Against All Odds 3[7]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Hindi alam ni Rob kung bakit doble ang kaniyang nararamdamang pangongonsensya sa sarili ngayon. Matagal na nilang ginagawa ni Ace ang kamunduhang iyon sa likod ng asawa nito pero hindi niya maintindihan kung bakit kakaiba itong pagkakataon na ito, hindi niya alam kung ito ba ay marahil sa alam niyang nasa malapit lang si Sheila at malaki ang tyansa na mahuli sila nito o may iba pang rason na hanggang ngayon ay hindi niya parin alam at naiintindihan.

Mabilis niyang inayos ang kaniyang sarili habang si Ace ay humihingal parin matapos ang kanilang ginawa at mataman siyang pinapanood. Umiiling siya at tila ba paiyak na, bagay na hindi nakaligtas sa mapanuring mata ni Ace.

“Why do you look so upset?” tanong ni Ace sabay tayo ng maayos at inayos ang sarili.

Natigilan si Rob at napasinghap sa sinabing ito ni Ace. Sa puntong iyon ay alam na ni Ace na may nasabi siyang mali. Dahan-dahang humarap sa kaniya si Rob at nangingilid luhang tinignan ng mariin si Ace saka nagsalita sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.

“Your wife is downstairs waiting for you.” pabulong na sikmat ni Rob. Hindi ito ang inaasahang sagot ni Ace pero ang sagot na iyon ni Rob ang siyang gumising sa kaniya na miya mo ba minura siya ni Rob ng sampung beses.

Nanaig sa kaniya ang hindi maipaliwanag na emosyon kanina nang makita niya uli si Rob, sa sobrang tindi ng kaniyang naramdamang iyon ay nawala na sa kaniyang isip ang kaniyang asawa na kaniyang saglit lamang na pinaghintay dahil may nakalimutan siya at kailangang balikan sa kaniyang opisina. Mabilis na ding nagbihis si Ace pero bago pa man niya maiayos ang sariling pantalon ay bumagsak na at lumapat ang pinto ng kaniyang opisina, sinara ni Rob na hindi man lang nagpaalam kay Ace at hindi manlang sinabi kung bakit masama ang loob nito.

000ooo000

Hindi pumasok si Rob kinabukasan, gusto niyang iwasan si Ace, hindi niya alam kung ano ang nagtulak sa kaniyang mag desisyon na tama na ang panggagamit nito sa kaniya, kung ano ang nagtulak sa kaniya na sabihing “Tama na.” basta alam niyang gusto na niya itong gawin sa lalong madaling panahon. Naka ilang tawag na ang opisina sa kaniya at hindi niya ito sinasagot, umabot pa sa puntong kailangan siyang bantaan ni Ace na kung hindi siya magpapakita sa opisina ay wala na siyang babalikang trabaho.

Pero hindi siya natinag.

Alam niyang hindi siya kayang basta-basta pakawalan ni Ace. Masyado na siyang madaming naiambag sa kumpanya nito, sa sobrang dami ay maaari an nga siyang maging ka-partner ni Ace dito kaya naman hindi siya nangangamba sa mga pagbabantang iyon ni Ace.

Isa pang ikot mula sa kaniyang kumportableng higaan at muli niyang narinig ang pagtunog ng kaniyang telepono, hudyat na meron nanamang nagtext sa kaniya. Naiinis niyang kinuwa ang kaniyang telepono at sinumpa na kung si Ace nanaman ito at binabantaan nanaman siya ay magdedesisyon siyang umalis na lamang din sa kumpanyang iyon.

Pero taliwas sa kaniyang inaasahan ang kaniyang nabasang mensahe.

“I'm sorry.”

Agad na lumambot ang kaniyang puso. Oo, matagal nang may namamagitan sa kanila ni Ace pero mas matagal silang naging magkaibigan bago pa naging kumplikado sa kanila ang lahat at dahil nga matagal narin nilang kilala ang isa't isa ay alam niyang sinsero ang paghingi nito ng tawad kahit pa sa text lang ito.

Hindi na niya ito sinagot at muli na lang umikot ng pagkakahiga. Habang nakatingin sa puting pader ng kaniyang kwarto ay hindi niya parin magawang alisin sa isip si Ace, Oo at madalas niya itong patawarin na laging nauuwi nanaman sa isang bagay na maaaring ikasakit niya pero iba na ngayon. Handa niya itong patawarin pero hanggang doon na lang iyon. Hanggang pagkakaibigan na lang sila bago pa sila tuluyang magkasakitan at makadamay ng ibang tao, tulad ni Sheila.

Handa na siyang maging matalik na kaibigan na lamang ni Ace.

Habang nasa ganitong pagiisip si Rob ay muling tumunog ang kaniyang telepono, nagpakawala siya ng isang buntong hininga, sigurado siyang si Ace ito, mangungulit na pumasok siya dahil may kung anong mahalagang bagay silang gagawin. Muling bumabalik ang pagkairita ni Rob sa katawan nang makita niyang hindi pala si Ace ang nagtext kundi si Jase.

Hindi pa man nabubuksan ni Rob ang mensahe ay agad na nalusaw ang lahat ng kaniyang pagkainis at pagaalinlangan na dulot ng hindi nanaman nila pagkakasundo ni Ace at wala sa sarili siyang napangiti.

“I'm going to pick you up at 8pm later. Remember, dress to impress.”

Simple lang at aaminin niyang hindi parin niya naiintindihan ang gagawin nila mamya ni Jase pero hindi parin napigilan ni Rob ang ma-excite.

At sa wakas, matapos ang ilang oras pagkatapos niyang magising ay bumangon na siya sa kaniyang kinahihigaan, may gana na siyang harapin ang araw na iyon. Saglit siyang napatigil nang maalalang hindi nga pala alam ni Jase na hindi siya pumasok ngayon at kung susunduin siya nito sa bahay ay hindi naman nito alam ang kaniyang tinitirahan kaya naman maingat siyang nag-compose ng isang mensahe sa kaniyang telepono, kahit na may pagaalinlangan sa kaniyang ginawang text ay pinadala niya parin ito kay Jase.

“I didn't go to work today. Sa bahay mo na lang ako sunduin? :-)”

Ilang minuto na ang nakakalipas at hindi pa sumasagot si Jase. Muli nanamang binalot ng kaba si Rob. Pilit na tintatong ang sarili kung may nasabi ba siyang hindi maganda.

“Masyado bang naging demanding ang labas ko?” tanong niya sa kaniyang sarili habang nakatulala sa labas ng bintana ng kaniyang kusina, hindi matapos tapos ang inihahandang agahan para sa kaniyang sarili.

“Did I already scare him off?”

“Na turn off kaya?” ang ilan lamang sa mga bagay na gumugulo sa isip ni Rob, hindi makuwang ituloy ang kaniyang ginagawang pagluluto dahil baka lamang masunog niya ang pagkain o kaya naman maaksidente pa siya sa paghihiwa ng mga isasahog dito.

Nang hindi na mapakali ay muling dinampot ni Rob ang kaniyang telepono at babawiin na lang sana ang kaniyang sinabi nang bigla itong tumunog, sa sobrang pagkabahala ay nagulat pa si Rob at muntik mabitawan ang kaniyang telepono. Kinakabahan ay agad ding binuksan ni Rob ang mensahe na mula kay Jase.

“No problem. :-D Send me your address saka mga landamrks na malapit dyan sa house mo. ;-)”

Hindi alam ni Rob kung magtatatalon siya sa tuwa o magapadala sa kaniyang matinding kaba at excitement. Mabilis siyang nag-type sa kaniyang telepono ng lahat ng landamarks malapit sa kaniyang tinutuluyan at kung ano ang kulay, itsura at laki ng kaniyang bahay at ang kumpletong address nito.

“Got it! :-)” reply ni Jase na nakapagpangiti ng malaki kay Rob.

000ooo000

“Uy, yung pinagusapan natin ah.”

“Yup. I'm already on my way there.”

Wala sa sarili ngumiti si Jase saka pinatay ang makina ng kaniyang sasakyan, proud sa kaniyang sarili na bumaba ng kotse at naglakad papalapit sa gate ng bahay ni Rob. Pinindot niya ang doorbell at hindi nagtagal ay narinig niya ang pagbukas ng front door at ang pagsara nito ulit. Napangiti siya nang makita niyang bumukas na ang gate sa kaniyang harapan at lalong napangiti nang makaharap na niya ang nakangiti ding si Rob.

“Pasok ka muna.” bati ni Rob na gumising kay Jase sa pagtingin sa porma nito.

Alam naman ni Jase na may itsura Rob pero hindi niya inaasahan na magaling din itong manamit, madalas niya itong nakikita na naka business attire na simple lang sa kaniyang panlasa pero ang porma ngayon ni Rob ang nagtulak sa kaniyang isipin na kung asa modeling business pa siya ay hindi siya magdadalawang isip na kuwanin ito.

“Hindi na, we're already running late and they're already on their way sa restaurant.” mabilis na saad ni Jase saka biglang hinila ang kamay ni Rob papalapit sa kaniyang sasakyan. Dahil sa bilis ng pangyayari ay hindi pa agad nakuwa ni Rob ang sinabi ni Jase.

“Wait what?” tanong ni Rob sabay bawi ng kaniyang kamay mula sa pagkakahawak sa kaniya ni Jase.

“We're already running late. Papunta na yung date mo sa restaurant---”

“Wait!” sigaw ni Rob na pumutol sa sasabihin sana ni Jase. Dun lang napagmasdan ni Rob ang itsura ni Jase. Nakashorts lamang ito at running shoes at simpleng t-shirt, malayong malayo sa kaniyang dress to impress na estado ngayon.

“Nag set-up ako ng blind date---” simula ulit ni Jase habang tinutulak si Rob papasok ng kaniyang sasakyan.

“WHAT?!” sigaw ni Rob na ikinagulat ni Jase.

“What?” painosenteng tanong ni Jase na siyang ikinainis ni Rob.

“Hindi mo manlang sinabi sakin na--- akala ko---” simula ni Rob pero pinigilan niya ang kaniyang sarili, natatakot na mapahiya sa kaniyang maling akala, saglit niyang tinitigan si Jase sa mga mata nito at alam niya at sigurado na siya na nagkamali nga siya ng akala. Umiling siya at pilit na inalis sa kaniyang sistema ang inis.

“eh pano kung mamamatay tao pala yung sinet-up mo sakin. Worse mabaho ang hininga! Hindi mo manlang ako sinabihan na ise-set up mo pala ako sa isang blind date! Gawd Jase! Saka sinong may sabi sayo na kailangan ko ng date?! Masaya akong single!” pagtatapos na lang ni Rob upang makaiwas sa kahihiyan dulot ng maling akala na si Jase ang kaniyang ka-date.

“Yung totoo mas worst ang magkaroon ng date na mabaho ang hininga kesa sa ka-date na mamamatay tao?! At saka---” simulang saad ni Jase saka pinasadahan ng isang nakakalokong tingin si Rob simula ulo hanggang paa na ikinamula ng pisngi nito at ikina-conscious nito.

“WHAT?!” naiinis na hindi mo maintindihang tanong ni Rob kay Jase.

“Kaya pala naka dress to impress ka parin. Kung masaya ka talaga bilang single hinid ka magdre-dress to impress.” pagpuna ni Jase na nakapagpatameme kay Rob, ipinamukha sa kaniya ni Jase na halatang excited siya na lumabas at magpaimpress sa mga taong makakakita sa kaniya. Sasagot na sana siya nang biglang ibagsak ni Jase ang pinto ng sasakyan sa kaniyang mukha at mabilis na umikot at sumakay sa driver's side.

“I hate you.” saad ni Rob na parang bata sabay itiniklop ang kaniyang mga kamay sa dibdib. Napatawa na lang si Jase dahil alam niyang wala ng magagawa ang kaniyang kaibigan sa kaniyang gustong mangyari.

Nakangiti paring pinaandar ni Jase ang kaniyang sasakyan palayo habang si Rob naman ay nagngingitngit sa kabilang bahagi ng sasakyan.

000ooo000

Nang itigil na ni Jase ang sasakyan sa labas mismo ng restaurant ay hindi niya mapigilang mapansin ang biglaang pananahimik ni Rob. Agad na nangunot ang kaniyang noo. Sa ilang buwang pagkakakilala niya kay Rob ay ngayon niya lang nakitang may pagaalinlangan ang mga mata nito.

“Hey--- Don't worry. K-kung hindi mo magugustuhan ung date na nireto ng friend ko sayo papasok ako dun and pretend that there's an emergency tapos hihilahin kita palayo sa kaniya!” nakangiti at parang batang may naisip na magandang ideya, una ay tila nagaalangan pa ito at hindi alam ang kaniyang sasabihin kaya mabagal na lumabas ang mga salita mula sa kaniyang bibig pero habang nagiging sigurado ito ay pabilis ng pabilis ang paglabas ng mga salita mula sa bibig nito.

Hindi napigilan ni Rob ang mapailing at mapahagikgik sa inasal ni Jase na ikinataka ng huli pero hindi naglaon ay napahagikgik nadin ito. Nagtama ang tingin nilang dalawa at napatawa sila pareho ng malakas at nang humupa na ang kanilang tawanan at tanging pagtatama lamang ng kanilang mga mata ang tanging komunikasyon sa pagitan nilang dalawa bago pa man ito putulin ni Jase sa pamamagitan ng pagsasalita.

“O siya sige na pumasok ka na dun, darating na yun, promise.” nakangiting saad ni Jase na siyang nagbalik ng pagaalinlangan sa mukha ni Rob pero nakuwa parin nitong tumango bilang pagpayag sa gustong mangyari ni Jase.

Lumabas na si Rob sa sasakyan ni Jase at dahan-dahang naglakad papasok ng restaurant, wala sa sarili niyang inayos ang kaniyang sarili, tanda na siya ay kinakabahan. Saglit pa siyang tumigil sa harapan mismo ng restaurant at tinignan pa ang pagbubukas ng pinto ng isa sa mga staff doon bago siya nagpakawala dito ng isang kinakabahang ngiti.

Kinakabahan parin siyang lumapit sa lamesang inireserba ni Jase at umupo sa isa sa mga upuan na nakapalibot dito. Iginala niya ang kaniyang mga mata at doon niya napansin ang sasakyan ni Jase na nakaparada sa labas mismo ng bintana na siya namang nasa harapan mismo ng lamesa na pinupwestuhan ni Rob.

Nakita niyang ngumit si Jase, kumaway at kumindat mula sa loob ng sasakyan nito. Kung hindi nila pareho papansinin ang pader, salamin ng bintana at salamin ng sasakyan ni Jase ay para naring hindi bamaba ng sasakyan si Rob at magkaharap parin sila ngayon ni Jase.

“I hate you.” bulalas ni Rob.

Kitang kita ni Jase ang hindi mapakaling si Rob sa loob ng restaurant at kitang kita niya din nang tignan siya nito ng mariin at nagsalita. Naintindihan niya ang sinabi nito nang mabasa niya ang pagbuka ng bibig nito pero hindi niya sineryoso ang sinabi nito at ngumiti lang siya.

Miya-miya pa ay nakita ni Jase na pumasok ang isang lalaki sa restaurant, nakita niya itong tumingin sa pwesto ni Rob at hindi niya mapigilan ang ngiti sa kaniyang mukha na mawala. Hindi niya inaasahan ang lalaking pumasok sa restaurant. Pinanood niya itong lumapit sa may pinupwestuhan ni Rob at nakita niya ang pakagulat sa mukha nito.

“U-oh---” saad ni Jase.

Pinagmasdan pa muna ni Jase ang kararating lang na lalaki. Malayong malayo ito sa tinukoy ng kaniyang kaibigan na rumeto dito. Unang tingin pa lang dito ay alam na niyang hindi ito ang hinahanap ni Rob pero hindi niya agad pinutol ang date na iyon dahil hindi naman siya sigurado dahil sa pagkakakilala niya kay Rob ay kung hindi man niya maging partner ang bagong kilalang lalaki ay baka maging kaibigan naman nila ito.

Pero habang patagal ng patagal ang kaniyang panonood sa nangyayari kila Rob sa loob ng restaurant ay tila ba lalong nagtutulak sa kaniya na sugurin ang loob ng restaurant at hilahin palabas ng restaurant si Rob. Kitang kita niya na kahit sa katulad ni Rob na isang palakaibigan at walang masamang tinapay ay tila ba binabalot din ng pagaalangan sa isang tao. Hindi man naririnig ni Jase ang sinasabi ng ka-date nito ay nababasa parin ni Jase base sa body language nito at ang reaksyon sa mukha ni Rob na may mga sinasabi itong hindi maganda.

At ang tumuldok sa paghihintay at pagpipigil ni Jase sa kaniyang sarili ay ang pagtrato ng lalaking iyon sa waiter nila. Halatang halata, base sa rekasyon ni Rob, ng waiter at ng halos lahat ng tao doon ay sinisigawan ng lalaking iyon ang waiter. Muling napadako ang tingin ni Jase kay Rob at nagtagpo ang tingin ng dalawa. Tila muling nawala ang mga bagay na naghihiwalay sakanila at parang magkatabi ulit sila.

000ooo000

“KUNG TINATAMAD KA SA TRABAHO MO MAGRESIGN KA NA LANG!” sigaw muli ni Chad ang lalaking ka-date ngayon ni Rob sa waiter nila na ang tangi lang ginawang mali ay ang humikab ng pasimple.

Pagkakitang pagkakita pa lang ni Rob sa lalaking ito ay alam na niyang tila ba papalapit nanaman sa kaniya si Ace, itsura pa lang alam na niyang mayabang, possessive at egocentric pero hindi niya hinayaan ang kaniyang mapanghusgang isip na manguna at binigyan niya pa ito ng pagkakataon pero pagkabukang pagkabuka pa lang ng bibig ng Chad na ito ay alam na niyang hindi na kailangan pa itong bigyan ng pagkakataon.

Nagmamakaawa na siyang tumingin sa pwesto ni Jase sa sasakyan nito pero mariin lang itong nakatingin kay Chad.

“Akala ko ba lalapit ka dito at hihilahin ako palabas ng restaurant kapag hindi ko siya nagustuhan?” tanong ni Rob kay Jase kahit pa alam niyang hindi siya nito naririnig at tanging sa utak niya lang ito sinasabi.

Nagaalangan niyang ibinalik ang kaniyang tingin kay Chad na noon ay sinisigawan parin ang waiter at ngayon, dahil lumapit nadin ang manager ng restaurant ay pareho na itong pinagsisigawan ni Chad at talaga namang nahihiya na si Rob para dito dahil pati ang ibang mga tao sa loob ng restaurant ay nakatingin na sila.

“Let's go—-” saad ni Jase na ikinagulat ni Rob. Hindi niya napansing pumasok na pala ito sa restaurant.

“Wha---”

“C'mon.” aya ulit sa kaniya ni Jase, wala na lang siyang nagawa kundi ang tumango at tumayo mula sa upuan na katabi lamang ni Chad. Napansin ng huli ang biglaang pagtayo ni Rob.

“Excuse me, where are you going with my date?” maanghang at mahanging tanong nito kay Jase na mukha namang hindi papahuli.

“Away from you, asshole!” singhal ni Jase sabay kinaladkad si Rob palabas at pasakay ng sasakyan.

Mainit paring pinaandar ni Jase ang kaniyang sasakyan. Hindi makapaniwala sa kagaspangan ng ugali ng taong inireto ng kaniyang kaibigan para kay Rob. Ilang mura ang kaniyang pinakawalan at mahigpit ang kaniyang hawak sa manibela, nahihiya siya kay Rob, sa lahat ng naitulong nito sa kaniya ay ito pa pala ang kaniyang isusukli dito.

“Hey. Relax.” mahinahong tawag pansin sa kaniya ni Rob na sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nakapagpakalma sa kaniya.

“It's just that---”

“It's OK. Chill ka lang, baka maaksidente pa tayo niyan.” nakangiting saad sa kaniya ni Rob na lalo pang nakapagpakalma sa kaniya.

“I'm sorry.” habol ni Jase na ikinangiti at ikinatango lang ng matipid ni Rob.

“Don't worry about it. Let's just focus on your business---” at simula noon ay tanging ang business na lang niya ang lumabas sa mga magagandang labi ni Rob pero hindi niya napakinggan ang mga yun dahil desedido siya na ihanap ito ng taong magpapahalaga dito.

“Hey, are you even listening?---” simula ni Rob pero nang hindi sumagot si Jase ay nag-assume na lang ito na ang pananahimik at hindi pakikinig sa kaniya ni Jase ay dahil sa nangyaring kahihiyan kaninang dulot ni Chad.

“---look, I told you it's OK. There are douche bags talaga dito sa mundo and we haven't met the half them kaya chill ka lang diyan, don't stress too much on people like them.” nakangiting saad ni Rob saka ipinagpatuloy ang pag-a-advise niya kay Jase tungkol sa businees.

“Promise Rob, makikita din natin ang para sayo.” sumpa ni Jase sa sarili saka tumingin kay Rob at ngumiti.

“---What?---” naputol na pagkukuwento ni Rob nang makita niya ang ngiting iyon.

Itutuloy...

Against All Odds 3

[7]

by: Migs