Against All Odds 2[41]

DISCLAIMER: The following is a work of fiction. Any similarities to any written works and any person, living or dead are purely coincidental. The story is intended for a mature audience. It may contain profanity and references to gay sex. If this offends you, please leave and find something more suitable to read. The author maintains all rights to the story. Do not copy or use without written permission. Email the author at miguisalvador@yahoo.com for comments, suggestions and violent reactions in pertaining to this blog and the stories that comes along with it.

Malamig ang tingin sa kaniya ni Ryan. Alam niya ang dahilan pero pilit niya itong winawaglit sa kaniyang isip. Pilit siyang nagtatanga-tanga-han. Hindi nanaman niya ito napagbigyan kagabi. Kasal na lang ang kulang sa kanilang dalawa pero minsan ay hindi niya parin magawang makipagsiping dito. Hindi dahil labag ito sa loob niya, hindi dahil hindi parin ito ang tinitibok ng kaniyang puso kundi dahil paminsan-minsan ay muli nananariwa sa kaniya ang nangyari sa kaniya noon dulot ng kaniyang mga itinuring na kaibigan.

At alam din ni Dan na hindi lang ito ang ikinakasama ng loob ni Ryan sa kaniya. Hanggang sa ngayon kasi ay hindi niya parin nasasabi dito na mahal niya ito kahit pa paulit-ulit nitong sabihin ang nararamdaman nito sa kaniya.

Hindi dahil natatakot siyang sabihin ang tatlong salitang iyon sa ingles at dalawang salita sa tagalog dahil sa nangyari noong sabihin niya ito kay Mike kundi dahil hindi niya parin ito nararamdaman para kay Ryan. Ilang taon niyang pinapaniwala ang sarili na mahal niya si Ryan, ilang taon niyang pinag-aralan na mahalin ito at ilang taon niya ring sinubukan na sabihin dito na hindi niya maibabalik ang pagmamahal nito pero hindi niya magawa dahil makasarili mang pakinggan ay hindi niya parin kayang mawala si Ryan sa kaniyang tabi dahil ito lang ang nagpapahalaga sa kaniya.

Hindi niya ito magawang sabihin kahit nasasaktan na niya ito. Kahit nagkakasakitan na silang dalawa.

“Siya lang ang nagpapahalaga sakin.” paalala ni Dan sa kaniyang sarili kaya naman hindi nanaman niya nagawang sabihin kay Ryan ang totoo.

0000ooo0000

“Tell him the truth or else I will!” biglang naalala ni Ryan ang sinabing ito sa kaniya ng kaniyang kakambal noon na naging daan sa kaniya na muling magbalik sa panahon na iyon.

“I love him!” sagot ni Ryan.

“You don't love him. Kung mahal mo talaga siya ititgil mo ito. Sasabihin mo sa kaniya ang sinabi mo kay Mike at papakawalan mo siya! Tignan mo siya, Ryan. Ayaw niyang kumain, ayaw niyang magtrabaho, ayaw niyang pumasok sa school! Para siyang bumalik sa dati simula nung nawala si Mike! Hindi mo pa ba naiiisip na si Mike talaga ang mahal niya at hindi ikaw?!” mahabang saad ni Bryan.

“I love him!”

“No Ryan. You don't love him. You just NEED him! Magkaiba yun! Sinasabi ko sayo, kapag nagtuloy-tuloy ito pareho lang kayong mahihirapan!” pilit na pagpapaintindi ni Bryan na talaga namang ikinagalit ni Ryan, hindi dahil alam niyang tama siya kundi dahil alam niyang tama ang kapatid niya. Hindi niya napigilan ang sarili na suntukin ang kapatid.

Ito ang unang beses na pinagbuhatan ng kamay ni Ryan si Bryan.

“Get out of here!” pabulong na singhal ni Bryan habang sapo-sapo ang kaniyang panga pero nagmatigas si Bryan.

“Fine.” malamig na singhal ni Bryan sabay tungo sa kwarto nila ni Dan.

Nang lumabas ulit ito ay may dala dala na itong malaking bag walang duda na laman nito lahat ng kaniyang gamit.

“I didn't watch you destroy yourself before and I'm not going to watch you destroy yourself and another life now---.” singhal ni Bryan, lumingon saglit sa gawi ng kwarto nila ni Dan kung saan ito natutulog.

“Fix this.”

Pagbabaliktanaw ni Ryan. Nangyari ito may maglalabing isang taon na ang nakakaraan pero hindi niya parin nagawang ayusin ang pinapaayos sa kaniya ng kaniyang kapatid at nararamdaman na niya ngayon ang sinasabi nito. Oo at magkasama parin sila ni Dan. Oo at hindi na ito tila ba isang zombie na naglalakad-lakad. Oo at tila ba isa na silang mag-asawa na mayroon lang hindi pagkakaintindihan pero hindi niya parin maikakaila sa sarili na may kulang parin, na hindi parin sila masaya pareho, na may mali.

“Good evening, sir.” bati ng isang OJT sa firm na kaniyang pinapasukan. Ngumiti ito sa kaniya ng matamis habang kumukuwa ng mug sa tabi niya sa loob ng pantry na iyon. Tinignan ito ni Ryan ng mabuti at napansin niya ang malagkit din nitong tingin sa kaniya.

“Bakit andito ka pa---?” tanong ni Ryan dito, nakaligtaan ang pangalan nito nang ipakilala ito bilang OJT niya.

“Ian po. Andito pa po kasi kayo, baka po may kailanganin pa kayo kaya nag-stay pa ako.” sagot nito sabay ngiti ulit ng matamis.

Pinagmasdan saglit ni Ryan si Ian. Makinis ang balat nito, may itsura, payat at may pagkamalamyang kumilos. Nang ibinalik ni Ryan ang kaniyang tingin sa mukha nito matapos niyang tignan ang katawan nito ay napansin niya ang pamumula ng pisngi nito at ang biglaan nitong hindi pagkapakali.

Wala sa sariling napangiti si Ryan. Alam na niya ang mga ganitong body language. Ilang beses na niya itong nagawa bilang pambawi sa minsang hindi pag-payag ni Dan na gawin ang kaniyang pangangailangan, nahuli pa nga siya ng dalawang beses ng mismong boss niya pero hindi niya maikakaila at mapigilan na nabubuhayan siya ng dugo kay Ian. Ito ang mga tipo niya, yung kaya niya idomina at dahil hindi nanaman regular ang kanilang pagsisiping ni Dan ay hindi niya napigilan ang sarili na abutin ang mukha ni Ian at ilapit ang kaniyang mukha dito.

“S-sir?”

“Shhh--- ito naman ang gusto mo diba?” mariing tanong ni Ryan saka kinuwa ang kamay ni Ian at ipinatong sa kaniyang ari na unti-unti ng nabubuhay.

“S-sir. R-relasyon po ang hanap ko hindi po one night s-stand.” kinakabahang turan ni Ian saka marahang humiwalay sa boss.

Pero hindi ito pinakinggan ni Ryan na hinablot na pababa ang pantalon ni Ian kasama ang underwear. Wala ng nagawa si Ian kundi ang mapaluha na lamang habang ipinapasok ni Ryan ang kaniyang ari sa puwitan nito.

“Hindi umuubra ang relasyon para sa katulad natin.” mariing balik ni Ryan atsaka isinagad ang pagkakapasok ng kaniyang ari sa butas ni Ian, hindi alintana na ang sinabing ito ay ang siyang tunay na nararamdaman.

“S-sir---” walang kwentang pagmamakaawa ni Ian kay Ryan na ang buong akala ay nagugustuhan ng huli ang kaniyang ginagawa.

Ilang minuto pang nagpakasasa si Ryan. Hindi inisip ang maaaring kahinatnan ng kaniyang ginawa. Walang pakielam sa maliit na camera na siyang tahimik na kinukunan ang kaniyang pagkakasala. Walang pakielam sa mga luha na kumakawala sa mga mata ni Ian.

0000ooo0000

Pinagmasdan ni Mike ang kaniyang mag-ina na naglalakad pabalik sa bahay ng mga ito matapos um-attend ng birthday party sa may kapitbahay. Wala siyang ibang maramdaman kundi ang saya. Saya dahil alam niyang magiging isang mabuting tao ang kaniyang anak na si Pauline kahit pa isang aksidente lamang ang pagkakagawa dito.

“I'm pregnant.” mariing saad ni Mona na agad sumaid sa kulay ng mukha ni Mike.

Ang mga salitang iyon ang bumago sa kaniyang buhay. Masama parin ang kaniyang loob noon matapos siyang iwan ni Dan, matapos siya nitong hindi paniwalaan ang kaniyang sinasabi at matapos nitong i-isang tabi ang kaniyang nararamdaman Alam niyang siyang karapatang i-sumbat ito kay Dan dahil kung meron man sa kanilang dalawa ang dapat manumbat ay si Dan iyon at hindi siya, kaya naman humanap siya ng ibang paraang upang mapagaang ang kaniyang loob, sinubukan niyang makipag-date sa ibang lalaki pero tila ba may sumpang dumapo sa kaniya na nagsasabing si Dan lang ang lalaking kaniyang mamahalin at hindi niya magawang masikmura na makipag-kita dito. Sinubukan niya ding makipag-date sa ibang babae ngunit hindi rin ito nakatulong sa kaniya. Kaya naman mas minabuti na lang niyang mag-intay sa kung sino man ang sakaling dumating. Pero noong matatapos na siya sa first year college at nang magpa-party muli si Randy ay hindi niya napigilan ang sarili na magpakalasing at dito na nga niya nakilala si Mona.

Ang ina ni Pauline.

Sinubukan niya itong panagutan pero si Mona na mismo ang nagsabi na hindi nila maaaring lokohin ang isa't-isa lalo pa na magkakaroon na sila ng anak. Tinanong ni Mona si Mike kung sino ang nilalaman ng puso nito at kung bakit hindi siya nito matututunang mahalin at sa puntong iyon sinabi ni Mike ang lahat ng tungkol kay Dan.

“I'm sorry, Mona.” nakayukong sinserong paghingi ng tawad ni Mike kay Mona.

Hindi pa alam ni Mona noon ang kaniyang gagawin. Alam niyang may mali noon pa lang na sabihin niya kay Mike na siya ay nagdadalang tao. Alam niyang may mali dito bago pa man may mangyari sa kanila at alam niya na ang mali dito ang nagdudulot dito ng lungkot, kakulangan at sakit. Kaya naman nang sabihin sa kaniya ni Mike ang lahat ay agad na niyang naintindihan at napagtanto kung ano ang mali na iyon na dati pa niyang nararamdaman pero sa kabila ng kaniyang pagintindi dito ay hindi parin siya makapaniwalang sa isang bakla pa siya na-in-love pero alam niyang hindi niya pup-pwedeng ipilit ang kaniyang nararamdaman kay Mike at alang-alang sa kanilang magiging anak.

“I'm not saying that I'm OK with this. This will be very hard for Pauline, Mike and I think you know it, pero ikaw ang tatay niya and I'm willing to make this work between us. You don't love me and I get it as long as you will be a great father to our daughter then I'm more than willing to make this work for all us.” mariing saad ni Mona na ikinabuntong hininga ni Mike.

“Thank you, Mona.” saad ni Mike sa kaniyang matalik na ngayong kaibigan na si Mona nang salubungin niya ito.

Paulit ulit siyang magpapasalamat dito hanggang sa kaniyang huling hininga sapagkat dahil dito atsaka sa kanilang anak ay muling nagkadireksyon ang kaniyang buhay kahit pa alam niyang may kulang dito.

“Hey, Princess. Did you have fun at Liam's?” nakangiting tanong ni Mike sa kaniyang anak na nakasibanghot ang mukha.

“I said I love him when I gave him his birthday present but he didn't say I love you back! Instead he said “Thank you!”” papaiyak ng saad ni Pauline na muntik ng makapagpatawa kay Mike ng sobra.

Nakita ni Mike na napailing si Mona. Alam nila na mga bata pa lang ang mga ito ay gusto na ni Pauline si Liam at hindi ito nagkulang sa paulit-ulit na pagsasabi nito dito kahit pa ilang beses itong ipagtulakan ni Liam papalayo.

“You're still young, princess. I'm sure he'll love you back when you are both ready.” marahang saad ni Mike sa kaniyang anak na ikinangiti lang ni Mona.

“But We're both ten years old now! We are OLD, daddy!” pagpupumilit ng anak na ikinahagikgik na ng dalawa. Minasama naman ito ni Pauline at agad na nagtatakbo papasok ng kanilang bahay.

“Anong plano mo for today?” marahang tanong ni Mona kay Mike na agad namang ngumiti.

“I'm going to take her to Mom and Dad.” nakangiti paring sagot ni Mike na ikinatango naman ni Mona.

“And---?”

“---and we're going to visit tita Lily.”

“You know I don't approve---” mariing simula ni Mona.

“I'm not going to use her, Mona. It's just that tita Lily seems OK whenever she's around.” nahihiyang pag-amin ni Mike kay mona na ikinailing na lang ng huli.

“She is not like a payment to your debt, Mike. She is not a substitute for Dan.” mariing pagpapaintindi ulit ni Mona.

“But she's the only one who can make tita Lily speak, she's the one who can make her smile again--- s-she's the one that can make her accept me again.” malungkot na pagtatapos ni Mike na ikinatameme ni mona.

“Fine! Just get her back home before eight thirty, OK?!” taas kilay na saad ni Mona na ikinangiti ng malaki ni Mike.

0000ooo0000

“Goodevening po, Tita.” simula ni Mike nang makapasok sila sa bahay ni Lily.

Hindi na ito umiinom ng alak, hindi na ito nababalot ng depresyon at hindi narin nito sinisisi si Mike sa mga masasamang nangyari sa kaniyang bahay pero heto parin si Mike pilit paring sinusuyo si Lily hindi dahil upang matigil na ang kaniyang pangongonsensya sa sarili sa kaniyang mga ginawa dito kundi dahil para na niyang pangalawang ina ito at dahil mahal niya rin ito kagaya ng kaniyang pagmamahal sa sariling ina.

“Hi.” nakangiti pero kita parin ang hinagpis nito at pangungulila.

“Look who's with me!” masayang pagpapatuloy ni Mike na ikinangiti ng malaki ni Lily.

“Hi lola Lily!” sumisigaw at patakbong saad ni Pauline sabay binalot ng mahigpit na yakap si Lily.

“Would you tell me more about uncle Danny?” hiling ni Pauline matapos siyang yakapin ng nakatatanda.

“Again?” gulat na gulat na saad ni Lily sa kabila ng kaniyang pag-ngiti.

“Yes please!” nakangiti na saad ni Pauline na ikinangiti ng malaki ni Lily.

“She's doing it again isn't she?” bungad ni Brenda nang makita ang masayang paguusap ni Lily at Pauline.

“Yes she is.” sagot ni Mike sa kaniyang ina habang pinapanood si Lily at Pauline na masayang nagkukuwentuhan.

0000ooo0000

“Ma, kakausapin ko lang si Dave.” bulong ni Mike sa kaniyang ina nang mapansin niya ang kotse na kakaparada lang sa labas ng bahay nila Lily. Saglit na marahang tumango si Brenda.

“Go ahead but so you know, Mike I still don't approve of him.” pagpapaalala ni Brenda sa anak na tumango lang atsaka naglakad palabas ng bahay.

Pinanood ni Dave si Mike habang naglalakad ito palabas ng bahay ng dati nilang kaibigang si Dan. Ilang beses na siyang nakapunta sa bahay na ito at yung ilang beses na iyon ay wala siyang ibang pakay kundi ang inisin ito at pasakitan at ito ang kaniyang nais malampasan. Ngayon, nais na niyang baguhin lahat ng iyon, nais niya na sa mga susunod na pagpunta niya dito ay puro kabutihan na ang kaniyang intensyon.

“Dave! Musta?” bungad ni Mike nang makasakay ito sa kotse ni Dave sabay yakap dito na tila ba matagal na panahon na silang hindi nagkikita.

“OK naman, Mike. Ikaw? Kamusta?”

“OK lang din. Napasyal ka ata?”

Hindi na sumagot si Dave at inabot na lang nito ang isang sobre. Walang alinlangan na inabot ni Mike ang sobre at binasa ang mga mahahalagang dokumento sa loob nito. Nagulat si Mike sa nilalaman ng sobre, hindi siya makapagsalita sa kaniyang mga nababasa.

“I know that you've been looking for him, Mike.”

“How---”

“Alam kong gusto mo ring ayusin lahat ng ginawa natin noon.” pagpapatuloy ni Dave habang si Mike ay abala parin sa pagbabasa ng mga dokumento at pagtingin sa mga litrato na nakapaloob din sa sobre. Oo at matagal na nga niyang hinahanap si Dan ngunit hindi niya alam kung saan magsisimula.

“He's a successful doctor now. He still lives at the same apartment na tinitirhan niya noong college pa siya kasama parin si Ryan. Mike, we can make things right. We can bring him to tita Lily---”

“No.” mahina pero mariing saad ni Mike na ikinagulat at ikinataka ni Dave.

“What? Mike, this is our chance. Now that we found him we can re-unite him with tita. Pagusapan nyo yung nangyari bago kayo maghiwalay---”

“Dave. It was me who left him. I lied when you asked where he is. Alam ko kung san siya nakatira at kung saan siya nagaaral.” pag-amin ni Mike.

“Why? I mean you had the chance, Mike, you had the chance to make everything right.”

“He was not ready. Nasaktan ko ulit siya. When I saw him again right after he graduated sa pre-med niya he seemed happy already, na hindi ko na nagawa pang isingit ang sarili ko sa kaniya--- and based sa nakikita ko sa mga pictures na 'to that he is still happy now. Kung ipipilit natin na dalhin siya kay Tita Lily para narin natin siyang ni-rape ulit. He is still not ready, Dave and forcing him to face his mother after all that has happened is not a good idea.” malungkot na pagtatapos ni Mike sabay abot ng sobre pabalik dito na ikinatameme ng huli.

“You're right.” pagpayag ni Dave sa gusto ni Mike matapos nilang matahimik ng matagal.

“It was nice seeing you again, Mike.” pamamaalam ni Dave na ikinatango naman ni Mike sabay baba sa sasakyan nito.

“Same here.” nakangiting saad ni Mike.

0000ooo0000

Nang makarating si Dave sa kaniyang apartment ay saglit niya pang tinitigan ang sobre. Inaamin niya na sumagi sa isip niya na puntahan na mismo si Dan at humingi ng tawad dito handa man ito o hindi pero naisip niya rin na may punto si Mike. Hanggang ngayon, sinasadya man o hindi ay tinuturuan parin siya ni Mike na maging isang mabuting tao kaya naman napili niyang sundin na lang ito.

Wala sa sarili siyang naglakad papunta sa kaniyang tukador. Iniisip na hindi niya dapat itapon ang mga dokumento na iyon mula sa kaniyang binayarang taga imbistiga sapagkat alam niya na magiging importante ang mga iyon sa hinaharap.

0000ooo0000

Nakangiti si Lily habang isinasara ang gate ng kaniyang bahay. Muli nanaman siyang napasaya ng anak ni Mike, bagay na matagal na niyang hindi nararamdaman at lubos niya itong ipinapasalamat sa taong siya ring nagsimula ng lahat ng kaniyang hinagpis. Napatawad na niya ito kasabay ng kaniyang pagpapapatawad sa kaniyang sarili.

Kung sana ay napatawad narin siya ng kaniyang anak. Kung sana ay makahingi siya ng tawad dito bago pa mahuli ang lahat.

“I'm sorry, Danny.” bulong ni Lily sa sarili habang inilalabas ang isang garapon ng gamot.

Gamot para sa kaniyang malubhang sakit.

Itutuloy...

Against All Odds 2[41]

by: Migs