Breaking Boundaries 2[9]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Maski masama ang pakiramdam ni Dale ay pinili niya parin na matyagang magintay sa labas ng pamilyar na front door na iyon. Pinagdedebatehan ng kaniyang isip at puso kung kakatok ba siya o hindi. Kung itutuloy niya ba ang kaniyang pinaplano. Mabigat ang kaniyang ulo na miya mo magsisimula na siyang sipunin at mabigat ang kaniyang dibdib, hindi malaman kung dahil sa naguumpisang ubo o dahil sa sama ng loob sa mga nangyayari.

TOK TOK TOK TOK

Hindi na kinailangan pa ni Dale na ulit ang kaniyang pagkatok na iyon matapos mabuo ang kaniyang loob sa pagpapatuloy ng kaniyang pinaplano dahil agad na bumukas ang pinto at bumulaga sa kaniya ang isa sa mga galit na galit na kapatid ng taong kaniyang sinadya sa bahay na iyon.

“Wala na siya.” saad ng taong sumalubong sa kaniya.

Mga salitang lubos na ikinabahala ni Dale.

“Where did he go?” nauutal at bagsak balikat na tanong ni Dale sa kapatid ng taong kaniyang pakay.

Kitang-kita ni Dale ang paglambot ng reaksyon sa mukha ng taong kaniyang kaharap na tila ba sa ilang segundong iyon ay lumambot ang puso nito at naawa sa kaniya.

“I'm sorry but kuya asked me not to tell anyone---”

“Please---” pagmamakaawa ni Dale. Muling lumambot ang reaksyon sa mukha ng kaniyang kausap.

“I-I'm sorry.” sinserong saad nito sabay dahan-dahang isinara ang pinto na pipigilan sana ni Dale pero dahil sa sama ng pakiramdam ay hindi parin siya nagtagumpay.

TOK TOK TOK TOK

“Please--” pabulong at nanlalambot na saad ni Dale.

TOK TOK TOK TOK

Biglang nag-iba ang paligid. Wala na siya bigla sa mainit na Pilipinas at ngayon ay napapaligiran na siya ng makulimlim na ulap, yelo sa kaniyang paanan, sa ibabaw ng puno imbis na mga kulay berdeng mga dahon. Panahon ng taglamig sa bansang kaniyang kinaroroonan ngayon.

Malamig ang hangin sa paligid ni Dale pero hindi niya ito alintana dahil ang nasa kaniya ngayong isip ang taong kaniyang pakay. Ibang pinto naman ang asa kaniyang harapan, mas malaki ito kesa sa pintong paulit-ulit niyang kinatok noon sa Pilipinas pero gayon pa man ay balak parin ni Dale na katukin ng paulit ulit ang pintong ito kagaya ng ginawa niya noon sa Pinas.

Itinaas na ni Dale ang kaniyang kamay at isinara na ang kaniyang palad upang katukin na sana ang solidong kahoy sa kaniyang harapan nang makarinig siya ng pamilyar na pagtawa sa hindi kalayuan mula sa kaniyang kinatatayuang harapan ng bahay. Wala sa sarili siyang naglakad papalapit sa tawa na iyon na miya mo isang gayuma sa kaniyang tainga.

Napako siya sa kaniyang kinatatayuan nang makita niya ang taong kaniyang pakay. Tumatawa, masaya kasama ang isang lalaki na nakakapagpasaya dito at hindi katulad niya na miserable. Tumigil ang kaniyang buong mundo. Kitang kita niya kung pano binalot ng malaking kamay ng lalaking iyon ang kamay ng taong kaniyang pinagukulan ng panahon upang sadyain sa bansang iyon.

Para sa kaniya ay wala ng katuturan pa ang ipinunta niya lalo pa't kitang kita niya rin kung pano magtitigan ang dalawa at kung gano kalapit ang mga mukha ng mga ito sa isa't isa.

After ten years...

TOK TOK TOK TOK

Dahan-dahang ibinuka ni Dale ang kaniyang mga mata, kinusot ito upang maialis ang bakas ng tulog pati narin ang masalimuot na panaginip na iyon na may ilang taon na rin niyang gustong kalimutan.

TOK TOK TOK TOK

“Yung totoo, nababaliw na ba ako?” tanong ni Dale sa kaniyang sarili matapos niyang makarinig muli ng malakas na pagkatok katulad ng naririnig niya sa kaniyang panaginip.

Dahan-dahang tumayo si Dale mula sa kama, iniisip na kailangan na niyang bumangon para maghanap buhay, aliwin ang sarili upang makalimot sa nakaraan. Papunta na sana siya sa kalakip na banyo ng kaniyang kwarto sa ngayong inuupahan na apartment nang marinig niya muli ang ingay sa front door.

TOK TOK TOK TOK

Ngayon alam na ni Dale na hindi panaginip ang pagkatok na kaniyang naririnig.

Agad agad siyang naglakad papunta sa front door, walang pakielam kung hindi pa siya naghihilamos, walang pakielam kung wala siyang damit pangitaas at tanging boxers lang ang kaniyang suot, ang importante ay mapatunayan niyang hindi siya nababaliw at talagang may kumakatok sa kanyang pintuan.

Nang buksan niya ang kaniyang pinto ay agad siyang natigilan. Bumilis ang pagtibok ng kaniyang puso, namawis siya kahit pa hindi naman ganung kainit noong umagang iyon at bigla siyang nahiya. Hiniling niya din kasabay ng kaniyang hiyang nararamdaman na sana ay panaginip na lang ang narinig niyang pagkatok na iyon.

000ooo000

“This is all your fault.” simula ng isa sa mga lalaking kumatok sa pinto ni Dale noong umagang iyon matapos niya itong papasukin at ahinan ng maiinom pagkatapos niyang magbigis. Ang sinabing ito ng lalaki ay ikinatahimik ng lahat ng nasa sala na iyon ni Dale.

“What?” naiinis na tanong ni Dale.

“We didn't come here to fight, Dale---” simula pa ng isang lalaki na kamukha ng lalaki na nauna nang nagsalita.

“Hindi nga ba?” sarkastikong tanong ni Dale.

“We actually came here to ask a favor.” simula ng isa pa na tulad ng naunang dalawang nagsalita ay iisa lang ang itsura, walang duda na magkakapatid ang mga ito.

“Kapal naman ng mukha ng mga ito.” usal ni Dale sa sarili, hindi mapigilang isipin na matapos siyang pagsabihan ng isa sa mga ito sa loob ng mismong bahay niya na siya ang may kasalanan sa isang bagay na hindi niya pa alam ay hihingan pala siya ng mga ito ng tulong.

“Did you know that Dad died last two weeks ago?” naluluha at tila ba ayaw pang aminin sa sariling sinabi ng pangalawang nagsalita kanina na talaga namang ikinatahimik nilang lahat lalong lalo na ni Dale. Nakalimutan ang naunang inis na nararamdaman.

“I-I'm sorry.” saad ni Dale na siyang lalong bumalot ng katahimikan sa buong kwarto.

000ooo000

Rinig na rinig ni Andy ang mga halinghing di kalayuan mula sa kaniyang kinatatayuan. Nasa harapan niya ngayon si Anthony, isa sa kaniyang mga nakababatang kapatid na walang duda na naririnig din ang halinghing na iyon lalo pa't mas malapit ito sa lugar ng pinanggagalingan ng tunog na iyon. Kitang kita niya ang awa sa mga mata ni Anthony, kinakaawaan siya nito habang sa kaniyang mukha ay walang kahit anong emosyon ang makita.

Pinatigas na siya ng mga nangyari noon.

Alam niyang dapat nasasaktan siya, alam niyang dapat ay pinagsususuntok na niya ngayon ang kaniyang boyfriend at ang lalaking kasama nito ngayon sa kwartong iyon, alam niyang dapat nagwawala na siya at nagiiiyak.

Pero hindi. Walang maramdaman si Andy dahil para sa kaniya ay walang wala ang nangyayari ngayon kumpara sa nangyari noon bago siya pumuntang abroad.

“Why are you letting him do this to you?” tila ba naiinis na tanong ni Anthony sa kaniyang kuya Andy.

Muling sinubukan ni Andy na pakiramdaman ang sarili. Tinignan kung meron siyang nararamadaman.

“Do what?” balik tanong ni Andy, walang duda na ang ibig ipahiwatig nito ay wala siyang pakielam at nais niyang magpatay malisya sa ginagawang panloloko sa kaniya ng kaniyang nobyo.

“Whatever. Bagay nga kayo.” umiiling na saad ni Anthony sa kapatid.

Sa pagkakataon na ito merong naramdamang kirot si Andy sa kaniyang puso. Ayaw niyang sa kaniyang mga kapatid ay may sumama ang loob sa kaniya at wala siyang matitiis sa mga ito pero nasabi na niya ang kaniyang dahilan sa mga ito, matagal na kung bakit tila ba tumigas ang kaniyang puso at para sa kaniya ay kung hindi na ng mga ito maintindihan iyon ay wala na siyang magagawa pa.

Naramdaman ni Andy ang sadyang pagbangga ng matipuno na ngayong balikat ni Anthony sa kaniyang balikat na siyang gumising sa kaniyang pagkakapako sa kinatatayuan pero hindi pa man nagtatagal ay muli nanamang napako ang kaniyang mga paa sa sahig.

Lumabas sa kwartong pinanggagalingan kanina ng mga halinghing ang kaniyang nobyo na humahangos pa at inaayos ang suot na damit, umaasa na walang makakahalata sa kaniyang kamunduhang ginawa, kasunod nito ang isang lalaki na kilala lang ni Andy bilang miyembro ng construction na nagre-renovate ngayon ng kanilang bahay.

“Are you guys done?” walang emosyon na tanong ni Andy sa dalawa. Agad na napayuko ang trabahador at bumulong ng paumanhin saka nakayuko na naglakad palayo habang si Tom ang nobyo ni Andy ay nagplaster lang ng ngiti sa mukha na para bang walang nangyari.

“Oh, hon. Inayos lang ni Don yung cabinet dun sa kwartong yun---” palusot ni Tom habang lumalapit kay Andy sabay akbay dito na ikinailing na lang ng huli sabay hinawi ang braso ni Tom sa kaniyang balikat.

“Maligo ka muna bago mo ako hawakan.” walang emosyon paring saad ni Andy, pilit itinatago ang himig ng pandidiri sa kaniyang boses.

“OK hon. Nga pala hon, bibili pa tayo mamya ng bagong furnitures. You should withdraw cash na---” saad ni Tom sabay pasok sa kanilang kwarto na ikinairap na lang ni Andy.

Pero wala paring maramdaman si Andy sa mga nangyayari lalo na sa panloloko na ginagawa sa kaniya ni Tom kundi ang inis, wala siyang maramdamang sakit, wala siyang maramdamang galit patunay na pinatigas nga ng nangyari noon ang kaniyang puso.

000ooo000

“You want me to what?!” tanong ni Dale sa tatlong lalaki sa kaniyang harapan. Ngayon, hindi nanaman alam kung nananaginip nanaman ba siya o kung nagising ba talaga siya noong umagang iyon.

“You owe us that much.” sumbat nanaman ng lalaking una nang nanginis sa kaniya kanina.

“You owe him that much.” saad ng isa pa nang makita niya ang reaksyon na naglalaro sa mukha ni Andy.

“But he-he's already engaged, right? I wouldn't want to---” simula ni Dale pero agad siyang binato ng isang nagbabantang tingin ng isa sa mga lalaki.

“Make him right. He's never been the same since that day.” pabulong pero puno ng galit na saad naman ng isa.

“W---” simula ulit ni Dale pero agad nanaman siyang pinutol isa sa mga magkakapatid.

“We'll be expecting you tomorrow before lunch.” mariing saad ng isa pa sa mga magkakapatid saka mabilis na tumayo.

Bago pa man maka-tanggi si Dale ay wala na ang mga magkakapatid at nakalabas na ng kaniyang apartment at ang tunog ng sumarang pnto ang tila ba may switch na binuksan sa kaniyang utak at awtomatiko na itong nalunod sa malalim na pagiisip.

000ooo000

“I said don't touch the staircase! My father built it with his father with their own hands!” sigaw ni Allen nang makita niyang binabaklas ang lumang hagdan sa matandang bahay na iyon ng kaniyang ama na ipinamana sa kanilang dalawa ni Andy.

Natigil ang mga manggagawa sa kakapukpok at kakatanggal ng pako at ibinaling ang kanilang tingin kay Tom na nakangiti man ay walang duda na hindi rin papatalo kay Allen na tila ba may mas karapatan siya sa bahay na iyon kesa sa nauna.

“It doesn't blend with the design I'm after---” mahinahong simula ni Tom pero hindi nagpadala si Allen dito.

“Then leave the fucking house as it is and buy your own house.” singhal ni Allen habang nakatingin ng mariin kay Tom na hindi naman nagpatinag at simpleng ngumiti lamang.

“Now, now--- nagiging gahaman ka nanaman, kuya.” lalong pangiinis na saad ni Tom na ikinasagad naman ni Allen.

“YOU. HAVE. NO. RIGHT. TO. BE. HERE.” mariin ulit na saad ni Allen na siyang nagbura sa ngiti ni Tom bilang hudyat na hindi siya nadadala ng pananakot ni Allen.

“Merong karapatan dito si Andy and since fiance niya ako malamang may karapatan na ako dito.” saad ni Tom sabay itiniklop ang kaniyang mga kamay sa dibdib.

“You gold digging son of a bitch. I don't know kung anong nakita ng kapatid ko sayo at kung bakit siya nagtitiis when there's so many guys out there na talaga namang karapatdapat kesa sa makating katulad mo na kahit na sinong may lawit sa pagitan ng mga hita ay talaga namang papatulan kapag nangati.” panlalait ni Allen kay Tom dahil sa sobrang inis dito.

Lalo lamang nakaramdam ng sobrang galit si Allen nang makita niya pang ngumisi si Tom.

“Hindi naman lahat ng may lawit sa pagitan ng mga hita ay kinakantot ko kasi kahit kailan hindi kita papatulan.” balik ni Tom.

“Mabuti naman. Kasi ayaw kong malustay ang pera ko sa bangko dahil lang sayo.” balik ni Allen na ikinamutla ni Tom.

“Bakit ka nga ulit nandito sa bahay ko?” tanong ulit ni Tom nang wala na siyang maibalik kay Allen.

Tumawa ng malakas si Allen pero wala itong halo ng humor, sa totoo lang, kung sino man ang makarinig nito ay talaga namang manginginig din sa takot o kaya naman manggagalaiti sa inis.

“I didn't see the name, Tomasito Granada in my father's last will and testament. Pagkakaalala ko it was just my brother Andy and I na pinamanahan ng bahay na ito. San ka ngayon papasok dun?” nakangising saad ni Allen, di mapigilang matuwa na naiinis na si Tom sa kaniyang mga sinasabi.

“Andy and I will be getting married soon---” simula ni Tom pero agad siyang pinutol ni Allen sa pagsasalita.

“Such marriage is not accepted in this country.”

“You're such a homophobic prick. No wonder Andy doesn't like you.” singhal ni Tom.

“My time of being the ultimate homophobe of this family ay matagal ng tapos and the reason why Andy hates me is because you keep on brainwashing him--- sabagay dyan naman magaling ang mga gold digger eh ang mang brainwash.” balik ni Allen sabay ngisi na ikinasagad na ni Tom.

Mabilis na natawid ni Tom ang espasyo sa pagitan nila ni Allen. Wala pang tatlong segundo ay halos magkadikit na ang mga mukha ng dalawa. Hindi papatinag. Hindi papatalo.

“Take that back.” pabulong pero puno ng galit na utos ni Tom kay Allen na lalo lang nilakihan ang ngiti sa kaniyang mukha pero agad niyang binura iyon nang itulak siya ni Tom.

“Make me!” singhal ni Allen sabay tulak din kay Tom tila ba nagsasabi na hindi niya ito uurungan.

“What the hell is going on here?” “Allen!” sabay na sigaw ni Adrian na kapapasok lang sa front door ng kanilang dating bahay nang makita niya na itinulak ni Allen si Tom at si Andy na siyang sumigaw naman sa itaas na bahagi na bahay.

Agad na bumaba ng hagdan si Andy, inaalam kung bakit tila ba magpapatayan na ang kaniyang kuya at ang kaniyang nobyo habang pumamapagitna si Adrian sa pagitan ng dalawa.

“I told you to not touch Dad's staircase didn't I?” mahinahon na tanong ni Allen sa kapatid habang nakatingin sa mga mata nito.

“Yes you did and I---” sagot ni Andy pero agad siyang natigilan nang makita niya ang mga kakakalas lang na piraso ng kahoy mula sa staircase na pinagtatalunan ng dalawa.

“I want them out of this house.” mariing saad ni Allen habang nakaturo sa mga trabahador.

“Pero kuya---”

“Yan ang napagusapan natin. Sabi ko ipapaayos hindi babaguhin ang kahit na ano. Pinagbigyan ko kayo tulad nung mga tiles sa kusina at bintana pero ito, mahalaga 'to satin, Andy.” seryosong saad ni Allen kay Andy habang nakatitig sa mga mata nito. Kitang kita naman ni Andy ang lungkot sa mga mata ng nakatatandang kapatid at gusto niya itong aluhin pero tila ba nakalimutan na ng kaniyang puso kung pano magpagaang ng loob matapos nitong tumigas na parang bato.

“And who's going to fix all of these? I suggest you let the workers stay.” suhestiyon ni Tom hindi maikakaila na may iba pa itong dahilan kung bakit gusto niya ang contractor na iyon.

“My kilala ako.” bida ni Adrian na ikinasimangot lalo ni Tom dahil mukhang papanigan pa ng kaniyang nobyo ang mga nakatatandang kapatid nito.

“Sino?” tanong ni Andy at bago pa man sumagot si Adrian ay nakarinig na sila ng pagkatok sa front door, tinungo ni Andy ang pinto upang pagbuksan ang kung sino mang kumatok doon.

Tumigil ang oras para kay Andy. Tinitigan niya ang mga pamilyar na mga mata na iyon at sa unang pagkakataon matapos ang mahabang panahon ay muling nakaramdam ang kaniyang puso.

Itutuloy...

Breaking Boundaries 2

[chapter 9]

by: Migs