Imaginary Love 7

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

                Nagpakawala ako ng isang buntong hininga, pilit kong pinapakalma ang aking sarili. Bago ko pa hayaan ang sarili ko na lumabas ng bahay ni Jeff. Si Jeff ay natatawa lang akong pinapanood na tila ba ang paghihirap kong iyon ay nakakaaliw sa kaniya. Nang akala kong kaya ko na ay agad kong inabot ang door knob ng front door ni Jeff pero tila ba naubos na ang lakas ko sa ginawa kong iyon at hindi ko nagawang umapak palabas ng bahay.

“Hey are you OK?” tanong nito nang ilang saglit pa ay hindi parin ako lumabas ng bahay. Tumango lang ako at nagpakawala ito ng isang malalim na hininga at ngumiti.

“Akala ko na-stroke ka na eh.” Biro nito sabay dagok sakin at tumawa ng malakas.

“Hey. It’s going to be OK.” Saad nito sakin nang makita niyang ni hindi manlang ako ngumiti sa biro niya.

“Gusto mo hatid kita?”

            Napatingin lang ako dito. Ni hindi ko alam na may sasakyan pala itong si Jeff. Agad itong ngumisi at dumarecho sa gilid ng bahay at binuksan ang malaking pinto ng kaniyang garahe. Lumuwa ang mata ko sa gara ng kotse na bumulaga sa harapan ko. Classic na sports car ito na kulay itim na tila ba sasakyan na ginagamit nila McGiver o ni Vin Diesel sa pelikulang fast and the furious.

“I actually tried to marry this baby but the judge won’t let us.” Saad ni Jeff habang tinitignan ng may pagtangi ang sasakyan na ikinanganga ko.

“Are you fucking serious?” natatawa kong tanong dito na ikinibit balikat ni loko.

“I know beauty when I see one.”

000ooo000

            Nakita ko na lang ang sarili ko na itinutulak ni Jeff palabas ng magara niyang sasakyan. Tinignan ko ito ng masama, nakangisi lang ito at nagkibit balikat.

“You’re going to be late.” Saad nito sabay tulak ng malakas na muntik ko ng ikisalampak sa sahig ng paradahan palabas ng sasakyan niya sabay sara ng pinto ng passenger seat. Agad akong tumayo ng derecho at tumitig sa front door ng restaurant na iyon.

“Kaya mo yan.” Saad ni Jeff na noon ko lang napansin na nasa tabi ko na pala. Tumango lang ako.

“Jeff?”

“Oh?”

“C-Can I have a hug?” wala sa sarili kong sabi na nakapagpahagikgik kay Jeff. Hindi ko alam kung bakit pero nang yakapin ako nito nang malaman kong masama ang lagay ni mommy ay biglang gumaang ang loob ko at yun ang gusto ko din mangyari ngayon. Baka sakaling kumalma din ako ngayon.

“Sure. Come here.” Saad nito. Nahihiya at nakayuko akong lumapit dito pero agad ako nitong binalot ng malalaking braso nito at halos madurog ako sa higpit ng ng yakap nito.

“OK ka na?” tanong nito. Tumango ako.

“I can do this right?” tanong ko. Tumango si Jeff sabay ngumiti.

“Kung kailangan mo ng mas matinding motivation kesa sa yakap ko you can give me blowjob inside the car.” Saad nito sabay ngisi. Natigilan ako saglit at nanlaki ang mga mata ko.

“Gagu!”

000ooo000

            Nakita ko si James na kinakabahang inaayos ang nakatupi niyang sleeves. Muli akong kinabahan at nilingon si Jeff kung nandun pa ito. Balak ko din kasi na hatakin na lang si Jeff para may neutralizer kami ni James pero wala na ito at ang magara nitong sasakyan. Nagbuntong hininga ako at pagharap ko ay nagtama ang mga mata namin ni James.

            Wala na akong nagawa kundi ang lumapit dito.

“I-I thought di ka na dadating eh.” Nauutal na saad nito.

“Hi” bati ko dito. Hindi ko alam kung anong katangahan ang pumasok sa isip ko at ginawa ko ang napaka-lame na pagbati na iyon sa isang taong matagal ko ng hindi nakakausap ng masinsinan, umabot na ata sa utak ko yung sobrang kabog ng dibdib ko.

            Saglit akong tinitigan ni James saka siya ngumiti. Hindi ko nadin napigilan ang mapangiti.

“So uhmm--” simula ko ulit habang umuupo, iniwas ko na ang tingin ko kay James sa pagaalala na baka mawala ako sa mga tingin nito at bumalik ang mga nararamdaman kong hindi maganda patungkol sa taong ito. Nang makaupo na ako ay agad kong binuklat ang menu at nagkunwaring pumipili ng makakain gayong wala doon ang aking isip. Abala kasi ang utak ko sa kaiisip ng mga pwedeng mangyari sa gabing iyon.

            Pwede kaming magsigawan at magkasakitan ulit at pwede rin kaming magusap na parang magkaibigan ulit at umarte na walang nangyari sa pagitan naming dalawa.

“Ryan--” tawag ni James na lalo kong ikinakaba.

“Ryan, you’re holding the menu upside down.” Mahinang pagtutuloy ni James. Tila nagising ang utak ko at dun ko nga napansin na baliktad nga ang menu. Nagpakawala ako ng isang matipid na tawa at binaliktad ito at sa puntong iyon ay namili na talaga ng makakain.

“Is it going to be this awkward between us from now on?” malungkot na tanong ni James pagkatalikod na pagkatalikod ng waiter na kumuwa ng order ko. Napamaang ako sa sinabing ito ni James at napatameme saglit.

            May kung anong switch na bumukas sa akin at bumuhos ang iba’t ibang emosyon sa akin. Mga emosyon na akala ko ay matagal ng nawala sa aking dibdib.

“I don’t want it to be awkward also, James. But I can’t help it.” Mahina kong saad. Muli akong binato ng malungkot na tingin ni James. Inabot nito ang kamay ko na malapit sa kaniya. Hindi ko nagawang i-iwas ang kamay kong iyon dahil dun ko lang din napagtanto na nawalan nanaman ako ng lakas na gumalaw.

            Bumalik lang ang kakayanan kong kumilos nang sumulpot  ang waiter at nakangiting ibinigay ang aming mga inorder. Nang umalis ito ay muling nagsalita si James habang ako ay pinilit ang aking sarili na kumain kahit pa wala akong malasahan sa mga ito o kahit pa ang gutom ko ay kanina pa lumipas.

“I-I was meaning to apologize.” Pabulong at nakayukong saad ni James. Muli kong isinalubong dito ang aking tingin, kitang kita ko ang sinseridad sa mga mata at sinabi nito.

“I-I’m sorry. I-I know I hurt you. I--”

“It’s OK, James--”

“No, Ry. It’s not OK. You’re the best thing that ever happened to me and I threw it all away. Na-realize ko na lang na maha--”

“Nagpunta akong bundok. I helped many people who don’t get health assistance that much.” Sabat ko na siyang lalong nakapagpalungkot kay James. Ayokong makarinig ng kahit anong magagandang salita galing kay James dahil natatakot akong baka paniwalaan ko ito nab aka madala ako ng mga sinasabi nito. Tumango ito na tila ba tinanggap na hindi ko gustong pagusapan ang mga nangyari noon pero mali ako.

“I’m sorry for hurting you, Ry. You gave me your love and I hurt you.” Simula ulit ni James, desedido na ituloy ang kaniyang mga gustong sabihin na tila ba nakulong sa kaniyang dibdib sa loob ng limang taon.

“We were paid with livestock, crops and sometimes even lambanog---” pagiiba ko ulit sa usapan pero ang sunod na sinabi sakin ni James ay siyang nagtulak sakin upang sumuko na. Mabilis akong tumayo na ikinagulat ni James. Tinignan ko ito ng mariin.

“I-I’m not ready yet.” Singit ko dito. Malungkot itong tumango. Kinuwa ko iyon opurtunidad upang tumalikod na at maglakad palayo. Wala sa sarili kong inilabas ang aking telepono at tinawagan si Jeff pero hindi ito sumasagot. Napagpasyahan kong maglakad at pumara na lang ng taxi pauwi pero hindi pa ako nakakalayo nang marinig ko ulit ang boses ni James.

“Ry!”

            Hindi ko ito pinansin, iniisip na susuko na lang itong makipagusap sakin.

“Ry, please.” Pagmamakaawa nito. May kung ano nanamang pumitik sa aking dibdib kay malungkot kong ibinaling ang tingin ko dito.

“Let me take you home. Delikado, baka kung ano pa mangyari sayo.” Pagmamakaawa nito. Mariin lang akong tumango dito.

            Tahimik ang buong sasakyan at ang minsan pagtanong lang ni James sakin tungkol sa direksyon ng bahay ni Jeff ang tanging usapan namin. Alam kong kating kati parin itong kauspain ako dahil napapansin ko ang madalas nitong pagsulyap sakin at inilalabas na lang niya ang kaniyang pagpipigil sa pakikipagusap sakin sa pagbuntong hininga.

            Nakahinga na lang ako ng maluwag nang makita ko na ang magarang gate ng bahay ni Jeff. Nagpasalamat ako kay James sa paghatid niya sa akin pauwi sabay bumaba na mula sa sasakyan nito pero nagulat ako ng bumaba din ito at naglakad katabi ko papalapit ng gate.

“I’m sorry for forcing you to talk about what happened---” simula nito habang dahan-dahan paring lumalapit sakin, inabot nito ang pisngi ko at itiningala ako para magkasalubong ang tingin naming dalawa.

“Maybe when you’re ready we can talk bout it?” tanong ulit nito. Tumango na lang ako bilang sagot.

“---and maybe if things work out between us as friends we can also go out on a date?” nagbabakasakali nitong tanong.

“I don’t know, James.”

“We will take it slow. I j-just want us to be close again, Ryan.” Nagmamakaawang saad nito, hindi ko alam kung anong nagudyok sakin pero hindi nagtagal ay pumayag nadin ako sa gusto nito sa pamamagitan ng pagtango.

Ngumiti ito. Ngiti na siyang nagbigay ng pakiramdam na tila ba kinikiliti ang aking tiyan.

“I’ll see you later?”

000ooo000

“So how did it go?” tanong ni Jeff habang nagaayos ako bago matulog. Humarap ako dito at nakita ko itong nakapantulog nadin ito at nakatayo sa pinto ng tinutuluyan kong kwarto.

“It was OK.” Pagsisinungaling ko habang kinukumbinsi ang sarili ko na hindi narin masama ang pagkikita naming iyon ni James. Hindi ito kinagat ni Jeff at nagtanong pa ulit.

“No heavy drama?”

           

            Biglang pumasok sa isip ko ang pagpupumilit ni James na pagusapan ang mga nangyari noon na muntik ng maging mitsa upang sumabog ulit lahat ng nararamdaman ko.

“Naku. Hindi naman mawawala yun eh.” Ang simple ko na lang na sagot para hindi masyadong magtanong pa si Jeff. Marahil ay nakahalata si Jeff sa ginawa kong iyon dahil medyo matagal pa bago ito ulit nagsalita.

“So are you going to see each other again?”

“Yes. Titignan namin if we can work things out.” Wala sa sarili kong sagot.

“That was fast.” Seryosong saad ni Jeff, hindi ko makita ang mukha nito dahil medyo dim na ang ilaw ng kwarto na aking tinutuluyan pero base sa pagkakakilala ko kay Jeff ay siguradong makikita ko ang malisyoso nitong tingin.

“Ulol!” humahagikgik kong saad dito.

“We’re going to try to work things out as friends first---”

“And then you’re going to try fucking each other again if being friends works?” sarkastikong balik ni Jeff sabay tawa.

“Of course not!” naeeskandalo kong pakikipatalo dito. Narinig kong humagikgik si loko.

“Hey, do you mind if I come in?” tanong ulit ni Jeff.

“Bahay mo to diba? Hindi mo na kailangan magpa alam pa sakin.” Nangingiti kong balik dito. Humagikgik ito pero hindi na muna nagsalita. Nakatayo lang ito sa paanan ng kama at nakatingin sakin.

“So--- may sasabihin ka ba?” tanong ko dito nang hindi pa ito nagsalita agad. Umiling ito.

“Wala naman. Just trying to see if you are really OK.” Seryoso ulit na saad ni Jeff habang sinisipat ang mukha ko.

“I’m good, Jeff.” Nakangiti kong sagot dito na nagtulak dito na mapangiti nadin.

“Good.” Nakangiti paring saad nito.

“Since OK lahat, matutulog na ako. Goodnight, Ryan.”

“Goodnight, Jeff.” Nakangiti ko paring saad dito, lumapit ito sakin at ginulo ang aking ulo na para bang nakababata niya akong kapatid.

            Pinanood ko itong maglakad palabas ng kwarto pero bago pa man ito makalabas ay tinawag ko ito ulit.

“Jeff?”

“Oh?”

“Can I have a hug again?” parang bata kong request dito. Hindi na nagsalita ang malaking mama at naglakad na lang ito palapit sakin at kinulong ako sa malalaki niyang braso.

“Thank you.”

“No problem.”

Itutuloy…

Imaginary Love 7

By: Migs