ng mga tauhan mo, Dale.” pagtatapos ni Tom sabay tingin sa kinauupuan ni Dale. Saglit silang nagtitigan.

“Eh ikaw Dale--- san ka naman nandun?” tanong ni Tom.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Andy nang makita niya ang pagbaling ng tingin ni Tom kay Dale. Kung nakamamatay lamang ang ganung tingin ay baka bigla na lang bumagsak si Dale mula sa kinatatayuan nito, pero hindi nagpatalo si Dale.

“Dun din sa kwarto kung saan nakulong si Andy.” mahina pero puno ng emosyon na sagot ni Dale na siyang nagdulot para mabitiwan ni Andy ang kaniyang hawak hawak na tinidor.

Tila may pumindot ng slow motion button. Biglang gumalaw si Tom mula sa kaniyang kinatatayuan at natabig ang babasaging pitsel na puno ng orange juice. Napapikit si Andy nang marinig ang nakakakilabot na tunog ng nababasag na pitsel kasabay nito ang lalong pagbilis ng tibok ng kaniyang puso.

“Shit.” bulong ni Tom.

Nanginginig kamay na yumuko si Tom at pinulot ang mga piraso ng bubog mula sa nabasag na pitsel. Tinignan ng masama ni Andy si Dale saka tumayo at tinulungan si Tom sa pagliligpit ng mga nabasag na pitsel, nakayuko si Tom at tila ba kumbinsidong simutin ang mga bubog sa sahig ng kusina.

“So this is how it feels.” bulong ni Tom na siyang nagdulot kay Andy upang matigilan sa kaniyang ginagawa pagtulong dito.

Nang magtaas ng tingin si Tom ay agad itong sinalubong ng tingin din ni Andy. Tila sinuntok si Andy nang makita niya ang mga namumuong luha sa mga mata ni Tom. Ngayon, wala na siyang duda na si Tom nga ang nabukas ng pinto ng kwarto kung san sila nakulong kanina lamang at nakakita kung ano man ang ginawa nilang dalawa ni Dale.

“Tom---” simula ni Andy pero laking pasalamat niya nang putulin siya ni Tom sa pagsasalita dahil sa totoo lang ay hindi niya rin naman alam ang sasabihin dito.

“I tried to ignore it.” tahimik paring saad ni Tom habang ibinalik muli ang tingin sa mga naiwan pang bubog sa sahig at sinimulan ng pulutin ang mas maliliit pang mga piraso ng nabasag na pitsel.

“Sinubukan kong gawin yung ginagawa mo every time I cheat on you with other guys. Sinubukan kong mag patay malisya pero hindi ko inaasahan na ganito pala kasakit---” nakangiti pero malaya naring umiiyak na saad ni Tom habang nasa mga bubog parin ang kaniyang pansin.

Tila tinadyakan si Andy sa sinabing ito ni Tom. Nararamdaman niya ang sakit na nararamadaman nito. Ipinamukha sa kaniya ng sinabing ito ni Tom kung gaano siya ka-impokrito sapagkat alam niya na ang pakiramdam ng niloko pero ginawa niya padin ito sa iba.

“I'm sorry.” ang tanging nasambit ni Andy habang pinipigilan ang sariling mga luha na tumulo.

“Bakit ka nagso-sorry, Andy?!” pasinghal na sabat ni Dale na hindi kaila sa nangyayaring usapan sa pagitan ng dalawa, hindi maintindihan kung bakit kailangang humingi ng patawad ni Andy gayong sa kaniyang palagay ay nagpadala lang naman sila sa kanilang tunay na nararamdaman isang bagay na tama lamang sa dalawang nagmamahalan at hindi maikakaila ang pagmamahalan na iyon sa kanilang pagtatalik kanina.

“He's been cheating on you tuwing hindi ka nakatingin--- how come ikaw pa ang kailangan mag-sorry. At least yung satin, nangyari dahil may nararamdaman tayo sa isa't isa at hindi iyon dahil nangangati lang tayo, hindi dahil nagpapadala lang tayo sa init ng katawan!” balik ni Dale habang masamang nakatitig kay Tom.

“Dale shut up!” singhal ni Andy.

“No. He's right, Andy---” simula ulit ni Tom na ikinagulat ni Andy at Dale. “---I've been cheating on you every time I get the chance---” umiiling na pagpapatuloy ni Tom.

“I deserved what happened.” nakangiting pagtatapos ni Tom pero hindi parin kaila ang lungkot at sakit sa mukha nito, tumayo na ito ng diretso at itinapon sa basurahan lahat ng nakolektang bubog.

“Nobody deserves to get hurt, Tom. I'm so sorry---” habol ni Andy kay Tom na ngumiti lamang at naglakad na papunta ng kanilang kwarto. Wala na lang nagawa si Andy kundi malungkot na panuorin ang naglalakad na papalayo na si Tom.

Isang salita lamang ang paulit ulit na tumatakbo ngayon sa isip ni Andy at iyon ay ang salitang impokrito. Gumawa siya ng isang matayog na pader noon dahil lang sinaktan siya ng isang tao, matapos siyang lokohin at paglaruan, hindi niya mawari kung gaano katindi ang galit niya noon kay Dale gayong ganun din naman ang ginawa niya kay Tom ngayon.

Naaalala ni Andy noon na sinumpa niya na hinding hindi niya ipaparamdam kahit kanino man ang sakit na kaniyang naramdaman na iyon dahil alam niyang hindi lahat ng tao ay kakayanin ang nangyari sa kaniyang iyon.

“Andy---” tawag pansin ni Dale kay Andy nang mapansin niyang nakatitig lamang ito sa direksyon kung saan huli nitong nakita ang naglalakad palayo na si Tom. Inabot niya ang balikat nito nang hindi parin ito humarap sa kaniya pero agad hinawi ni Andy ang kaniyang kamay.

“I-I c-can't do this---” simula ni Andy na siyang nakapagpakunot sa noo ni Dale dahil hindi niya naintindihan ang ibig sabihin ni Andy.

Para kay Andy ay lalo niya lamang sasaktan si Tom. Lalo lamang siyang makakasakit ng tao kung magpapadala siya sa akala niya ay tamang nararamdaman. Nakatalikod parin si Andy kay Dale at nakatitig parin ito sa lugar kung saan niya huling nakita ang sinaktan niyang si Tom.

“Andy---”

“Dale, I can't do this---” simula ulit ni Andy na ikinagalit na ulit ni Dale.

“What?!” pabulong pero rinig na rinig ang galit at panghihinayang sa boses nito.

“I don't want to hurt anybody!” balik ni Andy na tila ba naghuhugas kamay. Nakokonsensya sa nangyari sa pagitan nila ni Tom na lubos na ikinalungkot at ikinagalit ni Dale.

“You could've fooled me---” galit na galit na simula ni Dale. “--as I remember I didn't hear you say that last earlier while I was inside you---” mainit na balik ni Dale na nagtulak kay Andy na sampalin ito ng malakas.

Napuno ng tunog ng isang malakas na sampal ang buong kusina. Natigilan si Andy sa kaniyang ginawa at gayun din si Dale, pero mas bumigat ang loob ni Andy nang makita niya ang purong sakit sa mga mata ni Dale. Hindi man ito naluluha kagaya ni Tom ay mas doble naman ang nararamdaman niyang pagkabigat ng loob kumpara sa nangyari sa kanila kanina ni Tom at ito ang nagtulak sa kaniya upang mapagtanto na mali ang kaniyang ginawa dito.

“I-I'm s-sorry.” nauutal na saad ni Andy saka sinubukang abutin ang mukha ni Dale pero iniwas ito ng huli.

“Yeah---” simula ni Dale habang humahakbang patalikod, palayo kay Andy, hindi na mapigilan ang pangingilid ng luha na siya namang hindi nakaligtas kay Andy. “---me too.” pagtatapos ni Dale saka tumalikod na kay Andy at naglakad palayo.

Wala ng nagawa pa si Andy kundi panoorin din si Dale makaalis tulad ng panonood niya kay Tom paalis kanina. Iba't-ibang emosyon ang tumatakbo sa kaniya ngayong isip at iba't ibang emosyon din ang nararamdaman ng kaniyang puso. Sa sobrang dami ng pinaghalo-halong emosyon ay wala na lang siyang nagawa kundi ang mapaupo sa isang upuan at tumitig sa isang sulok.

Sa ganitong kalagayan siya naabutan ng kaniyang mga kapatid.

000ooo000

“Are you sure ayaw mong magpahatid kay Anthony?” tanong ni Adrian kay Tom.

Oo at ito ang dati pa nilang gusto, ang tuluyan ng mawala sa buhay ng kanilang kapatid si Tom, ang taong siyang nanloloko at nangga-gatas lamang sa kanilang kapatid pero ang makita itong tila ba lambot na lambot, wala ng buhay, burado ang akala nila noon ay permanenteng mayabang na ngiti sa mukha nito at ang malungkot nitong ngiti na nagsasabing siya ay nasasaktan ay hindi mapigilan ni Adrian na makonsensya sa kaniyang ginawa.

“OK lang, Adrian. Tumawag na ako ng taxi, ayoko ng makaistorbo pa lalo sainyo---” magalang na pagtanggi ni Tom na hindi naman kinagat ng laging kumokontra na kapatid nila Andy na si Allen.

“Psss---” di naniniwalang pagpapalabas ng hangin ni Allen gamit ang bibig na binigyan ng masasamang tingin ng kaniyang mga kapatid.

“OK sige ingat ka.” malungkot na saad ni Adrian at pinanood si Tom na ligtas na sumakay sa taxi papuntang airport dala-dala lahat ng gamit at damit na meron siya.

“Good riddance.” saad ni Allen na ikinainis ni Anthony at Aeron, nagbingi-bingihan na lang si Adrian at pumanik na sa ikalawang palapag upang silipin si Andy na matapos nilang maabutang tulala sa kusina ay pumanhik at nagkulong na sa lumang kwarto nito.

000ooo000

Narinig ni Andy ang dahan-dahang pagbukas ng pinto at agad niyang ipinikit ang kaniyang mga mata. Nang maabutan siya ng kaniyang mga kapatid kanina ay nakatulala pa siya sa kanilang kusina, hindi akalain na sa ganoong kabilis na panahon ay nawala sa kaniya pareho si Tom at Dale, na nakasakit siya ng dalawang tao na parte ng kaniyang buhay. Sinubukan siyang tanungin ng kaniyang mga kapatid kung ano ang nangyari pero hindi na niya sinagot ang mga ito at tumungo na sa kaniyang lumang kwarto.

Nang madaanan niya ang kasalukuyang kwarto na tinutulugan nila ni Tom ay nakita niya sa gilid ng kaniyang mata na nage-empake ito. Napatigil siya sa tapat ng pinto ng kwartong iyon pero hindi siya humarap papaloob dito, napansin niya din na tumigil sa ginagawa si Tom pero parang siya ay hindi rin ito nakatingin sa kaniyang pwesto, pinilit niyang humarap kay Tom ngunit tila ba may pwersang pumipigil sa kaniya, sa halip ay tuloy tuloy lang siya papunta sa kaniyang lumang kwarto at nang mapasok dito ay wala sa sarili niyang ibinagsak ang sarili sa kama at dito siya muling naabutan nila Adrian at Allen matapos ng umalis ni Tom sa kanilang bahay.

Narinig ni Andy na muling sumara ang pinto at muli na lang niyang binuksan ang kaniyang mga mata.

000ooo000

“Mali ba yung ginawa natin? Kasi parang bumalik siya sa dati actually parang mas malala pa nung bago natin hanapin si Dale.” nagaalangang tanong ni Adrian kay Allen.

Natahimik si Allen at tumitig sa nakasarang pinto ni Andy, tahimik na nagdadasal na mali ang kaniyang nakatatandang kapatid, na hindi na sana muli pang ihiwalay ni Andy ang kaniyang sarili sa kaniyang mga kapatid, na sana ay hindi na ito muling gumawa ng pader sa pagitan nila.

“Nasan si Dale?” tanong ni Adrian kay Allen na siyang ikinabasag ng pagiisip ng malalim ni Allen.

“Ewan ko.” sagot ni Allen sabay kibit balikat pero tila ba nararamdaman niyang may kinalaman ang pagkawala ni Dale sa eksena sa pag-alis ni Tom at muling pagiging miserable ni Andy.

Nagkatinginan si Adrian at Allen.

Itutuloy...

Breaking Boundaries 2

[chapter 17]

by: Migs