Breaking Boundaries 2 [19]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Hindi alam ni Dale kung tatawa siya ng malakas o maaawa sa sarili dahil sa kaniyang sinapit sa kamay ni Andy. Kahit gaano pala kalaki ng kaniyang katawan ay hindi parin siya uubra kay Andy, naibalibag siya nito ng walang kahirap-hirap, sa sobrang lakas pa nga ng pagkakabalibag sa kaniya ni Andy ay hindi pa siya agad nakatayo mula sa sahig na kaniyang hinihigaan at hindi lang iyon, kailangan pa niyang magpaalalay kay Andy patayo.

Hindi niya rin makakalimutan ang pagaalala sa mukha ni Andy matapos lumipas ang gulat sa mukha nito, bagay na siyang nagtulak kay Dale na matuwa saglit sapagkat nalaman niya na kahit papano pala ay pwede pang magalala sa kaniya si Andy kagaya noon kahit sa konting saglit.

Napailing si Andy habang naglalagay ng yelo sa isang maliit na bag, iniisip ang nangyari nanamang katangahan sa pagitan nilang dalawa ni Dale. Masama ang pagkakauntog kanina ng ulo ni Dale sa bedside table nang ibalibag niya ito sa pagaakalang isa itong magnanakaw na mananakit sa kaniya. Umiiling parin siyang tumalikod mula sa lababo at habang umaakyat ng hagdan papunta sa kwarto kung saan niya muna pinaupo si Dale.

Bago pa man siya pumasok ay naabutan niya pa itong nakatulala sa isang sulok ng kwarto at salitang hinahaplos ang kaniyang kamay kung saan siya hinawakan ni Andy ng mahigpit bago ibalibag at ang noo nito na tumama sa bedside table. Hindi niya mapigilang mapangiti, naaalala ang gulat na gulat na itsura ni Dale nang ibalibag niya ito at ang tila ba paiyak na nitong itsura habang nakahandusay sa sahig at ngayon, parang batang nakatulala, iniisip kung ano ang nangyari sa kaniya sa nakalipas na kalahating oras.

“Are you OK?” tanong ni Andy kay Dale nang magkasya na siya sa kakatingin dito mula sa pinto.

“I'm sorry ulit, it's just that nagulat ako and---” simula ulit ni Andy habang lumalapit kay Dale upang ilapat na ang malamig na bag sa noo nito na may nagsisimula ng bukol.

“Kasalanan ko rin naman. Dapat hindi kita ginugulat ng ganon, dapat nagsalita muna ako or something.” singit naman ni Dale habang pinapanood ang papalapit na si Andy, hindi alam kung bakit siya kinakabahan ng sobra.

“Here, naglagay ako ng ice sa loob ng bimpo para dyan sa noo mo. Hindi kasi maganda yung pagkakatama ng noo mo dun sa bedside table---” saad pa ni Andy sabay inilapat ang mga yelo na binalot ng bimpo sa noo ni Dale, saglit na napasinghap si Dale nang lumapat na ang malamig na bimpo dahil sa biglaang paglapat ng malamig sa namumuong bukol sa noo ni Dale pero agad din itong napabuntong hininga nang di maglaon ay napawi ng malamig na bimpong iyon ang kirot sa kaniyang noo.

Hindi nagtagal matapos mapawi ang kirot ay muling nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga si Dale. Hindi dahil sa kaniyang mga nararamdaman matapos ang pagbabalibag sa kaniya ni Andy kundi dahil sa ibang rason. Hindi ito nakaligtas kay Andy na akala naman ay may nararamdaman pang masakit sa katawan si Dale.

“Masakit pa ba ang ulo mo? Nahihilo? Nasusuka? Gusto mo bang matulog?” sunod sunod na tanong ni Andy kay Dale, hindi alam na hindi dahil sa kaniyang mga nabanggit kaya napabuntong hininga si Dale kundi dahil sa kakaibang paglalapit ng kanilang mga katawan at pagdadampi ng kanilang mga kamay habang nakahawak silang dalawa sa bimpo na hindi alintana ni Andy.

Tinitigan ni Dale ang pagaalala sa mukha ni Andy, hindi ito magawang sagutin at hindi naman nagintay pa ng matagal si Andy bago niya maintindihan ang nangyayari.

“I-I'm OK, Andy.” ang tanging sabi ni Dale na bumasag sa katahimikan at pumutol ng kanilang pagtititigan.

“O-OK.” tumatangong saad ni Andy saka mabilis na umiwas kay Dale, lumingon-lingon muna saglit si Andy na miya mo ba naghahanap muna siya ng gagawin, makatakas lang sa mga tingin ni Dale at hindi ito nakaligtas sa huli na hindi napigilan ang mapahagikgik.

Nang maalala ni Andy ang kaniyang ginagawa bago pa siya gulatin ni Dale ay naisipan niyang ipagpatuloy na lang ito. Hindi niya parin makita ang kaniyang passport at nagsisimula na siyang magalala. Alam niyang hindi na niya ito itinago pa kung saan, iniwan niya lang ito sa ibabaw ng tukador kaya naman alam niyang hindi na niya kailangan pang halungkatin ang mga drawer.

Pero abala man siya sa kaniyang paghahanap ay ramdam na ramdam parin niya ang pagtitig ni Dale sa kaniyang bawat kinikilos. Para narin hindi na mabalot pa ng isang nakabibinging katahimikan at pagaalangan ang buong kwarto sa pagitan nilang dalawa ay naisipan ni Andy na magbukas ng isang usapan.

“Ano nga palang ginagawa mo dito?” kaswal na tanong ni Andy na tila ba hindi siya nababahala sa pagkawala ng kaniyang passport.

“Oh--- uhmmm--- Adrian called the office last week, may pinapaayos ulit na mga doorknob dito sa second floor.” nauutal pang sagot ni Dale.

“I see, bakit hindi mo na lang i-utos, ikaw pa talaga ang nagpunta dito ah?” wala sa sariling tanong ni Andy habang abala parin sa paghahanap ng kaniyang pasaporte at nakatalikod kay Dale kaya hindi nito napansin ang biglang pagsimangot ng huli.

“Wow. Ayun, narinig ko na rin, sabi ko na this is too good to be true. Ayaw niya akong makita kaya tinanong niya pa talaga kung bakit ako pa dapat ang nagpunta para ayusin yung request ni Allen and here I thought everything is going to be OK again between us.” umiiling na saad ni Dale sa kaniyang sarili sabay dahan dahang tumayo.

“Oh, where are you going? OK ka na ba? Baka mahilo ka niyan, umupo ka kaya muna diyan.” wala sa sariling saad ni Andy nang makita niyang tumayo si Dale.

Umiling muli si Dale. Iniisip na umiiral lang ang pagiging magalang ni Andy at hindi lang nito kayang paalisin si Dale sa kwartong iyon kahit pa ayaw na niya talaga ito makausap at makasama pa.

“I'm fine. I'll go ahead and fix those doorknobs. Baka nakakaistorbo na ako sayo.” malamig na saad ni Dale na siyang kumuwa ng atensyon ni Andy. Nilingon na nito si Dale, tinitignan kung tama bang may narinig siyang sakit sa sinabing ito ng huli. Pero hindi na ito nakumpirma pa ni Andy sapagkat nakatalikod na si Dale nang lingunin niya ito.

“Di ka naman nakakaistorbo---” malungkot at tahimik na saad ni Andy kay Dale.

Hindi maintindihan ni Andy kung bakit pero ilang araw na ang nakakaraan nang aminin ni Tom na alam nito ang nangyayari sa pagitan nila ni Dale ay inis na inis siya dito. Sinisisi niya ito sa mga lahat ng nangyari kaya niya nasaktan si Tom, sinisisi niya ito dahil sa pangloloko nito noon sa kaniya na nauwi sa mga nangyaring di maganda sa pagitan nilang lahat, naiinis siya dahil sa panghihimasok nito muli sa kaniyang buhay, pero ngayong nagkita muli sila makalipas ang ilang araw, tila naman ayaw na niya muli itong lalayo sa kaniya na tila ba gusto niyang humingi ng paumanhin dito sa lahat ng kaniyang masasamang nasabi noong huli silang magkita---

Na tila ba gusto niyang maayos na ang lahat sa kanilang dalawa.

Pero ang sinabing ito ni Andy ay tila naman bumagsak sa binging mga tainga dahil tuloy tuloy lang sa paglalakad palabas ng kwarto si Dale.

000ooo000

Naririnig parin ni Andy ang pagkalansing ng mga gamit ni Dale habang tinatapos ang huling door knob. Hindi niya alam kung bakit hindi parin siya mapakali gayong nahanap na niya ang kaniyang pasaporte pero may hinala siya sa kaniyang sarili na baka dahil ito sa lalaking, ngayong gumagawa ng mga door knob. Napabuntong hininga ulit siya. Ipaghahanda sana niya si Dale ng miryenda pero wala ng pagkain sa loob ng ref nila kaya ipinaghanda na lang niya ito ng maiinom. Iaakyat na sana niya ang inumin pero sa tuwing aakyat na siya ng hagdan para ibigay ang inumin kay Dale na nasa ikalawang palapag ay tila ba bigla siyang nakakaramdam ng hiya.

Ilang beses niya itong ginawa. Babalik sa kusina tapos ay babalik hanggang sa may paanan ng hagdan. Iniisip kung iaabot na ba niya ang inumin kay Dale hanggang sa naabutan na siya nito. Biglang bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso habang pinakikinggan niya ang malalakas na yabag ng paa ni Dale sa sahig sa itaas.

Unti-unting bumungad si Dale sa harapan ni Andy at tila lalong dumoble ang bilis ng tibok ng puso ng huli. Saglit pa silang nagtitigan. Kumunot saglit ang noo ni Dale, nagtataka kung bakit tila ba natatae si Andy at hindi ito mapakali. I-aalok na sana ni Andy ang kaniyang hawak hawak na inumin, dahan dahan ng inaabot ni Andy ang baso kay Dale nang bigla itong naglakad at lumagpas sa kaniya. Wala sa sarili na lang niya inangat ang baso sa kaniyang mga labi at wala sa sarili niyang ininom ito. Hindi na ito napansin ni Dale pero mamulamula na ang pisngi ni Andy dahil sa pagkapahiya.

“OK na yung mga door knob sa taas.” medyo may pagkamalamig na saad ni Dale.

“--OK...” nauutal na saad ni Andy habang sinusundan si Dale na palabas na ng bahay.

Nagulat na lang si Andy nang bigla itong tumigil na tila ba may gustong sabihin pero nang sinundan niya ang tingin nito ay agad siyang napalunok ng sariling laway at muling uminom sa kaniyang inihanda sana para kay Dale nang mapagtanto niya kung ano ang tinitignan ng nauna.

“Aalis ka?” mahinang tanong ni Dale na halos hindi na narinig ni Andy.

“Yup.”

“For good?” wala sa sariling tanong ni Dale. Pinipigilan niyang huwag ng mangielam sa buhay ni Andy lalo pa't napagtanto niya kanina na ni ayaw pa nga siya nitong makita ulit pero ang isiping aalis muli si Andy tulad nuong unang beses na nagkahiwalay sila ay tila ba may namumuong kung ano sa kaniyang sikmura. Dahan dahan siyang humarap kay Andy, hindi alam kung bakit gusto niyang makita ang emosyon sa mukha nito habang sinasagot nito ang kaniyang tanong.

Wala sa sariling tumango si Andy bilang sagot sa tanong ni Dale habang nakapako parin ang kaniyang tingin sa sariling pasaporte na nakalagay sa coffee table. Tila ang namumuong kung ano sa kaniyang sikmura ay hindi magtatagal isusuka niya pero hindi parin nito napigilan ni Dale na magtanong muli.

“How about this house?” malungkot pero may pagkamalamig paring tanong ni Dale.

“B-binigay ko na kay Anthony yung mana ko dito sa bahay so silang dalawa na ni kuya Allen ang maghahati dito. Pwede nilang paupahan o kaya ibenta, nasa kanila na yun at least naipaayos ko muna siya bago ko ibigay sa kanila.” sagot ni Andy.

Nabalot ng katahimikan ang paligid ng dalawa saglit kaya naman ng marinig ni Andy na nagbuntong hininga si Dale ay agad niyang itinaas ang kaniyang sariling tingin sa mukha nito.

“But you love this house.” bulong ni Dale na muntik nang makaligtas sa pandinig ni Andy, hindi nakasagot agad si Andy, kitang kita niya ang lungkot sa mga mata ni Dale at rinig na rinig niya ito sa boses nito.

Nakaramdam si Andy ng konting kirot sa kaniyang dibdib habang tinititigan niya ang mukha ni Dale at habang pinapanood niya ang sinseridad sa mga mata nito. Saglit lang iyon tumatak sa mukha at mga mata ni Dale, iniwas na kasi nito ang tingin kay Andy at inikutan ng tingin ang kaniyang paligid na tila ba iyon na ang huling beses na makakaapak siya sa bahay na iyon. Wala rin sa sariling ginaya ni Andy ang ginagawa ni Dale.

Muli siyang nakaramdam ng lungkot pero iba ang kaniyang nararamdaman ngayon. Hindi niya pa ito maipaliwanag pero ang nararamdamang ito ang tila ba nagtutulak sa kaniya na magdalawang isip sa kaniyang gagawin. Saglit muling nagtama ang tingin ng dalawa pero si Dale na ang agad na nagiwas ng kaniyang tingin mula sa mga mata ni Andy.

“Anyway, this is your house, you can do anything with it.” umiiling na saad ni Dale sabay talikod muli kay Andy na lalong bumigat ang nararamdaman sa kaniyang dibdib. Tila ba kasi ang pagtalikod na iyon ni Dale sa kaniya ang tutuldok sa lahat ng kaniyang napagdesisyunan at wala na siyang magagawa pa upang mabawi ito.

Gusto itong pigilan ni Andy sa paglalakad palayo pero wala ni isang salita ang lumabas sa kaniyang bibig at nang marinig niya ang paglapat ng front door nila, hudyat na huli na ang lahat ay wala sa sariling nanghina ang buong katawan ni Andy at napaupo sa pinakamalapit na upuan na tila ba ang maikli at tahimik nilang paguusap na iyon ni Dale ay umubos ng kaniyang lakas.

000ooo000

Hindi makatulog si Andy. Oo at kumportable ang higaan sa hotel na iyon na kaniyang tinutuluyan, maaaring pinaka kumportableng higaan na kaniyang nahigaan buong buhay niya pero hindi niya parin magawang makatulog. Hapon ang kaniyang flight papuntang US at wala pa siya ni idlip, may mga bagay na pilit kasing sumisiksik sa kaniyang isip, mga bagay na alam niyang kapag kaniyang iniwan ay hindi na kailanman mawawaglit sa kaniyang isip.

“Screw this!” inis na inis na saad ni Andy sabay marahas na hinawi ang comforter na bumabalot sa kaniya panlaban sa lamig ng buong kwarto. Inangat niya ang receiver ng telepono sa tabi ng higaan at nag request sa front desk na magpadala ng agahan sa kaniyang kwarto.

Nang dumating ang agahan ay tila naman nawalan ng gana si Andy na kainin ang mga ito at tanging ang kape na lang ang kaniyang dinampot mula sa isinerve na pagkain sa kaniya at wala sa sarili siyang tumanaw sa malaking bintana ng hotel. Sa haba ng kaniyang panahon na itinigil doon sa hotel na iyon ay noon lang siya sumilip sa labas ng magarang bintana.

Tinignan niya ang kalsada sa paanan ng hotel, puno ito ng mga sasakyan na walang duda ay gamit ng mga empleyadong papasok sa kanilang mga trabaho o kaya naman mga estudyante na papasok sa kanilang skwelahan andun din sa paanan ng hotel ang malapad na bangketa na nagsisimula ng mapuno ng mga tao na nagmamadali din sa pagpasok.

Wala sa sariling inihiling ni Andy sa kaniyang sarili na sana tulad ng mga taong asa paanan ng hotel ay wala rin siyang nararamdaman na hindi niya maintindihan at tanging pagpasok lang sa eskwelahan o kaya sa opisina ang iniintindi, hindi naguguluhan sa kung ano ang gagawin.

Asa ganito siyang pagiisip nang biglang sumilip ang haring araw sa ibabaw ng isa sa pinakamataas na building sa harapan ng hotel na kaniyang tinutuluyan at tumama sa kaniyang mukha ang isa sa mga naunang sinag mula dito. Wala sa sarili pang inangat ni Andy ang kaniyang mga tingin. Una tanging ang mga bintana ng matataas na building sa harapan ng hotel ang kaniyang nakita pero hindi naglaon ay napadpad ang kaniyang tingin sa isang matayog na billboard sa itaas ng isa sa mga building sa kaniyang harapan.

“Builder's Inc.” saad ni Andy sa kaniyang sarili, inaalala kung saan niya ito nabasa noon.

000ooo000

Hindi mapigilang mapanganga si Andy sa kaniyang nakita nang tumigil ang taxi na kaniyang sinasakyan. Hindi niya parin maalala kung saan niya nabasa ang pangalan na kaniyang nakita sa billboard pero tila ba may nagtutulak sa kaniya na alamin kung bakit niya alam ang pangalan ng kumpanya na iyon kaya naman sinulat niya ang address na nakalagay din sa billboard, lumabas ng hotel at pumara ng taxi.

Isang sampung palapag na building ang nasa kaniya ngayong harapan, magara ito, tulad ng iba pang magagarang building sa lugar na iyon. Hindi ito ang inaasahan niyang itsura ng lugar, inaasahan niya na isa itong malawak na garahe, madumi at iba pa, hindi niya inaasahan na may mga taong naka coat and tie na labas pasok sa mga pintuan nito.

Hindi parin matahimik ay agad na lumapit at pumasok si Andy sa magarang building na iyon. Lalo siyang namangha sa itsura ng loob ng building, nagkalat ang mga estanteng salamin na may mga magagarang design ng building sa loob nito, may mga conventional designs, may mga futuristic and eco friendly na mga design na talaga namang nakuwa ang interes ni Andy.

“Wow.” bulong niya sa sarili, sa sobrang pagkamangha ay hindi niya namalayan na may lumapit sa kaniya na isang lalaki.

“We also design and build houses---” masayang saad ng lalaki sa likod ni Andy na nakapagpatalon sa huli. Hinarap ni Andy ang lalaki at sasabihan na sana niya ito na hindi siya interesado nang makita niya kung sino ito.

Walang duda na ahente ito sa kumpanya na iyon at wala ding duda na may pusisyon na ito doon. Mukhang hindi rin siya nito nakikilala dahil agad na itong tumalikod at pinasunod si Andy sa kaniya na hindi na nasabing hindi siya interesado sa mga ipapakita nito.

Aminin man kasi ni Andy o hindi ay na-curious din siya sa ipapakita nito.

Nang makarating sila sa isa pang malawak na kwarto na miya mo isang museum sa luwang ay hindi nanaman mapigilan ni Andy na mamangha. Hindi katulad ng lobby ng building na iyon kung saan may mga estanteng gawa sa salamin ang kwartong kaniya ngayong kinalalagyan ay puno ng malalaking frame sa pader.

Doon nakalagay ang mga bahay na nilikha ng Builder's Inc. inisa-isa niya ang mga larawan at bawat larawan ay kumuwa ng kaniyang atensyon, walang pakielam sa lalaking naghatid sa kaniya doon sa kwartong iyon na masugid na nakatingin sa kaniya, pinipigilang mapangiti.

“I'm sorry.” bulong ng lalaki na siyang umagaw sa atensyon ni Andy mula sa mga larawan.

Nagkamali si Andy. Nakilala siya ng lalaking ngayon ay binabato siya ng isang malungkot na tingin.

“Jay---” simula ni Andy pero agad siyang pinutol ni Jay sa pagsasalita.

“It was all my fault. The bet was my idea. I wanted to teach him a lesson so bad na hindi ko naisip na baka masaktan ka. I was young, I was stupid---” tuloy tuloy na saad ni Jay, walang duda sa sinseridad tungkol sa mga sinasabi nito dahil kitang kita ito ni Andy sa mga mata ng nauna.

“Jay, matagal na iyon---” simula ulit ni Andy pero muli siyang pinutol ni Jay sa pagsasalita.

“Still. Hindi parin maganda yung ginawa ko. I'm really sorry, Andy.” saad uli ni Jay na nagtulak na lang kay Andy na tumango bilang pagtanggap sa paghingi na iyon ng paumanhin ni Jay.

Ibinalik na ni Andy ang kaniyang pansin sa mga larawan ng magagandang bahay, pilit na pinapabagal ang bilis ng tibok ng kaniyang puso, iniisip na kung ano pa ang mga mangyayari sa muli nilang pagkikita na iyon ni Jay.

“Designs niya lahat yan.” proud na saad ni Jay sabay ngiti, hindi lalo mapigilan ni Andy ang pagbilis ng tibok ng kaniyang puso sa mga sinasabi ni Jay. Noon, ilang araw matapos muli nilang magkita ni Dale ay hinamak niya pa ang pinagaralan nito at trabaho, hindi niya lang pala alam na mas nagtagumpay pa ito sa kanilang lahat.

“75% of Builder's Inc. ay kaniya---” pagpapatuloy ni Jay na lalong nagtulak kay andy na pagsisihan ang panghahamak na ginawa niya noon kay Dale. Napailing na lang si Andy sa kaniyang naaalala. Muling binalot ng katahimikan ang paligid ni Andy at Jay at ang huli muli ang bumasag nito.

“Pinuntahan ka niya dun sa US nung umalis ka---” saad ni Jay na muling nakapagpabilis sa tibok ng puso ni Andy.

“He was so determined to get you back he even swore that when he comes home he'll have you by his side pero nung umuwi siya, ibang tao na siya, nawala na yung confidence niya na babalik siya na kasama ka. Tinanong ko siya kung bakit at kung ano ang nangyari and he just shrugged all he said was you were already happy there, simula non wala siyang ginawa kundi ang magkulong sa kwarto at magaral, it's as if all fun was sucked out of him.” umiiling na saad ni Jay habang inaalala ang nangyari noon. Humarap si Jay kay Andy na nagtulak naman sa huli na salubungin ang tingin nito at iiwas na sa mga pictures ng magagandang bahay ang pansin.

“Sobrang mahal ka niya Andy at alam ko hanggang ngayon ganun parin ang nararamdaman niya sayo.” pagtatapos ni Jay. Hindi alam ni Andy ang kaniyang sasabihin kaya naman laking pasalamat niya nang mag-ring ang telepono ni Jay.

“Excuse me--- I have to get this. Sa 5^th floor ang office niya pero asa 6^th siya ngayon, may meeting kasi sila. You're free to go there if you want to see him, I'm sure by now malapit ng matapos ang meeting nila, dun ang pinakamalapit na elevator” saad ni Jay sabay pindot sa kaniyang telepono at sinagot ito habang naglalakad palayo kay Andy.

Inisip ni Andy maigi ang kaniyang gagawin pero hindi pa man niya nalalaman ang kaniyang gustong gawin ay tila ba may sariling utak ang kaniyang mga paa at kamay dahil kusa na siyang naglakad papuntang elevator at pinindot niya ang pindutan na magdadala sa kaniya sa 6^th floor.

Tila pinupukpok ng martilyo ang kaniyang puso nang sumara na an pinto ng elevator at nagsimula na itong gumalaw paitaas.

Itutuloy...

Breaking Boundaries 2

[chapter 19]

by: Migs