Make It With You [Chapter 4] Contrast

 

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. This story is intended for mature audience, it may contain profanity and references to gay sex; if these offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission.

 

Facebook: Miguel Salvador

Email: miguisalvador@yahoo.com

 

 

Make It With You 4

By: Migs

 

I dedicate this story to my friend, Ezekiel Palacio. We miss you Zeke.

 

                Sinilip uli ni Red ang wall clock. Hindi siya makapaniwala na alas tres na ng madaling araw at hindi pa sila tapos ng kaniyang ina. Iniisip niya na wala nanaman siyang enerhiya mamaya sa eskwelahan pero naisip niya din na kailangan nilang tapusin mag-ina ang pagluluto at pagaayos ng mga putahe na order sa kanila. Maliban sa trabaho ng mga magulang ay isa din iyon sa pinagkukunan nila ng panggastos sa araw-araw.

 

“Anak, matulog ka na. kaya ko na ‘to. Yang macaroni salad na lang naman ang di pa tapos.” Saad ng matandang babae pero umiling lang si Red. Matanda na ang kaniyang ina at tulad niya ay may pasok din ito ng alas otso ng umaga kaya naman pinilit niyang tapusin ang ginagawa.

 

“Naku, Ma, ikaw na ang mauna magpahinga. Maya-maya lang ay tapos ko nadin ‘to at isa pa wala din naman kaming masyadong gagawin sa school mamaya. Pagkatapos ng isang minor subject ay practical exam lang sa baking and frosting ang gagawin namin sa hapon.” Pangungumbinsi si Red sa ina na agad naman nagpasalamat at humalik sa kaniyang pisngi.

 

“Swerte talaga namin sayo ng Papa mo.” Bulong nito bago tumalikod.

 

            Isa ito sa tumutulak kay Red na magsumikap makatapos. Nais niyang magbigay ng magandang buhay sa kaniyang mga magulang kung saan wala ng masyadong iintindihin ang mga ito pagtanda. Nang mailigpit na at mahugasan ni Red ang mga ginamit nila sa pagluluto ay agad siyang pumunta sa kwarto upang magayos na papasok.

 

000ooo00

 

            Nang mai-deliver na nila ng kaniyang ama ang mga pagkaing inihanda nila kagabi ng ina ay mabilis na bumalik si Red sa sasakyan pang trabaho ng kaniyang ama. Nakangiti siya ng malaki dahil pinasobrahan pa ng nagpaluto sa kanila ang bayad. Hindi narin napigilan ng kaniyang ama na mapangiti kahit pa alam nitong pareho na silang mahuhuli sa trabaho at eskwela ng kaniyang anak. Ang magandang ngiti na iyon ng kaniyang anak ang bubura sa pagaalala ng kahit na sino mang mahuhuli sa trabaho at siguradong mahahawa pa at mapapangiti din.

 

“Nagtagal ka ata, anak?” tanong ng matandang lalaki.

 

“Nako Pa, tinikman pa nung matandang babae na nanay nung nagpaluto ang bawat putahe na inorder nila para daw makasiguro na masasarapan ang mga bisita nila--” nakanguso at umirap na saad ni Red pero agad ding ngumiti.

 

“Mukha namang nagustuhan nila kasi ngiting-ngiti ka na lumabas nung compound nila eh.”

 

“Ay oo, Pa. pinasobrahan pa nga po nung matandang babae ang bayad. Ito po oh---” saad ni Red na galak na galak na inabot sa ama ang pera.

 

“Kuhanin mo na ang sobra, anak. Pambaon mo.” Udyok ng ama.

 

“Nako, Pa. may baon pa ako na tira. Itago niyo na lang po yan.” Nagpalitan lang ng ngiti ang mag-ama at saka inihilig ni Red ang kaniyang ulo at masayang umidlip sandali habang tinatahak nila ang daan papasok.

 

            Nang imulat ni Red ang kaniyang mga mata ay saktong nasa tapat na sila ng kaniyang campus. Humalik siya sa pisngi ng ama at nagpaalam na papasok na, matapos magpalitan ng salitang “Ingat” ay binuksan na ni Red ang pinto ng sasakyan ng ama at naglakad na papunta sa classroom niya ng humanities. Pero nakakailang hakbang pa lang siya ay wala sa sarili siyang napakapit sa gate ng campus upang suportahan ang sarili sa pagtayo. Hindi niya alam kung bakit pero bigla siyang nahilo.

 

            Pumikit siya saglit at nang mapansin niyang hindi na siya nahihilo ay agad na siyang pumunta sa kanilang classroom upang hindi na mahuli. Naabutan niya si Nick at Ace na masayang nagkwekwentuhan. Kinawayan niya ang mga ito at tumabi kay Nick. Ito na kasi ang nakaupo sa dati niyang inuupuan nung unang pasok ni Ace sa subject na iyon. Alam naman ni Red na may crush si Nick kay Ace kaya hinayaan na niya ito na umupo sa kaniyang pwesto.

 

            Dumating na ang madre at natahimik na ang lahat. Abala lang si Red sa pagbabasa sa mga recipe na kinopya niya online nang makaramdam uli siya ng pagkahilo at nagyon ay tila ba mas lumala pa ito, sa sobrang lala ay tila ba naduduwal siya. Agad siyang tumayo at nagpaalam sa madre na pupunta lang ng CR pero hindi pa man siya nakakaisang hakbang ay nagdilim na ang kaniyang paligid.

 

000ooo000

 

            Nagising si Red nang makarinig siya ng pagkaluskos sa kaniyang paligid. Napapaligiran siya ng kurtina at sa bungad nito ay may isang lalaki na nakatayo, ibinaling niya ang kaniyang tingin sa kaniyang kaliwang kamay at nagulat pa siya nang makitang may naka kunekta sa kaniyang dextrose. Nasa ER siya ng University Hospital na nasa loob mismo ng campus nila.

 

“He’s just dehydrated, Ace.” Walang ganang saad ng lalaki na kumuha ng pansin ni Red. Kilala niya ang nagsalitang yun at ngayon ay kilala nadin niya ang lalaking nakatayo patalikod sa kaniya sa bungad ng cubicle kung saan siya nakahiga.

 

“Wag kang maingay kuya baka magising si Re---” simula ni Ace pero natigilan din nang mapansin niyang gising na pala ang kaklase.

 

“O, welcome back to the world of the living.” Masayang bati ni Ace sa kaniya. Nagpakawala na lang si Red ng isang nahihiyang ngiti pero agad din yun nabura sa kaniyang mukha nang sumilip at namukhaan niya ang lalaking kausap ni Ace.

 

“Dehydarated ka, mababa ang sugar and mukhang over fatigued. Pahinga lang sa bahay, inom ng madaming tubig at kumain ng tama sa oras para di na maulit ang nangyari sayo. Buti at may nakasalo daw sayo---” sunod sunod na saad ni Mico sabay tingin kay Ace at sa nakabenda nitong kamay bago nagpatuloy sa pagsasalita. Nagets naman ni Red ang ibig sabihin ng tingin na iyon ni Mico. Si Ace ang sumalo sa kaniya at baka kaya nakabenda ang kamay nito ay dahil sa ginawang iyon ng kaklase. Bigla siyang naguilty at kasabay non ay ang pag ariba nanaman ng kaniyang tiyan. Hindi dahil naduduwal siya kundi dahil natuwa siya sa ginawang pagsagip sa kaniya ni Ace. Pero nakinig parin siya sa pagpapatuloy ni Mico sa pagsasalita.

 

“---bago tumama ang ulo mo sa sahig kundi baka mas malaking problema ang nangyari kung nagkataon.” Pagtatapos ng nakatatandang Santillan na noon lang napansin ni Red na nakasuot pang Med student.

 

“Duktor ka?” wala sa sariling tanong dito ni Red. Napatiim bagang ang nakatatandang Santillan at si Ace naman ay pinipigilan ang sarili na mapatawa.

 

“Clerkship na at saktong dito sa ER ang rotation ko nung nagsisisigaw ‘tong best actor na’to---” sabay turo sa kapatid “---habang karga-karga ka.” Wala paring emosyon na saad ni Mico habang si Ace naman ay napahimas lang sa sariling batok bilang pagpapakita ng kahihiyan sa ibinunyag ng kapatid na iyon. Namula naman si Red pero nagpakawala siya ng isang matamis na ngiti sa direksyon ni Ace bilang pagpapasalamat. Ngumiti nadin si Ace. Hindi ito nakaligtas kay Mico na ipinabalikbalik ang tingin sa dalawa.

 

“Ehem.” Pagtatanggal kunwari ng bara ni Mico sa kaniyang lalamunan.

 

“Ah eh---kuya, sigurado ka bang pwedeng pauwiin si Red? Baka kailangan niyang i-confine. Anong sabi ba ng senior mo---?” simula ni Ace na ikinatiim bagang uli ni Mico pero hindi parin ito nagpakita ng kahit na anong emosyon.

 

“Sinabi ko na sainyo kung ano ang sinabi ng senior ko.” Matipid nitong sagot sabay tingin ng mariin sa nakababatang kapatid na tila naman biglang hindi napakali.

 

“Diba magstatart na in ten minutes ang next class mo? Baka gusto mo na pumasok.” Saad uli ni Mico na may halong sarcasm ang huling sinabi.

 

“O-oo nga pala. S-sige-sige. Isasama ko na ba si Red or---” simulang tanong ni Ace kay Mico.

 

“Tinawagan ko na ang parents niya. Pupunta daw sila after work---” simula ni Mico sabay tingin ng mariin kay Red. Alam ni Red ang ibig sabihin ng tingin na iyon. Sa isang gabi na nakasama niya ito ay alam niyang may halong panghuhusga ang tingin na iyon pati na ang huli nitong sinabi. Alam niya na ang iniisip nito ay napakawalang kwenta ng kaniyang mga magulang sapagkat mas pinili pa nitong mga ito na tapusin ang trabaho kesa puntahan siya sa kabila ng medical emergency na kinakaharap niya.

 

            Hindi niya muli mapigilang mainis sa nakatatandang Santillan. Sobrang laki ng pinagkaiba nilang magkapatid at habang pinapanood niya ang mga ito ay hindi niya mapigilang maipagkompara ang mga ito.

 

Si Mico ay laging seryoso, guarded ang mga emosyon na ipinapakita, mapanghusga at suplado. Habang si Ace naman ay taong hahanapin mo kapag kailangan mo ng tunay na kaibigan. Palangiti at mabilis malapitan, tila ba kahit ano ay pwede mong sabihin dito at pilit ka nitong iintindihin ng walang halong panghuhusga.

 

“---OK nadin yun para at least ma-observe din siya at ma-hydrate.” Pagtatapos ng gwapong duktor.

 

“OK sige.” Saad ni Ace sabay paling sa kaklase at lumapit sa hinihigaan nito.

 

“Red, pasok na ako ah. Si kuya na ang bahala sayo. Pagaling ka.” Paalam ni Ace sabay hawak at pisil sa kamay ni Red. Naramdaman ni Red na tila ba umiinit ang kaniyang mga pisngi, hindi niya alam kung dahil ba iyon sa dehydration na nararanasan niya sa oras na iyon o dahil sa ginawa ng gwapong kaklase na paghawak at pagpisil sa kamay niya.

 

            Lalong naginit ang pakiramdam ni Red nang ilapit ni Ace ang mukha nito sa kaniya. Akala niya ay hahalik pa ito sa pisngi niya o sa kaniyang noo. Agad siyang napailing upang maialis sa isip niya ang salitang “halik”. Lalo na at  Imbis pala kasi halik ang gagawin ni Ace ay bubulong pala ito.

 

“---Ikukwento mo pa sakin kung pano kayo nagkakilala nitong si Dr. Grumpus.” Pagtatapos ni Ace sabay hagikgik. Hindi naiwasan ni Red na sumulyap sa nakatatandang Santillan, naabutan niya itong naglalakad na palayo pero alam niya at sigurado siya na nakita nito ang mga huling tagpo sa pagitan nila ng nakababatang kapatid nito.

 

“Saka ipagluluto mo pa ako ng kare-kare saka kaldereta saka menudo---” simula uli ni Ace sabay pout na lalong nakapagpa albruto sa tiyan niya. Tumayo na ng derecho ang kaklase saka kumaway bilang paalam na aalis na ito.

 

“Ha? Kare-kare lang ang usapan ah?” natatawang saad ni Red na ikinahagikgik na lang ni Ace at muling kumaway at kumindat pa.

 

“Thank You Ace.” Mahinang saad ni Red sabay ngiti. Sa hindi maipaliwanag na dahilan ni Red ay saglit pa na tumigil si Ace sa paglalakad at tumitig sa kaniya bago nagpakawala ng isang matamis na ngiti saka tumalikod at naglakad palayo.

 

            Inabot niya ang kaniyang bag na nakalagay sa upuan. Kinuha niya ang kaniyang cellphone at nakitang madami na palang text at missed calls sa kaniya ang kaniyang mga magulang. Isa isa niyang binasa at sinagot ang mga yun. At ilang Segundo lang matapos masend ni Red ang text sa kaniyang mga magulang ay agad na nagring ang kaniyang cellphone.

 

            Tila armalite ang bibig ng kaniyang ina. Hindi na siya nakasingit sa pagsagot, kung hindi lang seryoso ang kaniya ngayong nararanasan ay baka napatawa na siya sa sobrang OA ng pagaalala ng kaniyang ina. Asa ganitong tagpo nang biglang sumilip si Mico. Biglang kinabahan si Red, hindi na niya inintindi ang kaniyang ina.

 

“Ma, i-che-check up lang ako uli saglit ng duktor. Tawagan kita mamaya.” Paalam ni Red sa kabilang linya sabay lagay uli ng cellphone sa bag. Dahan-dahan lumapit si Mico at doon lang napansin ni Red na may mga hawak na itong mga aparato pang check up.

 

“Hindi masyadong malinaw ang history na sinabi ng kapatid ko kanina. Kailangan daw uli kitang interview-hin sabi ng senior ko.” Wala paring emosyon na saad ni Mico sabay tinulungang i-upo si Red.

 

            Pinahinga siya ng gwapong duktor ng malalim pagkatapos ay dere-derechong tinanong tungkol sa mga naramdaman nito bago mawalan ng malay. Habang nagkwe-kwento si Red ay patuloy lang si Mico sa pagcheck ng kung ano-ano, andiyan ang ilawan siya sa mata, silipin ang loob ng kaniyang tainga at lalamunan at pati narin ang pagkapa sa kaniyang lymphnodes.

 

“Nahilo ka lang, yun lang? Puwede mo bang i-describe ang hilo mo?” saad ni Mico na sa hindi maintindahan na rason ay ikinainis ni Red.

 

“Parang umiikot yung paligid ko.” Matipid na sagot ni Red. Tumango-tango lang si Mico.

 

“Vertigo yan. Plus dehydrated ka. Re-resetahan na lang kita ng para sa hilo at pwede ka na umuwi kung hindi mo maiintay ang parents mo.” Wala paring emosyon na saad ni Mico habang tinatapos ang reseta na isinusulat nito.

 

            Matapos isulat ang reseta ay agad na tumalikod ang duktor.

 

“Thank you.” Sarkastiko na saad ni Red na ikinakuha ng atensyon ni Mico. Muli itong humarap sa kaniya sabay kunot ng noo.

 

“Di pwedeng ganiyan ka kung magdu-doktor ka, Mico. Kailangan mo ng konting rapport, kailangan ng konting empathy, kailangan mong magpakatao. Para ka kasing robot, nakaprograma para sa isang bagay lang. ibang iba kayo ni Ace---” simula ni Red pero muling bumukas ang kurtina at iniluwa nito ay may lima o anim na mga duktor.

 

“Tama ang pasyente, Dr. Santillan. Kailangan ng konting pagpapakita ng nararamdaman yung tipong pinapakita mo na nakaka-relate ka sa pasyente mo.” Saad ng may katandaang duktor sabay may isinulat sa clipboard na ikinagulat ni Red. Hindi niya akalain na inoobserbahan pala sila ng instructor ni Mico at iyon pala ay graded. Natatakot na sumulyap si Red kay Mico na kita na ang galit at inis sa gwapong mukha at matalim nadin ang tingin sa kaniya.

 

“With all due respect, Dr. Olaes but I’m planning to be an army surgeon, being empathetic of the patient’s feelings will be the least of my priorities once I’m in the field.” Balik naman ni Mico.

 

“With all due respect to you too, Dr. Santillan but before you train to be an army surgeon you have to train to be a General Physician first, then a surgeon and then a trauma surgeon. All of those trainings will be in a hospital setting and not in the battlefield. You are talented and skilled, Dr. Santillan, maybe even ahead of all you peers pero hindi pwedeng laging ganon, tama ang pasyente mo. Dapat ka ring magpakatao.” Pambabara ng matandang duktor. Wala ng umimik pa kaya naman nagpatuloy na lang ang matandang duktor sa lecture niya patungkol sa naging sakit ni Red.

 

            Matapos ang ilang kuro-kuro kung ano marahil ang dahilan kung bakit siya nawalan ng malay ay agad nading lumipat sa kabilang cubicle ang mga duktor. Nagpahuli si Mico na ikinakaba ni Red. Alam niyang gaganti ito kaya naman inunahan na niya ito umaasa na hindi na mauwi sa pagtatalo o debate ang nangyari.

 

“I’m sorry.” Sinserong saad ni Red dahil sa panlalaglag niya dito pero saglit pa siyang minata ni Mico bago nagsalita.

 

“Get the hell away from my brother.” Puno ng galit na pagkakasabi ni Mico.

 

            Halos kapusin si Red ng hininga.

 

Itutuloy…